Απολύστε τους!

Κανείς δεν μπορεί ν’ αμφισβητήσει το μέγεθος τους. Τόσο στο επιχειρηματικό πεδίο όσο και σε αυτό της συμβολής τους στη σύγχρονη ιστορία του Ολυμπιακού. Κολοσσοί και οι δύο. Απόλυτα επιτυχημένοι στις business με τις οποίες έχουν καταπιαστεί, απόλυτα συνδεδεμένοι με την αλλαγή επιπέδου των «ερυθρόλευκων».

Θεμιτό ακόμη και το conflict of interest, όπως λένε και οι Άγγλοι. Δεν γίνεται να μην μετράει ο οποιοσδήποτε συνομιλητής του, είτε αυτός είναι στην πολιτική είτε στο χώρο του επιχειρείν, πως πέραν όλων των υπολοίπων λεζαντών, σε συνοδεύει και αυτή του «ιδιοκτήτη του Ολυμπιακού».

Αυτονόητο πως αξιοποιήθηκε κιόλας. Δεν υπάρχει παράδειγμα ανάλογο σε όλον τον πλανήτη, που ένας επιχειρηματίας (οποιοσδήποτε επιχειρηματίας), που καταπιάστηκε με το ποδόσφαιρο και ένα απόλυτα αναγνωρίσιμο ποδοσφαιρικό brand, να μην το αξιοποίησε (εκούσια –ακούσια) και επιχειρηματικά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: «Σωκράτη δεν έχεις το θάρρος, είσαι αχάριστος»

Πάει κι αυτό λοιπόν. Τόσο επιτυχημένοι λοιπόν ο Σωκράτης Κόκκαλης και ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Την τσέπη και το πορτοφόλι τους προφανώς δεν μπορούμε να το μετρήσουμε για τις ανάγκες μιας οποιασδήποτε σύγκρισης, αλλά στο τέλος τέλος κάτι τέτοιο δεν έχει και πρακτική αξία.

Όπως δεν έχει και η μέτρηση… ολυμπιακοφροσύνης ή ολυμπιακόμετρο επιτυχίας. Αμφότεροι στην «ερυθρόλευκη» συνείδηση έχουν καταγραφεί αν όχι ως οι μεγαλύτεροι διοικητικοί ηγέτες στη ζωή του συλλόγου, αλλά σίγουρα μεταξύ των τριών-τεσσάρων κορυφαίων.

Βαγγέλης Μαρινάκης και Σωκτάτης Κόκκαλης είναι δύο κολοσσοί. Στους τομείς τους, δεν έχουν αντιπάλους. Στο ποδόσφαιρο, οι δύο τους, δημιούργησαν μια εποχή που επίσης δεν είχε αντίπαλο για τον Ολυμπιακό. Μπορεί όντως πλέον να τους χωρίζουν πολλά. Σίγουρα δεν είναι τα 12,5 στρέμματα στο Ρέντη ή η μίσθωση ή όχι της σουίτας στο Καραϊσκάκη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: «Φτάνει πια, μη μικραίνεις τον Ολυμπιακό»

Αυτό που δεν έχει λογική είναι στο ποιοι τους προτρέπουν – αντί να τους αποτρέπουν – να πάνε μετωπικά ο ένας απέναντι στον άλλο. Επιχειρηματικά, ηλίου φαεινότερο, θα χάσουν και οι δύο.

Αυτό που δεν δικαιολογείται – αντί να αποθεώνεται και να προβάλλεται ως επικράτηση του ενός έναντι του άλλου λες και έχουμε να κάνουμε με παιδιά δημοτικού που μαλώνουν για ένα κουλούρι στο διάλλειμα – είναι να βάζουν τον Ολυμπιακό στη μέση. Να διχάζουν τον κόσμο του Ολυμπιακού. Και εδώ, δεδομένα, αμφότεροι χαμένοι θα βγουν αν το συνεχίσουν, αν το τερματίσουν. Και το κυριότερο, ιστορικά ούτε θα τους συγχωρεθεί, αλλά και νομοτελειακά δεν θα τους επιτραπεί….

Προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός τότε; Ναι, από το 2016 και ύστερα έχει ξεκινήσει μια κόντρα, η οποία συνεχώς και κλιμακώνεται. Αφορμές, αν θέλει κάποιος να βρει και να ψάξει, βρίσκει. Οι σουίτες, ο Θωμάς, το Καραϊσκάκη, τα πολιτικά, ο Δήμος, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Δημοκρατία, ο Πέτρος και ο Πειραιάς. Κάθε φορά μια οκτάβα στα ντεσιμπέλ της έντασης ψηλότερα. Μια εμπρηστική αναφορά περισσότερη. Έψαχνε ο ένας, να «πονέσει» τον άλλο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Η απάντηση για το Ρέντη

Και στην πραγματικότητα, πόναγαν τον κόσμο. Αλήθεια, ποιος από τους (σίγουρα διορατικούς και αποτελεσματικούς) συμβούλους των δύο επιχειρηματιών, θεώρησε καλή κίνηση την ολοένα και μεγαλύτερη κλιμάκωση της πόλωσης; Αλήθεια, ποιος από τους –σίγουρα (;) τεχνοκράτες- συμβούλους των δύο προέδρων που έβγαλαν οριστικά και αμετάκλητα τον Ολυμπιακό από τα πέτρινα χρόνια, δεν διέβλεψε πως αυτή η κόντρα, αυτός ο ανοιχτός πλέον «πόλεμος», θα είχε όλα τα χαρακτηριστικά ενός εμφυλίου; Θα δίχαζε τον κόσμο και θα τον έβαζε σε διαδικασία σύγκρισης, μετρήσης και επιλογής;

Καλώς ή κακώς, ο περίγυρος είναι αυτός που σε χαρακτηρίζει. Εν προκειμένω, χαράζει, εκπονεί και… διατάζει στρατηγικές. Ο σύμβουλος σου, αυτός που ξέρει τα… κουμπιά σου, έχει ευθύνη. Να διαχειριστεί τα νεύρα, τις παραξενιές, το θυμό του «μεγάλου». Είναι καίρια θέση, σημαντική. Οφείλει να προστατεύει τον «μεγάλο» από το να μην εκτεθεί. Οφείλει να είναι διορατικός και να ξέρει πότε έχει να κερδίσει από κάτι και πότε να χάσει. Εδώ έχουμε δύο μεγάλους. Δύο ευφυείς. Δύο ανθρώπους που για να το συμφέρον τους έχουν… αντέξει και συναναστραφεί «χειρότερους» και τους… ίδιους. Κύριοι, αυτοί που γράφουν και μιλούν εξ’ ονόματός σας, δεν κάνουν για τη δουλειά. Απολύστε τους…