Βγάλε πρώτα γένια και μετά θα σε αφήσουμε, έλεγαν οι γονείς του στον Άγιο Παΐσιο όταν ήταν μικρός

Στα βουνά της Καππαδοκίας, σε ένα μικρό χωριό με πέτρινα σπίτια και στενά σοκάκια, γεννήθηκε το 1924 ένα αγόρι που έμελλε να γίνει ένας από τους πιο αγαπημένους Αγίους της Ορθοδοξίας. Οι γονείς του, πρόσφυγες λίγο πριν τη Μικρασιατική Καταστροφή, του έδωσαν το όνομα Αρσένιος, από τον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη, ο οποίος προφήτευσε ότι το παιδί αυτό θα αφιέρωνε τη ζωή του στον Θεό. Ο μικρός Αρσένιος μεγάλωσε με διηγήσεις για θαύματα και προσευχές, σε ένα σπίτι όπου η πίστη ήταν τρόπος ζωής.

Όταν η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Κόνιτσα, η παιδική του ηλικία κύλησε μέσα σε κακουχίες, αλλά και με έναν διαρκή πόθο να ακολουθήσει τον μοναχισμό. Οι γονείς του, όμως, δεν ήταν έτοιμοι να αποχωριστούν τον γιο τους τόσο νωρίς. Όταν τους ζήτησε να πάει σε μοναστήρι, του απάντησαν με τρόπο κατηγορηματικό: «Βγάλε πρώτα γένια και μετά θα σε αφήσουμε». Η επιμονή τους δεν ήταν απλώς οικογενειακή αντίσταση. Ήθελαν να τον προστατεύσουν, να βεβαιωθούν πως η απόφασή του δεν ήταν μια παιδική παρόρμηση, αλλά κάτι βαθιά ριζωμένο στην ψυχή του.

Τα χρόνια πέρασαν και η ζωή τον οδήγησε σε δύσκολους δρόμους. Έφηβος ακόμα, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, εργάστηκε ως ξυλουργός για να στηρίξει την οικογένειά του. Όμως, ο νους του ήταν πάντα αλλού. Μόλις τελείωσε τη στρατιωτική του θητεία ως ασυρματιστής, πήρε τον δρόμο για το Άγιον Όρος. Εκεί, ανάμεσα στα δάση και στα πέτρινα μονοπάτια, βρήκε αυτό που αναζητούσε από παιδί: τη γαλήνη της προσευχής και την εσωτερική ησυχία.

Ο Αρσένιος έγινε μοναχός με το όνομα Παΐσιος και αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στον ασκητικό βίο. Η μορφή του, με το λιτό ράσο και τα μακριά γένια, έγινε σύμβολο πίστης για χιλιάδες ανθρώπους που κατέφθαναν για να ακούσουν τα λόγια του. Ο μικρός Αρσένιος, που κάποτε περίμενε να βγάλει γένια για να ακολουθήσει την κλήση του, έγινε ο γέροντας που οι πιστοί θεωρούσαν άγιο εν ζωή.