Αλεξανδρής: «Το Σαπόρτα θα μας ενώνει πάντα σαν συγγενείς» (pic)

Σαν σήμερα πριν από 17 χρόνια, το Μαρούσι κατάφερε να γράψει μία χρυσή σελίδα στην ιστορία του αλλά και στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ, κατακτώντας στην Βαρσοβία κόντρα στην γαλλική Σαλόν με 74-72 το Κύπελλο Σαπόρτα.

Η βραδιά αυτή σίγουρα θα μείνει αξέχαστη στους οπαδούς της ομάδας και φυσικά στον φίλαθλο κόσμο που αγαπάει το μπάσκετ.

Η εφημερίδα «Sportime» με αφορμή αυτή την επέτειο, επικοινώνησε με τον τότε προπονητή της ομάδας Βαγγέλη Αλεξανδρή και τον αρχηγό Σωτήρη Μανωλόπουλο που σήκωσε το Κύπελλο, ρωτώντας τους για την μεγάλη αυτή επιτυχία.

Αναλυτικά τα όσα δήλωσαν :

Βαγγέλης Αλεξανδρής

«Είχα πει στους παίκτες μετά την κατάκτηση του Σαπόρτα πως αυτός ο τίτλος θα μας ενώνει μία ζωή σαν συγγενής και το πιστεύω και σήμερα».

Ποιο ήταν το μυστικό της επιτυχίας;

«Είχε να κάνει με μία συσσωρευμένη δουλειά δύο ετών. Με παίκτες όπως ο Μανωλόπουλος, Φαλέκας, Λογοθέτης και Χάρης Χαραλαμπίδης που πλαισιώθηκαν από τους Νικολαΐδη, Μασλαρινό, Μαρμαρινό, Καραπλή και Αναγνώστου κι ακόμα από τους Αμερικανούς Όλιβερ και Αμάγια αλλά και τον Εφθίμοφ.

Δουλέψαμε με πολύ μεγάλη αγάπη και φιλότιμο, ενώ πολύ μεγάλο ρόλο έπαιξε και η σιγουριά που ενέπνεε η διοίκηση του Άρη Βωβού. Οι πληρωμές γίνονταν κάθε 29 του μήνα και θα έχω για μία ζωή τα καλύτερα συναισθήματα για αυτόν αφού ήταν από τους καλύτερους προέδρους που είχα ποτέ. Κύριος σε όλα και θα τον αγαπώ πάντα».

Για τον τελικό με την Σαλόν;

«Ήταν σημαντικό ότι τη ξέραμε από τα προκριματικά και μας βοήθησε στην τακτική αν και ήταν δύσκολο παιχνίδι. Ας είναι καλά ο Όλιβερ με τους 31 πόντους του, ο Εφθίμοφ με τα 19 ριμπάουντ που μάζεψε και ο Νικολαΐδης που έβαλε τις δύο βολές στα 16’’ που κρίθηκε ο τελικός».

Γιατί το Μαρούσι που έπαιξε μέχρι και Euroleague εκτροχιάστηκε;

«Ο λόγος έχει να κάνει ότι μετά την αποχώρηση Βωβού, δεν βρέθηκε ένας ανάλογος επενδυτής. Το Μαρούσι αν και έχει κόσμο είναι συγκεκριμένος και δεν μπορούσε από μόνος του να συντηρήσει την ομάδα».

Σωτήρης Μανωλόπουλος

«Η κατάκτηση του Κυπέλλου Σαπόρτα ήταν ένας στόχος που ήρθε στην πορεία. Είχαμε φτιάξει μία πολύ καλή ομάδα, με πολύ έντονο το ελληνικό στοιχείο όπου ταίριαξαν οι δύο Αμερικάνοι Όλιβερ και Αμάγια, αλλά και ο Εφθίμοφ. Φροντίσαμε να γίνουμε μία παρέα όλοι μας, που γούσταρε που έπαιζε ο ένας για τον άλλον. Όπως επίσης και για τον προπονητή μας τον Βαγγέλη Αλεξανδρή με τον βοηθό του Νίκο Λινάρδο, με καλό γυμναστή τον Ανδρέα Γκατζούλη και διοίκηση εγγύηση τον Άρη Βωβό που ενέπνεε μεγάλη εμπιστοσύνη όπως φυσικά και ο Ανδρέας Παπαντωνίου που έτρεχε την ομάδα».

Πότε αισθανθήκατε πως μπορεί να έρθει η κατάκτηση του Κυπέλλου Σαπόρτα;

«Μόλις προκριθήκαμε στον διπλό ημιτελικό με την Ούνικς Καζάν. Τότε είπαμε πάμε να το κερδίσουμε και δεν πρόκειται να το χάσουμε. Κάναμε πολλές κουβέντες και όλο καταλήγαμε στο ότι δεν πρόκειται να το χάσουμε και είναι δικό μας».

«Στον τελικό εκτός από τις βολές του Σωτήρη Νικολαΐδη είχε κάνει μεγάλο παιχνίδι ο Τζίμι Όλιβερ ενώ σημαντικό καλάθι είχε σημειώσει και ο Αλέξης Φαλέκας».

Γιατί όμως το Μαρούσι μετά την κατάκτηση και την συμμετοχή στην Euroleague δεν έμεινε σε ρόλο πρωταγωνιστή;

«Η αποχώρηση του Άρη Βωβού ήταν τεράστιο πλήγμα. Γίνανε προσπάθειες αλλά δεν ήταν αρκετό και είναι κρίμα. Μία ομάδα παρόλο που δεν είχε τον κόσμο αλλά διέθετε οικογενειακό χαρακτήρα και δούλευε σε επαγγελματικό επίπεδο. Όση θέληση όμως και να υπάρχει τα διοικητικά προβλήματα δεν μπορείς να τα ξεγελάσεις για πολύ.

Θα είναι μία νοσταλγία. Πετύχαμε κάτι πολύ μεγάλο και δείξαμε τον δρόμο ότι μία ομάδα εάν δουλέψει κι έχοντας σταθερή διοίκηση μπορεί να φτάσει ψηλά».