Εξωτερική πολιτική «Χατζατζάρηδων»: Από το «Μητσοτάκης γιοκ», φτάσαμε στο «ελληνικές θέσεις γιοκ»

Πριν ακόμα μπει στο αεροπλάνο για να επιστρέψει στη χώρα του ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, τα «πετσωμένα» ελληνικά ΜΜΕ ξεκίνησαν να θριαμβολογούν για την «επιτυχία Μητσοτάκη» (!), εμφανίζοντας πηχυαίους τίτλους για «επίθεση φιλίας», «ήρεμα νερά», «νέα εποχή ειρήνης» και «αδερφοποίηση» των δύο πλευρών.

Κάποιοι μάλιστα έφτασαν σε τέτοιο παροξυσμό νεοραγιαδισμού, που διατύπωσαν την άποψη ότι «η Ελλάδα κέρδισε χρόνο» ειρήνης, σαν να πανηγυρίζουν ότι μας «ελέησε» ο Σουλτάνος!

Είχε πράγματι κάποιο κέρδος για τη χώρα μας η επίσκεψη Ερντογάν; Μόνο για εκείνον που κουβαλά τέτοια μυαλά που τον κάνουν να θεωρεί ως διπλωματικό «κέρδος», το «πάλι καλά που δεν πάθαμε και τίποτα».

Για παράδειγμα, τέτοια νοοτροπία πρόβαλε ο υπουργός «TurkAegean», Άδωνις Γεωργιάδης. Στα social media έγραψε μεταξύ άλλων:

«Ήμουν από αυτούς που ανησυχούσα και είχα πολλές επιφυλάξεις για αυτή την επίσκεψη… …Φοβόμουν το τί πραγματικά θα γινόταν. Τώρα που η επίσκεψη όμως τελείωσε, οφείλω να παραδεχθώ ότι πρόκειται για μία τεράστια επιτυχία προσωπικά του Πρωθυπουργού με πολλαπλά οφέλη για την Ελλάδα».

Αν αυτή η δήλωση δεν θυμίζει φαντάρο που βγάζει στεναγμό ανακούφισης επειδή δεν έφαγε «καμπάνα», αμέσως μετά την επιθεώρηση από τον Διοικητή του «Βιλαετιού», πείτε μου σας παρακαλώ τι άλλο σας θυμίζει. Η αποτυχία, η ενδοτικότητα, η φοβικότητα και το ψαλίδισμα των ελληνικών θέσεων, παρουσιάζεται σαν κατόρθωμα από τους προπαγανδιστές εναλλακτικής πραγματικότητας.

Η ωμή αλήθεια είναι ότι ποτέ ξανά ο Τούρκος πρόεδρος δεν είχε ενεργή μια τόσο ευρεία «βεντάλια» διεκδικήσεων και προκλήσεων, και ποτέ ξανά η ελληνική πλευρά δεν αρκέστηκε σε μια τόσο φειδωλή (έως και ανύπαρκτη) διατύπωση των κόκκινων γραμμών.

Γι’ αυτά που κάποτε θεωρούνταν αυτονόητα ως ανυποχώρητες θέσεις της Ελλάδας, σήμερα πανηγυρίζουν αν καταφέρουν να ψελλίσουν το ένα δέκατο από αυτά. Ο Μητσοτάκης μόλις και μετά βίας (και μάλιστα σε δεύτερο χρόνο) άρθρωσε τη φράση «μουσουλμανική μειονότητα» στη Θράκη, ενώ πρωτύτερα είχε μιλήσει για «μειονότητες και των 2 χωρών» δίνοντας ιδανική πάσα στον Ερντογάν να κάνει διπλωματική «σημαία» την «τουρκική μειονότητα» της καρδιάς του.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν ξεστόμισε ούτε μισή κουβέντα για μια σειρά από καθοριστικά ζητήματα, όπως τα στρατεύματα κατοχής της Κύπρου, το ενεργό και παράνομο Casus Belli, το τουρκολιβυκό σύμφωνο, τη «Γαλάζια Πατρίδα», τον υβριδικό πόλεμο στον Έβρο, τις παράνομες Navtex, την βεβήλωση της Αγιάς Σοφιάς.

Τα λόγια του Σουλτάνου ότι «θα έρθει ξαφνικά ένα βράδυ» ή ότι θεωρεί τη Θεσσαλονίκη «δική του πόλη» ή ότι ο «ο τουρκικός πύραυλος TAYFUN θα χτυπήσει την Αθήνα, εκτός αν οι Έλληνες κάτσουν φρόνιμοι», φαίνεται ότι ήταν στα πλαίσια της… επίθεσης φιλίας. Και κάπως έτσι το «Μητσοτάκης γιοκ», απαντήθηκε εκ μέρους μας με το «ελληνικές θέσεις γιοκ».

Ο Έλληνας πρωθυπουργός συνθηκολόγησε ατύπως για τη μη επέκταση των χωρικών υδάτων και την μη οριοθέτηση της ΑΟΖ. Επιπλέον, χαρακτηρίστηκε εμμέσως και ως προστάτης της τρομοκρατίας από τον Σουλτάνο, ο οποίος πέταξε ένα ξεροκόμματο «φιλοφρόνησης» για το κλείσιμο της δομής των Κούρδων στο Λαύριο. Δηλαδή ο αρχηγός του κράτους που αποτελεί «Μέκκα» της διεθνούς ισλαμιστικής τρομοκρατίας, μας κούνησε και το δάχτυλο, και ο πρωθυπουργός το έκανε «γαργάρα».

Θλιβερή και η εικόνα της υποδοχής της Κατερίνας Σακελλαροπούλου, στον Ερντογάν. Μια ΠτΔ αγχωμένη, «ξύλινη», μικροπρεπής και φοβική, παπαγάλισε μερικές γενικότητες περί «ενίσχυσης της ευημερίας και της διαφύλαξης της ειρήνης», στέλνοντας για άλλη μια φορά στον «σκουπιδοτενεκέ» της διπλωματίας όλες τις διεκδικήσεις και τα δίκαια της Ελλάδας απέναντι στον διεθνή ταραξία που λέγεται Τουρκία.

Ο «μπαρουτοκαπνισμένος» Ερντογάν που ακροβατεί με επιτυχία (ως τώρα) ανάμεσα σε δεκάδες εσωτερικά και εξωτερικά μέτωπα που ο ίδιος δημιουργεί, φάνηκε να ήρθε σε ένα κράτος κυβερνητικών «Χατζατζάρηδων» που χτίζουν διπλωματία με επικύψεις και υπογραφές συμφωνητικών κουρελόχαρτων, κρατώντας σφιχτά το χεράκι του «θείου Σαμ» για να μην τους πειράξει ο μπαμπούλας με την ημισέληνο.

Συνοπτικά, από αυτήν τη συνάντηση η Ελλάδα δεν πήρε τίποτα το ουσιαστικό, ενώ έχασε σε κύρος θέσεων και ο ελληνικός λαός αγνοεί τι άλλο παραχωρήθηκε στις κρυφές συνομιλίες του παρασκηνίου.

Γεραπετρίτης: Ο κατάλληλος πολιτικός για τις κατάλληλες… επικύψεις

Έχοντας απέναντί τους έναν αιμοβόρο πολέμαρχο που διψάει για επεκτατισμό, θεωρούν ότι θα τον εξευμενίσουν με βίζες και οικονομικά αντίδωρα για νεοφιλελεύθερους γραφιάδες. Φτάσαμε σε σημείο να κάνουμε εξωτερική πολιτική με τον… Πίνατ και τους τεμενάδες του Γεραπετρίτη στον Σουλτάνο, και όλη αυτήν την παρωδία νενεκισμού να την βαφτίζουμε ως διπλωματική επιτυχία!

Ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών περιφερόταν ως προσωπικός μπάτλερ του Ερντογάν και ντρόπιασε ένα ολόκληρο Έθνος με τις επικύψεις του στον «Εφέντη». Ίσως δεν έπρεπε να περιμένει κανείς κάτι περισσότερο από τον υπουργό των 6 ναυτικών μιλίων που κανένας δεν ψήφισε και κανένας δεν τον εξουσιοδότησε να κάνει κουμάντο στα κυριαρχικά μας δικαιώματα, λες και διαχειρίζεται το πού θα φτάνει το γκαζόν του σπιτιού του.

Αν δεν έχει κάποιος πολιτική τσίπα στα εσωτερικά θέματα, είναι ασύνετο να περιμένεις ότι θα την αποκτήσει στα εξωτερικά. Να θυμίσουμε μόνο ότι ο Γεραπετρίτης ήταν εκείνος που έκανε show στην επαναλειτουργία των Intercity μαζί με τους κομπάρσους της ΝΔ που ταξίδευαν ως επιβάτες, για να δείξει στις κάμερες ότι περνώντας πάνω από τα πτώματα 57 ανθρώπων, κατέφθασε ετεροχρονισμένα η «υπερταχεία» της «ανάπτυξης», ενός σιδηροδρόμου που τελικά παραμένει ρημαδιασμένος ως σήμερα.

Είναι ο Γεραπετρίτης που είπε το αμίμητο ότι «αν είχαμε περισσότερες ΜΕΘ, θα είχαμε περισσότερους νεκρούς». Αυτός ο πολιτικός που δεν σεβάστηκε τους χιλιάδες νεκρούς συμπατριώτες του που πέθαναν τζάμπα σε ένα διαλυμένο σύστημα υγείας, είχε απεριόριστο σεβασμό για τον Οθωμανό «επικυρίαρχο» του Ραγιαδιστάν.

Οι υποκλίσεις του Γεραπετρίτη στον «Πασά» ήταν η προσωποποίηση της δουλικότητας που παράγει σε πλεόνασμα το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα. Οι συνεργάτες του ΥΠΕΞ επιστράτευσαν φαιδρές δικαιολογίες, λέγοντας ότι ήταν μια ευγενική κίνηση… αβροφροσύνης που απευθυνόταν στην… Κατερίνα Σακελλαροπούλου και όχι στον Ερντογάν.

Τελικά μέσω των βίντεο από την επίσκεψη Ερντογάν, αποδείχθηκε ότι ο κ. Γεραπετρίτης μάλλον δεν μπορούσε να ελέγξει τη… μέση του, αφού πήγαινε από τεμενά σε τεμενά όπου περνούσε ο λήσταρχος των εθνικών μας δικαίων. Τρεις φορές τον συνέλαβε ο φακός να σκύβει το κεφάλι μπροστά στον «πολυχρονεμένο», μία στο αεροδρόμιο, μία στο Προεδρικό Μέγαρο και μία σε ένα «πηγαδάκι» με τον Μητσοτάκη δίπλα του.

Τελικά με αυτήν την κυβέρνηση δεν χρειάζεται να έρθει «μια νύχτα ξαφνικά» ο Τούρκος.  Ήρθε μέρα μεσημέρι και του κάναμε και μετάνοιες…