
Δεν ήθελε να το τραγουδήσει… με τίποτα. Του φαινόταν «πένθιμο» και «κακορίζικο».
Όλος ο περίγυρος του απορούσε. Εκείνος όμως αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας που δεν τα εξομολογούνταν σε κανέναν, είχε μάλιστα χάσει μερικά κιλά και κάπου…φοβόταν να το ερμηνεύσει. Θαρρείς και έβλεπε το μετά…
Το μεγάλο τραγούδι που δεν ήθελε να τραγουδήσει ο Μανώλης Αγγελόπουλος είναι η «Μολυβιά» σε μουσική του Λευτέρη Ζέρβα και στίχους του Ανδρέα Σπυρόπολου.
Στην άρνησή του όλοι πέσαν πάνω του. Και ο συνθέτης και ο στιχουργός και οι φίλοι κι οι γνωστοί, μέχρι και ο γιος του ο Στάθης: «Είναι μεγάλο τραγούδι πατέρα, πρέπει να το πεις…».
Τελικά ο Μανώλης Αγγελόπουλος το ηχογράφησε το 1988 στην επιστροφή του στην Columbia, την εταιρεία με την οποία ξεκίνησε την καριέρα του και έγραψε τις κορυφαίες και ανεπανάληπτες στιγμές του. Το’ πε κι έγινε χαλασμός κυρίου… Ζεϊμπέκικο με Ζ κεφαλαίο και καθηλωτική ερμηνεία: Μια μολυβιά μέσα στης μοίρας το τετράδιο…
Ένα χρόνο περίπου αργότερα, στις 2 Απριλίου του 1989 ο Μανώλης Αγγελόπουλος θα έφευγε απ’ τη ζωή σε νοσοκομείο του Λονδίνου όπου είχε υποβληθεί σε εγχείρηση καρδιάς κατόπιν επιπλοκών που παρουσιάστηκαν.
Ήταν «σκάρτα» 50 ετών. Στην κηδεία του στο Γ’ Νεκροταφείο μια λαοθάλασσα 50 χιλιάδων ανθρώπων τον αποχαιρέτησε πριν το στερνό του ταξίδι.
Μια μολυβιά που σβήνει
και δεν αφήνει ούτ’ ένα ίχνος πουθενά
ένα μικρό σημάδι
που μες στον Άδη χάνεται και δε γυρνά.
Είν’ η ζωή μια μολυβιά…
*Μέγας Ανατολικός, χαρακτηρισμός του ερευνητή Βαγγέλη Αρναουτάκη για τον Μανώλη Αγγελόπουλο