Γύρνα πίσω ρε Μητσιμπόνα!!!

Πρίν από 15 χρόνια έλαβα σε ηλεκτρονική μορφή το τραγούδι που έγραψε ο ξάδελφός του, Θωμάς Αστερίου και άρχισα να το ακούω από τα ηχεία του υπολογιστή μου, συγκινητικές σκέψεις και νοσταλγικές αναμνήσεις γέμισαν το μυαλό μου.

Τα γκολ του στις καθυστερήσεις των αγώνων της ΑΕΛ με το ΠΑΟΚ και τον Ηρακλή, με τα οποία η λατρεμένη μου βασίλισσα του κάμπου -μεγαλωμένος στη Λάρισα, τη θρυλική για την ΑΕΛ δεκαετία του 80, γαρ- αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Χειμώνα και τελικά Ελλάδος. Ιδιαίτερα δε εκείνο τα ανεπανάληπτο ’’vol plané” του την Πρωτομαγιά του 88, θα μπορούσε να το είχε σκοράρει μόνον ο Έρικ Κάστελ, μέσα από τις σελίδες του Μπλεκ, όπου τότε πρωταγωνιστούσε στα «Μυστικά του Παμπλίτο» αλλά και στα παιδικά όνειρα όλων ημών, που ως μαθητές του Δημοτικού πανηγυρίζαμε για τις νίκες της ΑΕΛ και κλαίγαμε για την άδικη ποινή της υπόθεσης Τσίγκοφ. Στη Λάρισα οι δρόμοι κλείσανε πρώτα για την ΑΕΛ και ύστερα για τα μπλόκα των αγροτών.

Και ύστερα το θαυμάσιο γκολ του, πάλι την τελευταία στιγμή, στο 2-1 με την Ξαμάξ στο Αλκαζάρ, αλλά και το χαμένο πέναλτί του στην Ελβετία. Τότε τα χρόνια ήτανε αλλιώς. Τα στόπερ και οι λίμπερο, αλλά και γενικά οι άνδρες, οι πατεράδες και οι θείοι μας ήτανε «παλαιάς κοπής». Ελάχιστα αυτοκίνητα είχανε aircondition και έτσι, την Πρωτομαγιά του 88 γυρνούσαμε απ’ τον Πλαταμώνα με τα παράθυρα ανοιχτά, με τις ιαχές και τα κορναρίσματα των πανηγυρισμών να εισβάλουν θριαμβευτικά από τα κατεβασμένα τζάμια, ήδη από την «ευθεία του Ζαχάρεως», στην Παλιά Εθνική Οδό. Λίγοι μπαμπάδες ξέρανε αγγλικά, ακόμη πιο λίγοι είχανε μετεκπαιδευτεί στην άλλη όχθη του Ατλαντικού αλλά ακόμη και αυτοί, όπως ο Επ/γος ε.α. Χρυσόστομος Χ. Λιάπης, που είχε εκπαιδευτεί στην Keesler Airforce Base, στο Μπιλόξι του Μισσισσιπί, επιμένανε να προφέρουνε το πέναλτι ως μπέναλντι, ιδιαίτερα όταν το έχανε ο Μητσιμπόνας….

Το τραγούδι συνεχίζει να στέλνει τις ψηφιακές του συγχορδίες από το laptop μου…«ακόμη και το άλογο της ένδοξης ΑΕΛ μας, εδάκρυσε στο μνήμα σου, μαζί με τις καρδιές μας» κι εγώ αναθυμούμαι το ποίημα του Καβάφη «Τα άλογα του Αχιλλέως» και τους στίχους «Τον Πάτροκλο σαν είδαν σκοτωμένο, που ήταν τόσο ανδρείος, και δυνατός, και νέος, άρχισαν τ’ άλογα να κλαίνε του Αχιλλέως…», τότε που οι Μυρμιδόνες κόβανε τις χαίτες των αλόγων τους, σε ένδειξη πένθους για τους νεκρούς πολεμιστές τους.

Και πολλά χρόνια πιο μετά, μέσα στην Τούμπα, με την ΑΕΛ να παίζει με τον δικέφαλο του Βορρά και εμείς να παρακολουθούμε το παιχνίδι από τις θέσεις των οπαδών του ΠΑΟΚ, κρυφοί υποστηρικτές της ΑΕΛ. Ο Μητσιμπόνας αφήνει την άμυνα και καλπάζει στην επίθεση περιμένοντας την κάθετη μπαλιά από το κέντρο. Η μπάλα χάνεται, οι παίκτες του ΠΑΟΚ αντεπιτίθενται και ο θείος μου δεν αντέχει. Προδίδεται και φανερώνει ποια ομάδα υποστηρίζει πραγματικά, φωνάζωνντας, μέσα στην κερκίδα των παοκτσήδων, αυτό που εδώ και δεκατρία χρόνια έγινε κραυγή όλης της φίλαθλης Λάρισας: «Γύρνα πίσω ρε Μητσιμπόνα!!!…»

Χρίστος Χ. Λιάπης MD, MSc, PhD
Επικ. Καθηγητής Ψυχιατρικής Δ.Π.Θ.
Αναπλ. Πρόεδρος Επιστημονικού Συμβουλίου ΕΟΠΑΕ

Υστερόγραφο (και αληθινό περιστατικό): 12 Σεπτεμβρίου 2025, παραμονή της συμπλήρωσης 28 χρόνων από το τραγικό δυστύχημα του Γιώργου Μητσιμπόνα, μπαίνει στην Παν/κη Κλινική του Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης όπου εργάζομαι μία συνάδελφος και ρωτά τίνος είναι η…μπλε (κιόλας) Ferrari που είναι παρκαρισμένη έξω. Περνούν λίγα δευτερόλεπτα και καταλαβαίνοντας τί είδους παρανόηση έχει συμβεί, απαντώ: «το αλογάκι της Ferrari στέκεται “σούζα” στο έμβλημά της, όπως εκείνο της ΑΕΛ…της Mustang που είδες έξω, είναι οριζόντιο και καλπάζον!»