Ο Άλλος Μαραντόνα: Η άγνωστη ιστορία του Γκόγιο Καρίσο, Του φίλου που δεν έγινε Θρύλος
Πριν γίνει ο Ντιέγκο Μαραντόνα που λάτρεψε ο πλανήτης, υπήρχε ένας άλλος Ντιέγκο. Ένα παιδί που μοιραζόταν το ίδιο όνειρο με τον Γκόγιο Καρίσο. Δύο φίλοι, αχώριστοι στο χώμα των φτωχών γειτονιών, ώσπου η μοίρα επέλεξε μόνο τον έναν για να γίνει θρύλος.
Όλοι γνωρίζουμε τον Μαραντόνα – τον μάγο, τον μύθο, τον ποδοσφαιρικό θεό. Αλλά πριν γίνει ο Ντιέγκο που λάτρεψε ο πλανήτης, υπήρχε ένας άλλος Ντιέγκο. Ένα παιδί στο Βίγια Φιορίτο, που μοιραζόταν το όνειρό του με έναν φίλο.
Έναν φίλο που ο ίδιος ο Μαραντόνα αποκαλούσε “τον καλύτερο ποδοσφαιριστή που γνώρισα ποτέ στα παιδικά μου χρόνια.” Αυτός ήταν ο Γκόγιο Καρίσο – το ταλέντο που ποτέ δεν έλαμψε στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, αλλά έζησε για πάντα στη σκιά του πιο φωτεινού άστρου του αθλήματος.
Η Φιλία που Ξεκίνησε από το Χώμα
Στις φτωχογειτονιές του Βίγια Φιορίτο, όπου το ποδόσφαιρο παιζόταν ξυπόλητο, σε γη γεμάτη πέτρες και λάσπη, ο Ντιέγκο και ο Γκόγιο έγιναν αχώριστοι. Από μικροί ξεχώρισαν στις Cebollitas, την παιδική ομάδα των Argentinos Juniors, που έγραψε ιστορία με 136 αγώνες αήττητη.
Ο Καρίσο, ταχύτατος, με απίστευτη τεχνική και διορατικότητα, θεωρούνταν ακόμη και καλύτερος από τον Ντιέγκο. Όσοι τους έβλεπαν, έλεγαν ότι ο Μαραντόνα κοιτούσε πάντα τον Γκόγιο – σαν να μάθαινε από εκείνον. Ήταν φίλοι, συμπαίκτες, αδέρφια στο γήπεδο.
Ο Τραυματισμός που Έσβησε Ένα Όνειρο
Όμως η μοίρα στάθηκε σκληρή. Ο Γκόγιο υπέστη σοβαρό τραυματισμό στο γόνατο, μόλις στα πρώτα του βήματα στην πρώτη ομάδα. Ένα λάθος που δεν αποκαταστάθηκε ποτέ σωστά. Τα όνειρά του κατέρρευσαν πριν καν αρχίσουν. Δεν πρόλαβε να φορέσει τη φανέλα της εθνικής, ούτε να παίξει μπροστά σε χιλιάδες. Ο Μαραντόνα απογειώθηκε – και εκείνος έμεινε πίσω.
Ο Μαραντόνα Δεν Ξέχασε Ποτέ
Παρά τη δόξα και τα φώτα, ο Ντιέγκο δεν ξέχασε ποτέ τον φίλο του. Σε συνεντεύξεις του, μιλούσε με δέος για τον Γκόγιο:
“Αν δεν τραυματιζόταν, μπορεί αυτός να ήταν ο Μαραντόνα, όχι εγώ.”
Τον προσκαλούσε σε εκδηλώσεις, σε αγώνες, του στάθηκε όσο μπορούσε. Για τον Ντιέγκο, ο Γκόγιο ήταν κάτι παραπάνω από παιδικός φίλος. Ήταν η υπενθύμιση από πού ξεκίνησε. Ήταν ο “άλλος Ντιέγκο”, ο καθρέφτης του πριν τον μύθο.
Μια Ιστορία για Όσους Δεν Τα Κατάφεραν
Η ιστορία του Καρίσο είναι η ιστορία χιλιάδων ταλέντων που χάθηκαν – όχι από έλλειψη ικανότητας, αλλά από ατυχία, από τη σκληρότητα της ζωής. Αλλά είναι επίσης μια ιστορία πίστης, φιλίας και μνήμης. Γιατί όσο ο κόσμος θα μιλάει για τον Μαραντόνα, θα ζει και η μνήμη του παιδιού που του έδειξε πρώτος πώς να παίζει με καρδιά.
για άμεση κι έγκυρη ενημέρωση.
