Ο Ολυμπιακός τελείωσε το ευρωπαϊκό του ταξίδι, ακριβώς όπως το άρχισε

Ο Ολυμπιακός ήταν Olympiacos, ο Πασχαλάκης βάδισε στα βήματα των Ρομπέρτο και Νικοπολίδη, αλλά το «διπλό» στο Φράιμπουργκ δεν ήρθε.

Το σκηνικό στο «Europa – Park Stadion» έμοιαζε ονειρικό. Η καλή μέρα – ή μάλλον εν προκειμένω η νύχτα – από την αρχή φάνηκε. Πριν το πρώτο λεπτό, η πρώτη «ερυθρόλευκη» τελική με τον Μασούρα.

Δεκαέξι λεπτά αργότερα, ο Ολυμπιακός έβαζε στη σίγαση το «Europa – Park Stadion» δια ποδός Γιουσέφ Ελ Αραμπί. Ντελίριο στις κερκίδες και τα όνειρα για το πρώτο «διπλό» επί γερμανικού εδάφους μετά από δεκαπέντε χρόνια έμοιαζαν να παίρνουν σάρκα και οστά.

Στη φάση του 22΄ με το άστοχο πλασέ του Μασούρα σε κενή εστία, το «αχ» που ακούστηκε από τις κερκίδες που βρίσκονταν οι 2 χιλιάδες φίλοι του συναντήθηκε με το ανακουφιστικό «ουφ» των Γερμανών φιλάθλων. Με τα «αν» όμως όμορφες ιστορίες δεν φτιάχνονται.

Στα βήματα του Ρομπέρτο

Αντιθέτως, αυτές επιμελήθηκε να δημιουργήσει ο Αλέξανδρος Πασχαλάκης. Παρότι για ένα ημίχρονο θεατής, στο δεύτερο μέρος έβγαλε το ψωμάκι του και με το παραπάνω.

Η σύνδεση με το παρελθόν και το μέλλον μέσα από την ανήσυχη φιγούρα του Μίτσελ στον πάγκο έδειχνε να αποτελεί τη μαγική συνταγή για τη νίκη που θα διατηρούσε τους «ερυθρόλευκους» σε τροχιά διεκδίκησης της τρίτης θέσης. Ο γκολκίπερ των Πειραιωτών πραγματοποίησε επεμβάσεις που αψηφούν βαρύτητα και όλους τους νόμους της φυσικής. Κάτι σαν το Ρομπέρτο το 2013 με Αντερλεχτ και Μπενφίκα ή το 2014 με τη Γιουβέντους.

Γκολ στις καθυστερήσεις, αυτή η μάστιγα

Έναν νόμο όμως δεν τον κατέρριψε. Αυτόν του Μέρφι. Αυτόν τον καταραμένο νόμο, ο οποίος προστάζει ότι όταν ένα πράγμα «στραβώσει», θα ακολουθήσουν και όλα τα υπόλοιπα. Και το πράγμα που στράβωσε ήταν όλη η ευρωπαϊκή παρουσία των Πειραιωτών.

Με τρόπο που ούτε ο πιο διεστραμμένος συγγραφέας δεν θα επέλεγε να αποδώσει. Παράλληλο τέρμα από τη Ναντ στη Γαλλία, παγκόσμιο ρεκόρ αποδοχής κόκκινης κάρτας από τον Μπα από έναν μάλλον ασταθή διαιτητή που σφύριξε υπέρ το δέον έδρα και μοιραία ο αποκλεισμός.

Το γκολ στο 94^ο λεπτό, χρονικό σημείο κατά το οποίο φέτος ουκ ολίγες φορές έχουν πληγωθεί οι Πειραιώτες φέτος, ήταν επίπονο, εκνευριστικά επαναλαμβανόμενο και συγκλονιστικά συνδεδεμένο με το γκολ ισοφάρισης από τον Χαζίζα, εκείνο το βράδυ του Ιουλίου απέναντι στη Μακάμπι Χάιφα.

Κοινώς, όπως άρχισε το φετινό ταξίδι του Ολυμπιακού, έτσι και ολοκληρώνεται: Αδοξα, με γκολ στα τελευταία λεπτά μιας αναμέτρησης. Στο μεσοδιάστημα, έγιναν λάθη σε σχεδιασμό και τα οποία αποτελούν ένα δάσος, στο οποίο η ομάδα του Πειραιά έχει να επιδείξει μέχρι στιγμής μόνο ένα καταπράσινο έργο: Την εμφάνιση κόντρα στη Φράιμπουργκ.

Μπορεί να άξιζε τη νίκη στη Γερμανία η ομάδα του Μίτσελ, αλλά σε βάθος χρόνου θα ήταν αθλητικά οξύμωρο να προκριθεί ακόμα και ως τρίτη, όταν έχει δεχθεί δύο «τριάρες» εντός έδρας και έχοντας παρουσιάσει ένα πρόσωπο κατώτερο του αναμενομένου στα τρία πρώτα παιχνίδια των ομίλων.

Η τελική ανάγνωση του παιχνιδιού στη νοτιοδυτική Γερμανία αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση, όμως ο αθλητισμός, όπως και η ζωή συνεχίζονται. Ο Ολυμπιακός θα πρέπει να σηκώσει κεφάλι και να πατήσει πάνω στο πρώτο ημίχρονο απέναντι στη Φράιμπουργκ.
Αυτό το ημίχρονο, μπορεί να φτιάξει τη σεζόν και να διατηρήσει το κλαμπ στις ράγες των εντός έδρας κεκτημένων.