Καλώς ή κακώς η συζήτηση αυτή θα είναι ατέρμονη. Ποιος είναι ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών; Ποιος είναι καλύτερος, ο Ρονάλντο ή ο Μέσι; Τα επιχειρήματα και τα τεκμήρια είναι υπαρκτά για αμφότερους. Η κάθε πλευρά διαλέγει την οπτική που τη βολεύει. Για να καταλήξει στο συμπέρασμα που θέλει.
Ποδοσφαιρικές παραστάσεις έχουν προσφέρει αμφότεροι και θα προσφέρουν ακόμα περισσότερες. Θα είναι ρίσκο η οποιαδήποτε (απόλυτη) τοποθέτηση. Σίγουρα ο Ρονάλντο είναι ένας αυτός που έχει δουλέψει περισσότερο από όλους. Ο εγωισμός του, η συνεχής ανάγκη για επιβεβαίωση, δεν τον αφήνουν σε ησυχία. Τα μπανάκια του τα έκανε. Φαινόταν. Μαύρος μαύρος. Όμως στο Μουντιάλ, από άποψη… shapeπου λένε οι Αμερικάνοι, εμφανίστηκε σε εξαιρετική –αέρινη- κατάσταση.
Έκρηξη στο ξεκίνημα, όπου αρχίζει και τελειώνει τη φάση που κερδίζει το πέναλτι, διαύγεια στο φινάλε, Τη στιγμή που ξέρει πως η Πορτογαλία έχειone shot, one opportunity να πάρει τον βαθμό της ισοπαλίας, εκείνος στέλνει την μπάλα εκεί που ο Ντε Χέα απλώς θα κοιτούσε την πορεία της. Μιας και είπαμε Ντε Χέα. Φέρει ευθύνη στο γκολ. Ασυζητητί. Ελαφρυντικά δεν χωρούν. Ένας, βασικός, λόγος που δέχεται αυτό το φθηνό γκολ στο 2-1, είναι το ποιος σουτάρει. Ακόμα και με το αριστερό πόδι, έχεις την αίσθηση, πως ο Ρονάλντο κάτι καλό θα βγάλει. Ο Ντε Χέα εκτίθεται επειδή σκέφτηκε «ωχ, σουτάρει ο Κριστιάνο».
Κι αυτό μέσα στο παιχνίδι της περσόνας είναι. Είτε χρησιμοποιεί το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου του (αριστερό πόδι) ο Ρονάλντο, είτε το αριστερό (δεξί πόδι), το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Ειδικά στην Πορτογαλία, γεγονός είναι πως, αισθάνεται καλύτερα. Είναι ο αρχηγός, είναι ο καλύτερος, είναι ο ηγέτης, είναι είναι, είναι!
Παίζει μεγάλο ρόλο όταν είσαι βασιλιάς να έχεις αυλικούς. Και να υπακούν αυτοί. Αυτό συμβαίνει στην ομάδα του Φερνάντο Σάντος. Ουδείς ενίσταται για το πρώτο βιολί. Άπαντες είναι δορυφόροι και σύμφωνοι με τις επιλογές του. Καλές ή κακές. Ο Ρονάλντο έχει δέκα «εργαλεία» να δουλεύουν για πάρτη του, μα πάνω από όλα έχει δέκα «κόλακες» να τρέφουν την αυτοπεποίθησή του. Αποδεικνύει μάλιστα πως για να είσαι ή να λέγεσαι GOAT, δεν αρκεί να πετυχαίνεις μόνο με την ομάδα σου, αλλά κυρίως με την πατρίδα σου. Και ο Ρονάλντο είναι μια Πορτογαλία μόνος του…
Ποδοσφαιρικές παραστάσεις έχουν προσφέρει αμφότεροι και θα προσφέρουν ακόμα περισσότερες. Θα είναι ρίσκο η οποιαδήποτε (απόλυτη) τοποθέτηση. Σίγουρα ο Ρονάλντο είναι ένας αυτός που έχει δουλέψει περισσότερο από όλους. Ο εγωισμός του, η συνεχής ανάγκη για επιβεβαίωση, δεν τον αφήνουν σε ησυχία. Τα μπανάκια του τα έκανε. Φαινόταν. Μαύρος μαύρος. Όμως στο Μουντιάλ, από άποψη… shapeπου λένε οι Αμερικάνοι, εμφανίστηκε σε εξαιρετική –αέρινη- κατάσταση.
Έκρηξη στο ξεκίνημα, όπου αρχίζει και τελειώνει τη φάση που κερδίζει το πέναλτι, διαύγεια στο φινάλε, Τη στιγμή που ξέρει πως η Πορτογαλία έχειone shot, one opportunity να πάρει τον βαθμό της ισοπαλίας, εκείνος στέλνει την μπάλα εκεί που ο Ντε Χέα απλώς θα κοιτούσε την πορεία της. Μιας και είπαμε Ντε Χέα. Φέρει ευθύνη στο γκολ. Ασυζητητί. Ελαφρυντικά δεν χωρούν. Ένας, βασικός, λόγος που δέχεται αυτό το φθηνό γκολ στο 2-1, είναι το ποιος σουτάρει. Ακόμα και με το αριστερό πόδι, έχεις την αίσθηση, πως ο Ρονάλντο κάτι καλό θα βγάλει. Ο Ντε Χέα εκτίθεται επειδή σκέφτηκε «ωχ, σουτάρει ο Κριστιάνο».
Κι αυτό μέσα στο παιχνίδι της περσόνας είναι. Είτε χρησιμοποιεί το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου του (αριστερό πόδι) ο Ρονάλντο, είτε το αριστερό (δεξί πόδι), το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Ειδικά στην Πορτογαλία, γεγονός είναι πως, αισθάνεται καλύτερα. Είναι ο αρχηγός, είναι ο καλύτερος, είναι ο ηγέτης, είναι είναι, είναι!
Παίζει μεγάλο ρόλο όταν είσαι βασιλιάς να έχεις αυλικούς. Και να υπακούν αυτοί. Αυτό συμβαίνει στην ομάδα του Φερνάντο Σάντος. Ουδείς ενίσταται για το πρώτο βιολί. Άπαντες είναι δορυφόροι και σύμφωνοι με τις επιλογές του. Καλές ή κακές. Ο Ρονάλντο έχει δέκα «εργαλεία» να δουλεύουν για πάρτη του, μα πάνω από όλα έχει δέκα «κόλακες» να τρέφουν την αυτοπεποίθησή του. Αποδεικνύει μάλιστα πως για να είσαι ή να λέγεσαι GOAT, δεν αρκεί να πετυχαίνεις μόνο με την ομάδα σου, αλλά κυρίως με την πατρίδα σου. Και ο Ρονάλντο είναι μια Πορτογαλία μόνος του…
Γεράσιμος Μανωλίδης
Η λέξη Sport έμελλε να είναι συνδετική, όχι απλώς επαγγελματικά, αλλά σε κάθε βήμα της πορεία του. Από κολύμβηση, μπάσκετ μέχρι ποδόσφαιρο. Εκεί κάπου «έδεσε» στα γούστα του. Ανάλογη και η επαγγελματική πορεία που έχει ο Γεράσιμος Μανωλίδης. Από sport, σε sport! Από το site του Sport-Fm το 2008, γρήγορη μετάβαση την ίδια χρονιά στη SportDay που ασχολήθηκε με το διεθνές ποδόσφαιρο και το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού. Εκεί έμεινε ως το 2017, χρονιά κατά την οποία κυκλοφόρησε το Sportime ξανά στα περίπτερα για να γίνει το πρώτο ηλεκτρονικό free press αθλητικό online έντυπο στη χώρα μας. Γενικός διευθυντής στο Sportime.gr πλέον, γράφει για ότι απασχολεί. Αθλητικό και μη…
για άμεση κι έγκυρη ενημέρωση.
