Γάμος ομόφυλων Ελλάδα: Τσιμέντο, πέταλο, αδρεναλίνη και γ@μώ τον γονέα 1, δεν πάει!

Γάμος ομόφυλων Ελλάδα: Και εκεί που περίμενες δύο μήνες στοϊκά να κόψει την κορδέλα η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και να ανοίξουν πάλι τα γήπεδα, πέφτεις πάλι σε κατάθλιψη!

Εντάξει το έχουμε εμπεδώσει πλέον, οτι το 41% δεν προκειται να ασχοληθεί με το ψάρεμα και θα συνεχίζει (και) να δέρνει. Αφού βάλαμε τα χεράκια μας και βγάλαμε τα ματάκια μας, να κοιτάξουμε να το ευχαριστηθούμε τουλάχιστον. Στο ξύλο αναφερόμαστε! Μην πάει το μυαλό σας αλλού.

Εντάξει ρε μάγκες, αφού περάσατε από κορονοϊούς, Τέμπη, λιμούς και καταποντισμούς και βγήκατε ατσαλάκωτοι, καλά κάνετε και δεν βλέπετε κανέναν.

Αλλά το γηπεδάκι τι σας φταίει. Διαλύστε τα υπόλοιπα – κοντά είστε άλλωστε- και αφήστε το αυτό στο τέλος. Γιατί, για να το φτιάξετε δεν το βλέπουμε. Με 4k κάμερες και ταυτοπροσωπίες, πανηγυρίζει και ο Πετρόχειλος στους «Χούλιγκανς»!

Πάμε στο Σούπερ Μάρκετ και τα λεφτά μας φτάνουν μόνο για να ξεκλειδώσουμε το… καροτσάκι!

Πάμε στο ΑΤΜ για να δούμε αν έχει μείνει τίποτα μέσα και αντί για υπόλοιπο βγαίνει το μήνυμα οτι «Σημασία έχει να είσαι καλό παιδί»!

Πάμε βενζινάδικο και αν πούμε να μας βάλει πάνω απο 20αρικο, ο βενζινάς μας ρωτάει αν πάμε… ταξιδάκι!

Τι έμεινε; Ένα γήπεδο που τουλάχιστον μέχρι να μπουν οι κάμερες και η ταυτοπροσωπία, μέτρα δρακόντεια όπως τα χαρακτήρισε ο Βρούτσης – γελάει ο Δράκοντας και όλη η Αθήνα του 7ου π.Χ. αιώνα λέμε εμείς -έχουμε ακόμα την «ελευθερία» της έκφρασης. Και με τόσα προβλήματα να πούμε και μια κουβέντα παραπάνω (και μέχρι εκεί εννοείται), εκμεταλλευόμενοι (κακώς) την ανωνυμία που μας παρέχει το πλήθος.

Ένα γήπεδο για να ξεδώσουμε ρε αδερφέ. Να βγάλουμε τα απωθημένα μας. Να πούμε και μια κουβέντα παραπάνω. Με παρένθετες μητέρες, νοικιάρικες μήτρες και προσεχώς, ενοικιαζόμενα στήθη για θηλασμό , ακυρώνονται συνθήματα και ατάκες που έχουν ταυτιστεί με τα απανταχού γήπεδα του πλανήτη!

Πραγματικά δεν έχετε αφήσει τίποτα όρθιο. Αλλά κάτω τα χέρια από τα τσιμέντα, τα πέταλα και την εξέδρα. Κορεο, χορογραφίες και συνθήματα με «γ@μω τον γονέα 1 και γονέα 2», ούτε οι ρόλιγκανς στην Δανία! Ένα «γ@μω το σπίτι σου» μας έμεινε, μέχρι να πέσει και να μας πλακώσει κι αυτό!