Άρης: Όταν παίζεις στα ντέρμπι κι «εξαφανίζεσαι» στα «μικρά» ματς κοροϊδεύεις τον κόσμο σου

Ο Άρης έχει ένα μοναδικό… ταλέντο να ξενερώνει τον κόσμο του και στην Λιβαδειά το έκανε με «εκκωφαντικό» τρόπο, χάνοντας με το απίστευτο σκορ 4-1 από τον Λεβαδειακό.

Μετά την αψεγάδιαστη εμφάνιση με τον Παναθηναϊκό που ήταν η καλύτερη της σεζόν, έκανε στο «καπάκι» την χειρότερη κόντρα στον Λεβαδειακό. Γίνονται αυτά; Πόσο κρίμα…

Κι ο Βέλεθ που ήταν ο καλύτερος παίκτης του κόντρα στους πράσινους, ήταν ο χειρότερος κόντρα στους πράσινους της Λιβαδειάς. Οχι οτι φταίει μόνο ο Ισπανός. Ενδεικτικά ανέφερα το όνομά του.  Άπαντες ήταν τραγικοί. Κι αυτοί που ξεκίνησαν κι αυτοί που ήρθαν από τον πάγκο.

Πώς κόντρα στο τριφύλλι των 30-40 εκατ. μπάτζετ να τρέχεις ακατάπαυστα, να έχεις καθαρό μυαλό επί 95 λεπτά και να βγάζεις ατελείωτο πάθος και στη Λιβαδειά να είσαι σχεδόν άφαντος;

Γενικά ο Άρης ήταν από θετικός ως εξαιρετικός στα περισσότερα ντέρμπι  φέτος(με Ολυμπιακό στο Βικελίδης, με ΠΑΟΚ στην Τούμπα και με ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ) και πολύ κακός σε κάποια κομβικά «μικρά» ματς. Οπως απόψε, όπως με τον Αστέρα, με τον Βόλο και με τον ΟΦΗ. Παιχνίδια που η έκβασή τους είναι στο χέρι σου αν παίξεις όπως μπορείς.

Όταν μπορείς και παίρνεις τα ντέρμπι δεν γίνεται να εμφανίζεσαι έτσι στα υπόλοιπες αναμετρήσεις. Είναι σαν να κοροϊδεύεις.

Στη Λιβαδειά όλα ήταν υπέρ του Άρη. Η ψυχολογία  μετά τη νίκη με τον Παναθηναϊκό, η δυναμική παρουσία του κόσμου καθώς 1.200 οπαδοί πλήρωσαν 30 ευρώ έκαστος κι μετέτρεψαν το «Λάμπρος Κατσώνης»… μικρό Βικελίδης. Κι ένας αντίπαλος που ναι μεν διαθέτει ένα καλό σύνολο, αλλά δεν είναι δα και κάνα φόβητρο. Μολις δύο νίκες είχαν οι Βοιωτοί στην έδρα τους πριν το ματς με τους Θεσσαλονικείς.

Ήταν «στραβό  το κλήμα» με την τραγική νοοτροπία των παικτών, είχαμε και τη βροχή που παραδοσιακά δεν πάει καθόλου στον Άρη. Κάθε φορά που βρέχει οι κιτρινόμαυροι «λιώνουν, βουλιάζουν, πνίγονται. Απίστευτο. Ειδικά ο Μοντόγια σήμερα ήταν… πλημμύρα.

Στη Λιβαδειά βεβαίως δεν ήταν μόνο η κακή νοοτροπία. Έβαλε το «χεράκι» του και ο Νίκος Παπαδόπουλος ο οποίος με 3-5-2 «μπλόκαρε» τον Ουζουνίδη με το πολυπρόσωπο κέντρο που παρέταξε. Τσάπρας, Βήχος και Κωστή προκάλεσαν μεγάλα προβλήματα, ενώ και οι Ρόμο, Συμελίδης και Πεντρόζο που πέρασαν αλλαγή έγιναν παράγοντες του αγώνα είτε με γκολ είτε με ασίστ.

Αντιθέτως οι αλλαγές του Άρη δεν έδωσαν τίποτα. Καμία αναλαμπή στα άκρα μετά την είσοδο των Σίστο, Ντιαντί και Μάγιο, ούτε όμως κι όταν ο Φετφατζίδης πέρασε στον άξονα.

Πέρα από τις πολλές διαιτητικές αδικίες που όντως έχει υποστεί ο Άρης φέτος, με τέτοιες εμφανίσεις δείχνει πως δεν αξίζει κιόλας την 4άδα.

Οι δηλώσεις του Ουζουνίδη που ανέλαβε την ευθύνη κι έστειλε μήνυμα στους παίκτες του οτι θα αλλάξει όσους δεν αλλάξουν νοοτροπία, ήταν στη σωστή κατεύθυνση. Πρέπει όμως να δούμε και αποτελέσματα και αυτά τα αποτελέσματα να είναι σε σταθερή βάση.

Πλέον ας τελειώσει ο Άρης την κανονική περίοδο όσο καλύτερα μπορεί και βλέπουμε πως θα έχουν διαμορφωθεί τα δεδομένα.

ΥΓ: Με τον Παναθηναϊκό οι παίκτες του Άρη καθάρισαν όλα τα στημένα απέναντι στους ποιοτικούς κι έμπειρους παίκτες του τριφυλλιού. Στη Λιβαδειά είδαμε τον «γνωστό» Άρη απέναντι στον οποίο ο καθένας παίζει… βόλεϊ στην περιοχή του σε κάθε στημένη φάση.

ΥΓ1: Μόνο και μόνο που οι παίκτες ήξεραν οτι θα τους ακολουθήσουν τόσοι οπαδοί, τους οποίους εκείνοι «ζέσταναν» με τις νίκες σε Καλλιθέα, Λαμία και με Παναθηναϊκό έπρεπε να είναι το καλύτερο κίνητρο για το ματς της Λιβαδειάς. Τόσα χιλιόμετρα, τόσα έξοδα, 30 ευρώ εισιτήριο και όλα αυτά μέσα σε μια ατελείωτη βροχή, τι να πεις σε αυτόν τον κόσμο; Και πώς να τον φέρεις και πάλι κοντά…