Η αναμονή της επιστροφής στην Ελλάδα από την Ρωσία

Ο Στράτος Κωσταλάς εδώ και πολλά χρόνια ζει μόνιμα και δραστηριοποιείται στην Ρωσία. Μαζί με πολλούς άλλους πατριώτες μας που εργάζονται στην αχανή χώρα και πλέον βρίσκονται στην διαδικασία επιστροφής στην Ελλάδα, λόγω της πανδημίας του κορονοϊού. Μέχρι στιγμής παραμένουν εγκλωβισμένοι αλλά οι προσπάθειες που γίνονται είναι τεράστιες

Κι ακριβώς αυτές τις προσπάθειες μας μεταδίδει, αναλύοντάς μας και την κατάσταση ο πολύπειρος Έλληνας παράγοντας, Στράτος Κωσταλάς.

Έχουμε και λέμε:

«Συχνά διαβάζουμε κείμενα που σχολιάζουν την αδιαφορία η και την ανικανότητα Ελλήνων δημοσίων λειτουργών.

Το  κείμενο έχει να κάνει με την συγκινητική υπερπροσπάθεια των εν Ρωσία εκπροσώπων του Ελληνικού κράτους. Που εδώ και πολύ καιρό “παλεύουν” να φέρουν πίσω στην πατρίδα μας πάνω από 120 συμπατριώτες μας, μεταξύ των οποίων και αρκετούς «μπασκετικούς»…

Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω το εξής:  Δεν γνωρίζω τι γίνεται σε άλλες χώρες όπου συμπατριώτες μας προσπαθούν εναγωνίως να βρουν τρόπο να γυρίσουν στην πατρίδα μας. Στις οικογένειες τους, στους αγαπημένους τους. Θα περιγράψω τι ζω στην Ρωσία εδώ και πάρα πολλές μέρες.

H αγωνία τους να επιστρέψουν στην Ελλάδα

Αν και είναι πανω από 120 οι Έλληνες που θέλουν να την κάνουν από την Μόσχα και να επιστρέψουν στην Ελλάδα, θα σας περιγράψω την αγωνία των «μπασκετικών». Των συμπατριωτών μας που δούλευαν εδώ στη Ρωσία όταν η μπόρα ξέσπασε. Και που από τότε προσπαθούν να γυρίσουν πίσω στην πατρίδα μας.

Συνολικά (μετρώντας και εμένα) εκείνες τις μέρες εδώ στην Ρωσία δούλευαν δώδεκα άτομα. Συγκεκριμένα δούλευαν στην Πρωταθλήτρια Ευρώπης ΤΣΣΚΑ: ο Δημήτρης Ιτούδης (πρώτος προπονητής), ο Ανδρέας Πιστιόλης (βοηθός προπονητού) και Κώστας Χατζηχρήστος (γυμναστής). Στην Ούνιξ Καζάν, ο Δημήτρης Πρίφτης (πρώτος προπονητής), ο Θωμάς Νίκου (βοηθός προπονητού), ο Βασίλης Σίμτσακ (βοηθός προπονητού), ο Χάρης Γλάρος (φυσιοθεραπευτής) και ο Κώστας Καιμακόγλου (αθλητής). Στο Σαράτοφ, ο Γιώργος Δεδας (βοηθός προπονητού). Στην γυναικεία ομάδα Ναντέζντα Όρενμπουργκ (που μόλις είχε προκριθεί γιά το Φάιναλ Φορ της Ευρωλίγκας Γυναικών), ο Τζιωρτζής Δικαιουλάκος (πρώτος προπονητής), ο Πέτρος Πρέκας (βοηθός προπονητού). Και στην Σπαρτακ Μόσχας Περιχώρων – Βίτνογιε: εγώ.

Δεν ξέρω πώς, αλλά παρά το γεγονός ότι είχαν σπάσει τα τηλέφωνα τους με χιλιάδες άτομα που ζητούσαν βοήθεια, η Ελληνική Πρεσβεία και το Ελληνικό Προξενείο βρήκαν και σχεδόν καθημερινά βρίσκουν τον χρόνο να έρθουν σε επαφή με όλους τους “πρεσβευτές” του Ελληνικού μπάσκετ εδώ στην Ρωσία.

Η συμπεριφορά των Ελλήνων του Προξενείου

Αν και δούλευαν νυχθημερόν να λύσουν προβλήματα των εν Ρωσία συμπατριωτών μας, έβρισκαν τον χρόνο να μας αγκαλιάσουν. Και να μας κάνουν να νοιώθουμε ότι η πατρίδα μας προσπαθούσε να βοηθήσει όσους από μας θέλαμε να επιστρέψουμε πίσω στην πατρίδα μας. Η Πρέσβειρα μας,  Κυρία Αικατερίνη Νασίκα. Ο Γενικός Πρόξενος μας,  Κύριος Νικόλαος Κρίκος. Και ο Υποπρόξενος μας: Κύριος Θεόδωρος Δημόπουλος

Τελικά με τους άλλους συμπατριώτες μας, τον δρόμο της επιστροφής, επιδιώκουν και προσδοκούν οι εξής εννέα «μπασκετικοί»: Πρίφτης, Δικαιουλάκος, Νίκου, Πιστιόλης, Σίμτσακ, Δεδας, Πρέκας, Χατζηχρήστος (με την οικογένεια του) και Γλάρος (με την οικογένεια του). Καθημερινά κάποιος η κάποια εκπρόσωπος του Προξενείου, πολλάκις είτε ο Κος Κρίκος είτε ο Κος Δημόπουλος, είναι σε επαφή. Τους μεταφέρουν τα τελευταία νέα / εξελίξεις. Οπως και τις συνεχείς προσπάθειες της Κας Νασίκα η οποία συνεχώς είναι σε επαφή με το Ρωσικό Υπουργείο Εξωτερικών.

Η επιστροφή στην Ελλάδα περνάει από το Υπουργείο Εξωτερικών

Η αλήθεια είναι ότι όλα εξαρτώνται από το Ρωσικό Υπουργείο Εξωτερικών. Το ίδιο Υπουργείο που πριν από περίπου δύο χρόνια απελάσαμε απο την Αθήνα τεσσερις διπλωμάτες. Αλλά εδώ πρέπει να αναφέρουμε ότι τελευταίο καιρό, και ιδιαίτερα από τότε που απλώθηκε η απειλή του Κορονοιού στην Ευρώπη, τόσο το Προξενείο όσο και η Πρεσβεία έχουν κτίσει με τις Ρωσικές αρχές ένα άριστο κλίμα συνεργασίας και αμοιβαίας εκτίμησης. Ενα κλίμα που τώρα αφήνει πολλές ελπίδες ότι τελικά θα βρεθεί η ποθητή λύση.

Τό τι θα γίνει τελικά; Μόνο ο Θεός και ο Πούτιν (η μάλλον Λαβρώφ) γνωρίζουν. Αλλά το γεγονός και μόνο ότι οι «εννέα» συμπατριώτες μας ξέρουν ότι υπάρχουν άτομα που νυχθημερόν μοχθούν να βρεθεί μια λύση, βοηθάει αμέτρητα την ψυχολογία τους.

Μακάρι να μπορέσουν οι τρεις αξιότατοι εκπρόσωποι του κράτους μας να βρουν τον τρόπο οι «εννέα» να γυρίσουν πίσω στην πατρίδα μας. Και στα πρόσωπα που αγαπάνε».