SPECIALS

Ζακ ΛεΝτέι: Αγωνίζεται για τη φαμίλια του, τα ανοικτά γήπεδα της… κόλασης και τον Θεό!

«Ήταν δύσκολοι καιροί. Από παιδί, έγινα άνδρας. Τόσο γρήγορα. Ωρίμασα απότομα, γιατί έτσι έπρεπε…. Έπρεπε να γίνω η πατρική φιγούρα που έλειπε από το σπίτι μου. Η μητέρα μου φρόντισε να μη λείπει τίποτα από εμένα και τον αδερφό. Δύο μεγάλα παιδιά…». Άστους να λένε πως η ζωή είναι μόνο (για το) μπάσκετ. Είναι κάτι...
Ζακ ΛεΝτέι: Αγωνίζεται για τη φαμίλια του, τα ανοικτά γήπεδα της… κόλασης και τον Θεό!

«Ήταν δύσκολοι καιροί. Από παιδί, έγινα άνδρας. Τόσο γρήγορα. Ωρίμασα απότομα, γιατί έτσι έπρεπε…. Έπρεπε να γίνω η πατρική φιγούρα που έλειπε από το σπίτι μου. Η μητέρα μου φρόντισε να μη λείπει τίποτα από εμένα και τον αδερφό. Δύο μεγάλα παιδιά…».

Άστους να λένε πως η ζωή είναι μόνο (για το) μπάσκετ. Είναι κάτι παραπάνω από αυτό. Και το μπάσκετμπολ μπορεί να περιμένει… Για τον Ζακ ΛεΝτέι η αναμονή κράτησε έξι χρόνια. Έπειτα διέθετε πτυχές. Κάποιες αφορούσαν τον βίο του. Άλλες διέθεταν κοινωνικό χαρακτήρα.

Όλες διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα του. Ο Αμερικανός σέντερ του Ολυμπιακού αποκάλυψε την ιστορία της ζωής του. Και ιδού…

Στην ηλικία των έξι άγγιξε την πορτοκαλί μπάλα για πρώτη φορά. Την πορτοκαλί και στρογγυλή μπάλα. Γιατί στα χέρια του υπήρχε και μία άλλη. Διαφορετικού σχήματος. Εκείνη που μοιάζει με πεπόνι.

Βλέπετε, μεγάλωσε στο Τέξας. Μία πολιτεία που λατρεύει να παίζει αμερικάνικο ράγκμπι. Και έχει το δικό της καμάρι: του Ντάλας Κάουμποϊς.

Ο μεγάλος γιος της φαμίλιας ΛεΝτέι… παραστράτησε. «Άρχισα να παίζω μπάσκετ όταν ήμουν 6 ετών. Ο θείος μου ήταν εκείνος που μου έδειξε το άθλημα. Μέχρι τότε γνώριζα το αμερικάνικο φούτμπολ. Στο Τέξας το μπάσκετ είναι το Νο2. Και για ένα διάστημα έπαιζα και τα δύο αθλήματα. Μέχρι που το ύψος μου, με καθοδήγησε στο μπάσκετ», εξήγησε στο Sportime.gr ο Αμερικανός σέντερ του Ολυμπιακού.

Στην Ελλάδα τα ονομάζουμε… μονά. Στην Αμερική τα λένε «pick up games». Τα παιχνίδια, δηλαδή, όπου γίνονται επιλογές. Εσύ παίζεις μαζί μου, εσύ όχι. Ο ΛεΝτέι θα έπρεπε να επιλέγεται πρώτος, λόγω ύψους. Και τελευταίος λόγω ηλικίας. Διαβάστε και θα καταλάβετε τι συνέβαινε σε αυτά τα… μονά βγαλμένα από την «κόλαση»: «Ο θείος μου με πήγαινε στο πάρκο και εκεί έπαιζα με άλλους. Εγώ ήμουν παιδί, 13 ή 14 ετών. Και εκείνοι άνδρες, στα 24 ή στα 25! Ήταν σκληροί απέναντί μου. Ήταν δύσκολα. Αλλά έμαθα από αυτό. Μου έδειξαν πως να είμαι και εγώ σκληρός, έτσι ώστε να μπορώ να επιβιώνω στο παιχνίδι. Το έμαθα με τον δύσκολο τρόπο, αλλά αυτή η… μέθοδος με βοήθησε στον τρόπο παιχνιδιού μου και με βοήθησε να εξελίξω διάφορα πράγματα».

H οικογένεια και ο Θεός

Η απουσία της πατρικής φιγούρας στο σπιτικό του Ζακ ΛεΝτέι έφεραν τον ίδιο, ως το μεγαλύτερο παιδί, στη θέση του… μπαμπά. Άγαρμπα. Σχεδόν καταναγκαστικά. Όμως ο Αμερικανός δε σάστισε. Ενστερνίστηκε τη διαδικασία και μέσα από αυτή έμαθε την εργασιακή ηθική που διατηρεί μέχρι σήμερα.

«Η οικογένειά μου είναι το κίνητρό μου. Κάνω τα πάντα για την οικογένειά μου. Και για τον Θεό πρώτα. Χρησιμοποιώ την πλατφόρμα του για όλα τα σωστά πράγματα και φροντίζω να γίνω η Δική του επέκταση. Μέσα από το μπάσκετ θέλω να βοηθάω τον παππού και τη γιαγιά μου, τη μητέρα μου και όσους με βοήθησαν στη ζωή μου».

Η ιεροστελεστία της μπαντάνας

Θα έχετε προσέξει πως ο ΛεΝτέι φοράει μία μπαντάνα στο κεφάλι του. Όχι το συνηθισμένο μέγεθος, αλλά ένα μεγαλύτερο. «Μου αρέσουν οι μεγάλες, αισθάνομαι καλά με αυτές. Το ξεκίνησα στο κολέγιο, με τις μικρότερες. Όταν πήγα στο Ισραήλ βρήκα μία μεγαλύτερη. Και όταν επέστρεψα στις Ηνωμένες Πολιτείες βρήκα μία και εκεί και την πήρα. Έτσι έφερα μία και μαζί μου τώρα», μας εξήγησε. Στο ερώτημα αν η μπαντάνα… χαθεί, ο ίδιος τι θα κάνει, ιδού τι μας αποκρίθηκε: «Θα πρέπει να βρω μία. Την έχω συνηθίσει…».

Από τη μόνιμη θέση του… αουτσάιντερ

Δεν είναι η πρώτη φορά. Πιθανότατα ούτε η τελευταία. Στο άκουσμα της απόκτησής του, πολλοί φίλοι του Ολυμπιακού θα… μουρμούρισαν «ποιός;».

Το έχει ακούσει ξανά. Στα ανοικτά γήπεδα. Στο κολέγιο. Στο Ισραήλ. Στο τέλος όλοι γνώριζαν το όνομά του. Και την ποιότητά του.

«Είναι κάτι που… κουβαλάω όλη τη ζωή μου. Ποτέ δεν έχω θεωρηθεί από πριν άξιος. Έχω συνηθίσει. Δουλεύω πιο σκληρά και θέλω να είμαι νικητής. Αυτές τις αρετές φέρνω μαζί μου. Όπου και αν πηγαίνω αυτό το κίνητρο με βοηθάει να είμαι νικητής.
Πολλοί αθλητές αισθάνονται πως όλα κινούνται γύρω τους. Δεν είναι έτσι με εμένα. Με ενδιαφέρει να κάνω ό,τι μπορώ για την ομάδα, για τους συμπαίκτες μου, το τεχνικό επιτελείο, τους φροντιστές. Όλους! Να βοηθάω την ομάδα μου να κερδίζει και να έχω καλή συμπεριφορά. Αυτό κρατάει το μυαλό μου σε ισορροπία».

Τα σχολεία και η μητρική παρέμβαση

Για την αναζήτηση του ικανοποιητικού, ο πιτσιρικάς Ζακ άλλαξε κάμποσα σχολεία. Ο ίδιος εξηγεί πως ήταν και θέμα πολιτικής. Όχι δικής του, αλλά εκείνης που εφαρμόζεται στο μπάσκετ. Και δεν έχει αγωνιστικά κριτήρια.

«Η μητέρα μου με βοήθησε πολύ στην καριέρα μου. Πιστεύω πως πρέπει να παίζεις για προπονητές που σε πιστεύουν, πρέπει να παίζεις για ανθρώπους που εκτιμούν τη σκληρή δουλειά σου και θα είναι δίκαιη απέναντί σου. Μέχρι να το βρω, άλλαξα αρκετά σχολεία.
Και είχα αρκετούς καλούς προπονητές, στους οποίους είχα τη δυνατότητα να δείξω τι αξίζω».

Το… ευρωπαϊκό μοντέλο

Το NBA δεν άνοιξε την αγκάλη του. Ο Ζακ ΛεΝτέι δεν το σκέφτηκε πολύ. Ακολούθησε ένα τρανό παράδειγμα. «Είδα τις επιλογές μου. Να πάω κάπου και να μπορέσω να ανταμειφθώ. Ήταν το Ισραήλ ή η Αναπτυξιακή Λίγκα του NBA, με λιγοστά χρήματα. Αποφάσισα να πάω στο Ισραήλ. Έμενα παραπάνω και δούλευα στο γυμναστήριο, κάτι που δεν ξέρω αν θα είχα την ευκαιρία να κάνω στις ΗΠΑ. Είμαι εδώ για να κερδίσω πρωταθλήματα, να κάνω τα πάντα για τους στόχους μου».

Κάθε σεζόν, ο Ζακ ΛεΝτέι ανεβαίνει ένα σκαλοπάτι. Στην αρχή ήταν εκείνα του πάρκου που τον πήγαινε ο θείος του. Μετά ήταν η σειρά εκείνων που οδηγούν στο γήπεδο του Βιρτζίνια Τεκ.

Τα βήματά του έγιναν πιο γοργά. Κανονικές δρασκελιές. Ισραήλ. Και τώρα Πειραιάς. Το επόμενο; Μόνο ο ίδιος το γνωρίζει…

[vc_row][vc_column width=”2/3″][td_block_14 custom_title=”SUNDAY’S FILES” tag_slug=”sunday-s-files” limit=”6″ tdc_css=””][/vc_column][vc_column width=”1/3″][td_block_7 custom_title=”SPORTMINUTE” category_id=”90″ limit=”7″][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][/vc_column][/vc_row]

Εγγραφείτε στα Σελίδα του του Sportime στην πλατφόρμα των Google news για άμεση κι έγκυρη ενημέρωση.
Specials: Τι είχε πει ο Μαραντόνα για το γκολ – χέρι κόντρα στην Αγγλία…

Τι είχε πει ο Μαραντόνα για το γκολ – χέρι κόντρα στην Αγγλία…

Ο Ντιέγκο Μαραντόνα ποτέ δεν μάσαγε τα λόγια του. Μίλησε για την υπεράσπιση της πατρίδας του, την Ιταλία και… την ειρωνεία των Άγγλων.

Specials
Specials: Στέφανος Αλειφερόπουλος: Δεν θα μάθουμε ποτέ πόσο ψηλά θα έφτανε…

Στέφανος Αλειφερόπουλος: Δεν θα μάθουμε ποτέ πόσο ψηλά θα έφτανε…

Ο Στέφανος Αλειφερόπουλος δεν ήταν απλώς ένα ταλέντο. Ήταν το κάτι παραπάνω και δεν θα μάθουμε ποτέ πόσο μακριά μπορούσε να φτάσει...

Specials
Ποδόσφαιρο: Ολυμπιακός: Η μέρα που ο Τζιοβάνι σόκαρε με την απόφασή του όλη την Ισπανία

Ολυμπιακός: Η μέρα που ο Τζιοβάνι σόκαρε με την απόφασή του όλη την Ισπανία

Σαν σήμερα, στις 8 Ιουλίου 1999, η μεταγραφή του Τζιοβάνι Σίλβα ντε Ολιβέιρα στον Ολυμπιακό γίνεται επίσημη και ταρακουνάει όλη την Ισπανία. Το εξώφυλλο της Mundo Deportivo τα λέει όλα.

Ποδόσφαιρο
Specials: Είχε εξηγήσει ο Ζιντάν γιατί με τον Κρόος δεν χρειαζόταν tiki-taka

Είχε εξηγήσει ο Ζιντάν γιατί με τον Κρόος δεν χρειαζόταν tiki-taka

Ο Ζινεντίν Ζιντάν δεν χρειάστηκε ποτέ πολλές πάσες για να εξηγήσει γιατί ο Τόνι Κρόος ήταν το απόλυτο «κλειδί» στο παιχνίδι της Ρεάλ Μαδρίτης.

Specials
Specials: Ο Δανός που έσωσε την Τσέλσι – Το γκολ του ενός δισεκατομμυρίου! (vid)

Ο Δανός που έσωσε την Τσέλσι – Το γκολ του ενός δισεκατομμυρίου! (vid)

Την 11η Μαΐου 2003, ένα φαλτσαριστό σουτ από τον Γεσπερ Γκρόνκιερ έμελλε να αλλάξει για πάντα την ιστορία της Τσέλσι. Το γκολ που δεν έγραψε απλώς σκορ, αλλά ολόκληρο μέλλον.

Specials
Specials: Η μέρα που ο Κολίνα είδε τη ζωή και τον θάνατο στο ίδιο γήπεδο

Η μέρα που ο Κολίνα είδε τη ζωή και τον θάνατο στο ίδιο γήπεδο

Οι πανηγυρισμοί είχαν ξεκινήσει, ο πάγκος των Βαυαρών ετοιμαζόταν να μπει στο γήπεδο και οι οπαδοί ζούσαν το απόλυτο όνειρο. Τότε, ο Κολίνα είδε… τη ζωή να αντιστρέφεται.

Specials
World Football: Ντελ Πιέρο : «Η χαρά δεν με έκανε να ξεχάσω τον φίλο μου» – Η συγκινητική στιγμή μετά τον τελικό του Μουντιάλ

Ντελ Πιέρο : «Η χαρά δεν με έκανε να ξεχάσω τον φίλο μου» – Η συγκινητική στιγμή μετά τον τελικό του Μουντιάλ

Ανάμεσα στους πανηγυρισμούς του Μουντιάλ, ένας παγκόσμιος πρωταθλητής προτίμησε να παρηγορήσει τον φίλο του που μόλις είχε χάσει τα πάντα. Η ιστορία του Ζιντάν και του Ντε Πιέρο...

World Football
Specials: Η Μίλαν των παικταράδων, που δεν έφταναν ούτε τα φάουλ!

Η Μίλαν των παικταράδων, που δεν έφταναν ούτε τα φάουλ!

Ροναλντίνιο, Πίρλο, Μπέκαμ, Σέεντορφ… Ποιος θα βαρέσει τελικά το φάουλ; Ο Αντσελότι προσπαθούσε να επιβάλει… τάξη σε μια ομάδα γεμάτη θρύλους!

Specials
Specials: Ρουί Κόστα: Ο λόγος που γύρισε, δεν ήταν τα λεφτά

Ρουί Κόστα: Ο λόγος που γύρισε, δεν ήταν τα λεφτά

Ήταν ο παίκτης που θαύμασε όλη η Ιταλία και λάτρεψαν οι φίλοι της Μίλαν. Μα δεν ξέχασε ποτέ την υπόσχεση που είχε δώσει: να γυρίσει στην Μπενφίκα. Όχι για τα χρήματα. Για την καρδιά.

Specials