Το Μόναχο του 1972 και η μέρα που οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχασαν την αθωότητά τους

Στις 5 Σεπτεμβρίου 1972 το Ολυμπιακό Χωριό του Μονάχου, σύμβολο ειρήνης και αδελφοσύνης, μετατράπηκε σε σκηνή πολέμου. Οκτώ μέλη της οργάνωσης Μαύρος Σεπτέμβρης πέρασαν τον φράχτη και κατευθύνθηκαν προς τα διαμερίσματα της ισραηλινής αποστολής. Φορούσαν φόρμες αθλητών, κρατούσαν αθλητικές τσάντες, μα μέσα έκρυβαν όπλα και χειροβομβίδες.

Η εισβολή ήταν αιματηρή. Δύο αθλητές σκοτώθηκαν αμέσως, εννέα ακόμη κρατήθηκαν όμηροι. Οι εικόνες που ακολούθησαν πάγωσαν τον κόσμο. Από τα παράθυρα του κτιρίου διακρίνονταν σκιές να κινούνται· όμηροι δεμένοι, τρομοκράτες με τα όπλα στραμμένα προς τα μέσα. Η τηλεόραση μετέδιδε σε ζωντανό χρόνο την αγωνία, φέρνοντας τη βία στο σαλόνι εκατομμυρίων θεατών.

Οι τρομοκράτες απαιτούσαν την απελευθέρωση Παλαιστινίων κρατουμένων. Οι διαπραγματεύσεις κράτησαν ώρες, με τις κάμερες στραμμένες διαρκώς στα παράθυρα. Στο μεταξύ, οι Αγώνες συνέχιζαν, σαν μια δεύτερη πραγματικότητα που αρνούνταν να αναγνωρίσει το αίμα λίγα μέτρα πιο πέρα.

Το βράδυ αποφασίστηκε μεταφορά ομήρων και δραστών σε στρατιωτική βάση. Στο Fürstenfeldbruck οργανώθηκε ενέδρα, όμως το σχέδιο ήταν πρόχειρο, χωρίς συντονισμό. Οι ελεύθεροι σκοπευτές δεν είχαν ούτε ασυρμάτους. Το αποτέλεσμα ήταν χάος.

Η νύχτα που έσβησε η αθωότητα

Μεσάνυχτα. Οι πρώτες εκρήξεις συγκλόνισαν τη βάση. Οι τρομοκράτες, καταλαβαίνοντας ότι η επιχείρηση είχε αποτύχει, εκτέλεσαν τους ομήρους μέσα στα ελικόπτερα. Ο απολογισμός ήταν φρικτός: έντεκα Ισραηλινοί αθλητές και προπονητές νεκροί, μαζί με έναν Γερμανό αστυνομικό και πέντε από τους δράστες.

Η σφαγή του Μονάχου δεν ήταν μόνο μια τρομοκρατική επίθεση. Ήταν η στιγμή που οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχασαν το τελευταίο ίχνος αθωότητας. Η ιδέα του «ουδέτερου εδάφους» κατέρρευσε. Ο αθλητισμός αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι δεν βρίσκεται έξω από την Ιστορία αλλά στο επίκεντρό της.

Οι συνέπειες υπήρξαν μακροχρόνιες. Το Ισραήλ απάντησε με την επιχείρηση «Θεία Οργή», μια εκστρατεία εξόντωσης των υπευθύνων που κράτησε χρόνια. Για τους Ολυμπιακούς, τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο: από τότε η ασφάλεια έγινε πρωταγωνιστής κάθε μεγάλης διοργάνωσης.

Πενήντα χρόνια αργότερα, η μνήμη του Μονάχου παραμένει ζωντανή. Όχι μόνο ως τραγωδία, αλλά ως υπενθύμιση ότι τα ιδεώδη μπορούν να πληγωθούν μέσα σε λίγες ώρες. Εκείνη τη μέρα, οι Αγώνες σταμάτησαν να είναι άβατο και έγιναν κομμάτι της παγκόσμιας σύγκρουσης.

Διαβάστε επίσης

Του είχαν χαλάσει τα παπούτσια στις προπονήσεις, δεν είχε λεφτά να πάρει άλλα, πήρε δανεικά παπούτσια και κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες

Ο ελληνικής καταγωγής Ολυμπιονίκης που γεννήθηκε στην Ινδία και έπαιξε σε Γουίμπλετον, Παρίσι, Λονδίνο

Την είδαν να τρέχει να προλάβει το τρένο μετά το σχολείο. Κέρδισε ένα χρυσό στους Ολυμπιακούς, μετά σχεδόν πέθανε και μετά ξανακέρδισε χρυσό στους Ολυμπιακούς.