Η τραγωδία του Χέιζελ: Ένα τρόπαιο βαμμένο με αίμα και ο αφανισμός των Άγγλων

Η τραγωδία του Χέιζελ. Από που να αρχίσει κάποιος. Μάλλον από τις εικόνες που έφτασαν στην τηλεόραση το μακρινό 1985.

Χάος. Πανικός. Και ποδόσφαιρο! Η τραγωδία του Χέιζελ με τρεις λέξεις. Τα παιδικά μάτια αντίκριζαν κάτι που δεν ταίριαζε. Τριαντά εννιά άνθρωποι, είπαν τα νέα, έχασαν τη ζωή τους, λίγο πριν από την έναρξη του τελικού του – τότε – Κυπέλλου Πρωταθλητριών.

Αυτού που με περίσσια χάρη ονομάζουμε πια Champions League. Άλλοι καιροί, άλλα έθιμα. Αιματοβαμμένα.

Από τη μία μεριά η δυνάστρια της Ευρώπης, η Λίβερπουλ. Και από την άλλη, η Γιουβέντους.

Εκείνα τα χρόνια οι οπαδοί της Λίβερπουλ ήταν διαβόητοι. Μαχαιροβγάλτες. Υποκινητές επεισοδίων. Τρόπον τινά προσπαθούσαν να φτάσουν στο μεγαλείο της ομάδας του, με λάθος τρόπο.

Το πέτυχαν. Με το παραπάνω. Ήταν ο φόβος και ο τρόμος στην Αγγλία. Και μακριά απ’ αυτήν.

Η… χάρη τους έφτασε μέχρι το Βέλγιο και το Χέιζελ. Τον τόπο τέλεσης του τελικού του 1985.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Premier League: Είναι επίσημo, σέντρα στις 17 Ιουνίου!

Οι «κόκκινοι» παραβίασαν την ουδέτερη ζώνη και επιτέθηκαν στους φιλάθλους της Γιουβέντους. Συνωστισμός και πανικός. Και μία εξέδρα καταρρέει!

Ο τραγικός απολογισμός:39 νεκροί και 600 τραυματίες. Στη συντριπτική πλειοψηφία τους φίλοι της ιταλικής ομάδας.

Η αρχή του τέλους για το αγγλικό ποδόσφαιρο. Η αρχή του τέλους για τη σωτηρία του. Και τη μεγάλη αλλαγή. Εντός και εκτός συνόρων.

Τα καμώματα των φίλων της Λίβερπουλ τοποθέτησαν το αγγλικό ποδόσφαιρο στο περιθώριο. Όπως άρμοζε. Πέντε χρόνια εξορίας. Πέντε χρόνια αφανισμού. Για τη Λίβερπουλ ήταν έξι.

Το λιγότερο για την πλέον σκοτεινή στιγμή στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.

Μόνο που η τραγωδία δεν εμπόδισε την μπάλα. Η βία δεν την νίκησε. Μολονότι αυτό συνάντησε και συναντάει ακόμη την αντίθεση άποψη.

Ο τελικός έγινε. Και η Γιουβέντους με γκολ – πέναλτι του Μισέλ Πλατινί (58′) έμελλε να πάρει το αιματοβαμμένο τρόπαιο με τα μεγάλα αυτιά.

Το πρώτο στην ιστορία της. Μα κάτι που δεν μπορεί να καυχιέται.

Η 29η Μαΐου του 1985 δεν είναι ημέρα γιορτής για κανέναν. Είναι ημέρα μνήμης. Το σημείο μηδέν του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.