Γιόχαν Κρόιφ: Όταν το ποδόσφαιρο παντρεύτηκε την ποίηση

Λίγοι άνθρωποι στο ποδόσφαιρο έχουν την τύχη να μνημονεύονται καθημερινά για το έργο τους. Και ένας από αυτούς είναι ο Γιόχαν Κρόιφ.

Η παγκόσμια ημέρα ποίησης είναι στις 21^η Μαρτίου. Λίγες μέρες μετά, η 24^η Μαρτίου είναι η «μαύρη» επέτειος από τον θάνατο του Γιόχαν Κρόιφ.

Ενός ανθρώπου που κατόρθωσε να παντρέψει την ποίηση με το ποδόσφαιρο και να τη μεταδώσει όχι μόνο στους οπαδούς, αλλά και στα μεγαλύτερα κλαμπ του πλανήτη.

Σύλλογοι, προπονητές ή παίκτες, δεν υπήρχε άνθρωπος του αθλήματος που να μην είδε τον Γιόχαν Κρόιφ εν δράση και να μη έβγαλε ένα ειλικρινές και παρατεταμένο επιφώνημα θαυμασμού.

Διότι ο μεγάλος Ολλανδός ήταν ακριβώς αυτό. Έξι χρόνια μετά το τελευταίο «αντίο» του στα εγκόσμια, ο Κρόιφ παραμένει ζωντανός μέσα από την τρομακτική του επιρροή και επίδραση στο ποδόσφαιρο της σύγχρονης εποχής.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ανακηρύχθηκε κορυφαίος ποδοσφαιριστής του 20ου αιώνα.

Ό,τι έκανε στους αγωνιστικούς χώρους τα 70s, το μεταλαμπάδευσε με την ιδιότητα του προπονητή στις ομάδες που προπόνησε.

Μεγαλύτερο αποτέλεσμα αυτής της φιλοσοφίας, η διαμόρφωση των ακαδημιών της Μπαρτσελόνα, της Masia, η οποία με τα «προϊόντα» της κατέκτησε τα πάντα στο διάβα της.

Σε αυτές τις λίγες γραμμές όμως, θα θυμηθούμε κάποιες από τις εξωπραγματικά όμορφες ποδοσφαιρικές στιγμές που μας χάρισε με τη φανέλα της εθνικής Ολλανδίας, του Άγιαξ και της Μπαρτσελόνα.

Όπου κι αν πήγε, άφησε το στίγμα του. Κοφτή ντρίμπλα, συνώνυμη της ιδιοφυΐας του, μάτια στην πλάτη για να βρίσκει τους συμπαίκτες του, νοοτροπία νικητή και ενενήντα λεπτά συνεχούς κίνησης σαν μηχανή αεροπλάνου, τον έκαναν έναν από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιράνθρωπους της ιστορίας.

Γιόχαν Κρόιφ: Η μεγαλύτερη παράσταση της καριέρας του

Μοναδικό «κρίμα», η μη κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1974, το οποίο αποτέλεσε το απόγειο της  καριέρας του.

Όταν το ποδόσφαιρο παντρεύτηκε άπαξ δια παντός την ποίηση και παράλληλα δημιούργησε ένα νέο είδος ποδοσφαιρικού χορού, που άφησε Βραζιλιάνους και Αργεντινούς με το στόμα ανοιχτό.

Το 4-0 επί της αλμπισελέστε και το 2-0 επί της Σελεσάο έχει εντυπωθεί στη μνήμη όσων το παρακολούθησαν Live εκείνη την εποχή, αλλά και εκείνων που κατά τύχη το είδαν σε κασέτες ή βίντεο μετέπειτα.

Όλοι κυνηγούσαν το «Νο14» και κανείς δεν μπορούσε να το αιχμαλωτίσει με κάποιο μαρκάρισμα. Κι όταν το κατάφερναν; Είτε είχαν δεχθεί ήδη γκολ, είτε άφηναν την ομάδα τους με δέκα παίκτες.

Κι όλα αυτά, ενώ ήδη είχε κάνει… πελάτισσά του την Ευρώπη, κατακτώντας με τον Άγιαξ του Ρίνους Μίχελς τρία συνεχόμενα Κύπελλα Πρωταθλητριών (1971, 1972, 1973).

Μια τριετία όπου κανείς δεν μπορούσε να τα βάλει με τον Αίαντα. Κυρίως διότι ο Γιόχαν Κρόιφ γνώριζε από το πρώτο κοντρόλ σε ένα ματς, ότι αυτό του ανήκε.

Προστάτευε τη νίκη με τέτοιο στιλ που κάθε προσπάθεια να τον σταματήσει «έτρωγε» ποδιά.

Οι ατάκες που έγραψαν ιστορία

Φυσικά, πέρα από εκπληκτικός ποδοσφαιριστής και μετέπειτα προπονητής, ο Γιόχαν Κρόιφ είχε… master στην επικοινωνία. Οι ατάκες του έχουν μείνει στην ιστορία και τον συνόδευαν ως ξεχωριστές οντότητες. Κάποιες ήταν μάθημα ποδοσφαίρου από μόνες τους, άλλες πιο καυστικές, όλες όμως είχαν το ολλανδικό

Ας θυμηθούμε κάποιες από αυτές:efa

• «Στις ομάδες μου, ο τερματοφύλακας είναι ο πρώτος επιτιθέμενος και ο επιθετικός ο πρώτος αμυντικός»
• «Τι σημαίνει ταχύτητα; Συχνά μπερδεύετε την ταχύτητα με τη διορατικότητα. Αν αρχίσω να τρέχω νωρίτερα από κάποιον άλλον, δείχνω ταχύτερος» 
• «Οι παίκτες σήμερα σουτάρουν μόνο με τα κορδόνια τους. Εγώ μπορούσα να σουτάρω με το εσωτερικό, τα κορδόνια, το εξωτερικό και με τα δύο πόδια. Ήμουν έξι φορές καλύτερος από τους σημερινούς ποδοσφαιριστές»
• «Γιατί να μην μπορείς να νικήσεις έναν πλουσιότερο σύλλογο; Δεν έχω δει ποτέ μια τσάντα με λεφτά να σκοράρει κάποιο γκολ»