Ο Μπέιλ «κρέμασε» τα παπούτσια του, η συζήτηση ξεκίνησε – Είναι ο πιο αδικημένος της γενιάς του;

«Το δυσκολότερο πράγμα για τους παίκτες και τους ανθρώπους είναι να καταλάβουν ότι δεν υπάρχει τίποτα για να καταλάβουν». Μια από τις ατάκες – αποτύπωμα του Γιόχαν Κρόιφ στο ποδόσφαιρο που ταιριάζει γάντι σε αρκετούς ποδοσφαιριστές. Ανάμεσά τους και ο Γκάρεθ Μπέιλ, ο οποίος ανακοίνωσε την απόσυρσή του από την ενεργό δράση.

Μόλις στα 33 του χρόνια, αποφάσισε ότι η τεράστια καριέρα του έφτασε στο πρόωρο τέλος της, αφού πρώτα έξεπληξε τους πάντες με την απόφασή του να κάνει το πέρασμα στην άλλη μεριά του Ατλαντικού και να παίξει στο MLS.

Η Λος Άντζελες FC έμελλε να είναι το «κύκνειο άσμα», έχοντας προηγουμένως διαγράψει μία εκπληκτική πορεία στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, ως παίκτης της Τότεναμ, αλλά και στη συνέχεια στη Ρεάλ Μαδρίτης, με την οποία κατέκτησε τα πάντα, σκοράροντας μάλιστα και σε δύο τελικούς του Champions League.

Φυσικά, όλη αυτή η ιστορία του με τους «Μερέγνκες» ενδεχομένως να κόστισε στον ίδιο μια ακόμη πιο λαμπρή καριέρα. Ο ίδιος έdωσε δικαίωμα για σφοδρή κριτική και χάλασε σε μεγάλο βαθμό την εικόνα του, δημιουργώντας μια από τις πιο περίεργες σχέσεις παίκτη και συλλόγου στην ιστορία του ποδοσφαίρου.

Μην ξεχνάμε πως επί μια οκταετία αποτελούσε έναν από τους πέντε καλύτερους παίκτες στον κόσμο. Τόσο στην Τότεναμ, όσο και στη Ρεάλ Μαδρίτης, πραγματοποίησε εμφανίσεις παγκόσμιας κλάσης και αυτό δεν αμφισβητείται από κανέναν.

Χάνοντάς το κίνητρό του, υποβάθμισε το παιχνίδι του πριν την ώρα του. Από την άλλη βέβαια, μακριά από όλη αυτή την  τοξικότητα, ο Μπέιλ ήταν άλλος παίκτης κι ας μην βρισκόταν ούτε κατά διάνοια κοντά στο 100% των δυνατοτήτων του.

Να ‘ναι… καλά δηλαδή και η Εθνική Ουαλίας, μια ομάδα που μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα για τη δική μας,  μιας και εκεί είχαμε την δυνατότητα να βλέπουμε την κανονική έκδοσή του. Ούτως ή άλλως ως γνωστόν, πατρίδα είναι όπου αγαπάς και σ’ αγαπούν.

Όπως και να ‘χει, το σίγουρο είναι πως το ταλέντο του είναι αποδεδειγμένα αδιαμφισβήτητο, θέτοντας έτσι ισχυρή… υποψηφιότητα για τον πλέον αδικημένο παίκτη της γενιάς του.