SPECIALS

Team USA: Ρόστερ δίχως… χρυσόσκονη, αλλά για χρυσό!

Ενημερώθηκε στις 25 Αυγ 2019 - 11:00 Team USA: Το Μουντομπάσκετ πλησιάζει. Το ρόστερ της δεν γεμίζει το... μάτι. Και όμως. Αυτή η ομάδα διαθέτει μερικούς παράγοντες που μπορούν να οδηγήσουν στο χρυσό. Και όχι στην καταστροφή.

Συντάκτης: Μιχάλης Γκιουλένογλου Χρόνος ανάγνωσης: 5 λεπτά

Ένα όνειρο. Εκείνο το καλοκαίρι του 1992. Η ομάδα που δεν (θα) μπορούσε να χάσει. Εκείνη η ονείρωξη συνεχίστηκε για μερικά χρόνια. Κάποτε ξεθώριασε.

Το τελειωτικό χτύπημα ήταν στην Αθήνα. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Η Team USA δεν μπορούσε να αποκαλείται πια… Dream Team.

Απώλεσε το προνόμιο.

Κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα για τη Redeem Team. Την ομάδα που θα μπορούσε να ήταν… όνειρο, αλλά ανέλαβε την αναβίωση της ονείρωξης.

Πεκίνο, Λονδίνο και η Team USA ήταν και πάλι έτοιμη.

Τα χρόνια κύλησαν.

Και φτάσαμε στο σωτήριο έτος 2019.

Η Team USA ετοιμάζεται για νέες περιπέτειες. Και τι περιπέτειες…

Εμείς βρισκόμαστε εδώ για να σας πείσουμε ότι αυτή η ομάδα δεν είναι όνειρο, αλλά δεν είναι δα και… εφιάλτης.

Η αλήθεια είναι πως η ιδέα προέκυψε προτού αυτή η ομάδα και ο Γκρεγκ Πόποβιτς γράψουν ιστορία. Από την ανάποδη.

Γιατί εκείνη η ήττα από την Αυστραλία, έστω και σε αγώνα… επίδειξης (όπως λατρεύουν να τα αποκαλούν οι Αμερικανοί), είναι η πρώτη – σε επίσημο και φιλικό – από το 2006.

Από τη Σαϊτάμα. Από την Ελλάδα.

Εκεί ήρθε και η ανακοίνωση της δωδεκάδας, με την οριστική απουσία του Κάιλ Κούζμα. Και η… μηλόπιτα έδεσε.

Η αστερόεσσα ανυπομονεί για την έναρξη του Μουντομπάσκετ.

Μαζί της και ο υπόλοιπος (μπασκετικός) κόσμος. Με την ελπίδα να… φάει τα μούτρα της στην Κίνα.

Με τρόπο μεγαλοπρεπέστατο.

Ποιος ξέρει, ίσως είναι ο κατάλληλος τόπος για να κλείσει ένας κύκλος.

Στην Κίνα άνοιξε, στην Κίνα θα κλείσει.

Είμαστε σύμφωνοι.

Από το ρόστερ λείπει η αίγλη. Δεν είναι… πασπαλισμένο με αστερόσκονη.

Αλλά το ταλέντο δεν λείπει.

Και ο άνθρωπος που θα τους… συμμαζέψει βρίσκεται στο σωστό σημείο, τη σωστή στιγμή.

Τον λένε Γκρεγκ Πόποβιτς και όποιος θελήσει να τον υποτιμήσει θα κάνει ένα πελώριο λάθος

Ναι, δεν κατεβαίνει ο Τζέιμς Χάρντεν. Ούτε ο Κέβιν Ντουράντ. Ούτε και ο Στεφ Κάρι.

Παίκτες που θα… καθάριζαν όποια δυσκολία θα προέκυπτε στην Κίνα.

Και όμως.

Ποιος μπορεί να υποτιμήσει τον Κέμπα Γουόκερ; Πέρσι τελείωσε τη σεζόν με 25.6 πόντους ανά παιχνίδι. Απέναντι σε κορυφαίους πόιντ γκαρντ.

Και φέτος ετοιμάζεται για τη μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας του. Τους Μπόστον Σέλτικς.

O Ντόνοβαν Μίτσελ στη Γιούτα είχε 23.8 πόντους. O Μπρουκ Λόπεζ (συμπαίκτης του Γιάννη Αντετοκούνμπο) μέτρησε 12.5 πόντους ανά παιχνίδι με 187 εύστοχα τρίποντα. Και ο Κρις Μίντλετον 18. 3 πόντους. Μαζί με 6 ριμπάουντ και 4 ασίστ ανά αγώνα!

Το ρόστερ των Αμερικανών είναι… πεινασμένο. «Λιμοκτονεί» για ένα μετάλλιο. Έναν τίτλο.

Κανείς τους δεν έχει κερδίσει τίποτα! Με εξαίρεση τον Χάρισον Μπάρνς που ήταν – με συγκεκριμένο ρόλο – στην ομάδα του 2016, όλοι οι υπόλοιποι έχουν ένα πελώριο… μηδενικό.

Όχι όμως και ο Ποπ.

Αυτός ξέρει

Και θα φροντίσει να χρησιμοποιήσει την κριτική που έχει ασκηθεί στην ομάδα του, προκειμένου να τους δώσει κίνητρο.

Την… πρόφαση να τους αποδείξουν ότι κάνουν λάθος.

Πάμε ξανά στους παίκτες. Η ατάκα του Τζέισον Τέιτουμ, ο οποίος θα ξεκινήσει την τρίτη χρονιά του στο NBA, αποτυπώνει πως ακριβώς αισθάνονται οι παίκτες.

«Τι νομίζουν, ότι μας μάζεψαν από τον δρόμο;».

Δεν έχει τελείως άδικο.

Όχι δεν τους μάζεψαν από τον δρόμο. Αλλά σίγουρα δεν τους απέκτησαν και από το… πάνω ράφι.

Στο Sportime σας ζητήσαμε να αποφασίσετε ποια ομάδα των Αμερικάνων είναι η χειρότερη και αυτή του 2019 που ακόμη δεν την είδατε, επικράτησε με ευκολία!

Και όμως, υπάρχει λύση και γι’ αυτό.

Ο Τζέρι Κολάντζελο, ο υπεύθυνος για την αναβίωση της Team USA το 2008, το εξήγησε ορθά κοφτά: «Θα κερδίζουμε από την άμυνα και τα ριμπάουντ. Η ομαδική δουλειά θα μας φέρει νίκες, από τη στιγμή που δεν έχουμε ένα παίκτη σαν τον Κέβιν Ντουράντ να μας… κουβαλήσει».

Και ο κατάλληλος άνθρωπος για αυτή τη δουλειά βρίσκεται στον πάγκο. Ο Γκρεγκ Πόποβιτς.

Λογικά ο πέντε φορές πρωταθλητής του NBA είναι ο σταρ της ομάδας. Και ας σιχαίνεται αυτό τον ορισμό.

Αλήθεια, ποιος μπορεί να αμφισβητήσει μία δική του ομάδα; Όποιος το κάνει, μάλλον, θα το μετανιώσει.

Ο Πόποβιτς, παρά τις πολλές απουσίες, διαθέτει ένα ρόστερ που μπορεί να προσαρμοστεί σε ένα άλλο στυλ παιχνιδιού.

Εχει… χαμάληδες (Πλάμλι). Έχει αμυντικούς (Σμαρτ, Μπαρνς, Γουάιτ). Έχει τον λίγο… τρελούτσικο χαρακτήρα που θα χρειαστεί (βλέπε Σμαρτ).

Έχει τα πάντα σε σωστή δοσολογία.

Αν όμως τα έχει όλα καλώς (μπασκετικά) καμωμένα, το πρόβλημα που βρίσκεται;

Η πρώτη… γκρίνια ξεκίνησε όταν οι σταρ αποφάσισαν, ένας ένας, να σνομπάρουν το Μουντομπάσκετ της Κίνας.

Συνεχίστηκε όταν όσοι απέμειναν έχασαν σε ένα φιλικό διάρκειας 20 λεπτών από… άσημους συναδέλφους τους. «Ήμασταν κουρασμένοι, αφού είχε προηγηθεί δίωρη προπόνηση», είχε πει ο Πι Τζέι Τάκερ των Ρόκετς, προτού και αυτός αποχωρήσει λόγω τραυματισμού.

Κορυφώθηκε όταν η Team USA έχασε από την Αυστραλία. Τι και αν ήταν φιλικό παιχνίδι; Ήταν η πρώτη ήττα μετά από 13 χρόνια.

Ο κόσμος ίσως αισθάνεται… προδωμένος από την απουσία των σταρ. Αυτό δεν σημαίνει πως εκείνοι που θα πάνε στην Κίνα δεν ξέρουν το χρώμα της μπάλας. Το ξέρουν και το… παραξέρουν.

Ποια θα είναι η συνέχεια;

Μα φυσικά απόλυτη εμπιστοσύνη στον Γκρεγκ Πόποβιτς.