Το πιο αγαπημένο ελληνικό τραγούδι του Πάνου Κατσιμίχα

Ο Πάνος Κατσιμίχας εκτός από ωραίος ερμηνευτής είναι ικανός δημιουργός τραγουδιών με λαϊκή, με την ευρύτερη αλλά και την αυστηρή έννοια της λέξης, φλέβα.

Στο βιβλίο του Γιάννη Πετρίδη και του Κώστα Ζουγρή «Τα τραγούδια των Ελλήνων» (εκδόσεις «Ανατολικός» 2004) ο Πάνος Κατσιμίχας, επιλέγει το πιο αγαπημένο του ελληνικό τραγούδι και εξηγεί τους λόγους της προτίμησής του.

Σημειώνει ο Πάνος Κατσιμίχας:

«Κάποιο καλοκαίρι (αρχές της δεκαετίας του ’80), ταξίδευα με πλοίο από Αγκόνα για Πάτρα. Είχα να δω την Ελλάδα σχεδόν δυόμισι χρόνια. Καθόμουν μόνος μου στο κατάστρωμα και κάπνιζα. Πού λεφτά για καμπίνα. Είχα κάνει μιάμιση μέρα ταξίδι με τρένο από Βερολίνο , ήμουν βουτηγμένος σε μαύρες σκέψεις και άυπνος σχεδόν δύο μέρες.

Πλησιάζαμε στην Πάτρα , όταν ξαφνικά, δεν ξέρω αν ήταν κάποιο ραδιόφωνο ή κασέτα κάποιου από το πλήρωμα του πλοίου, άκουσα το τραγούδι. Το άκουγα για πρώτη φορά στη ζωή μου κι έτσι όπως ερχόταν από τα μεγάφωνα (κόρνες) του καταστρώματος, ελαφριά αλλοιωμένο από τον αέρα της ανοιχτής θάλασσας , κεραυνοβολήθηκα.

Έπιασα μια καβάτζα και έκλαιγα σαν μωρό παιδί. «Επτά νομά, σ’ένα δωμά». Το απόλυτο μπλουζ, το απόλυτο Ουσάκ, η απόλυτη ροκ γλώσσα, η σπαραχτική ερμηνεία του Γιώργου, ο μεγάλος Άκης Πάνου, η μοναξιά της ξενιτιάς , η νοσταλγία , τα βάσανά μου, όλα μαζί. Ένα βαρύ, απελπισμένο, μαύρο τραγούδι, που όμως με λύτρωσε, ίσως γιατί αυτό ακριβώς είναι το blues. Λάδι στις πληγές του αγγέλου».