O Στέφανος Τσιτσιπάς έχασε. Για τελευταία φορά…

Στέφανος Τσιτσιπάς: Είναι μια κουβέντα η προετοιμασία για ν’ ανέβεις στο Έβερεστ. Χρόνια, ενδελεχής, εξαντλητική.

Κάθε λεπτομέρεια, του κάθε εκατοστού της ανάβασης χιλιομέτρων στην υψηλότερη κορφή του πλανήτη.

Κάθε καιρική παράμετρος δεκαετιών, κάθε φαινόμενο. Και πάλι, σίγουρος κανείς απ’ όσους το επιχειρούν δεν μπορεί να είναι ποτέ πως τα έχουν προβλέψει όλα. Πως τα έχουν μετρήσει όλα.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως ελάχιστοι, απόλυτα μετρημένοι στην ιστορία της ανθρωπότητας, το κατάφεραν. Συνήθως, αν όχι πάντα, όχι με την πρώτη. Αυτό, περιορίζει ακόμη περισσότερο, πολύ περισσότερο την γκάμα των εκλεκτών, των τυχερών που το κατάφεραν και είδαν την γη από εκεί που δεν βλέπεται.

Ο Στέφανος Τσιτσιπάς την προετοιμασία την έχει κάνει. Χρόνια τώρα. Μεθοδικά, αποτελεσματικά, προσεκτικά, βήμα βήμα. Δούλεψε το ταλέντο του, δούλεψε τα πάντα του και άρχισε να το σμιλεύει παίζοντας με όσους το Εβερεστ το έχουν ανέβει.

Τους απομυθοποίησε, τους συνήθισε, έφτασε να τους κοιτάει στα μάτια, να νιώθει πως τους «έχει», πως μπορεί να τους κοντράρει, να τους αντιμετωπίσει. Και το κάνει. Τους έχει κερδίσει. Ολους. Ισάξιος τους λογίζεται. Ισότιμός τους. Το μόνο που του λείπει είναι αυτός να πατήσει στην κορυφή του δικού του Εβερεστ.

Την Κυριακή, έφτασε μέτρα μακριά. Εκανε όλη την διαδρομή, όχι στο μυαλό του, μα στα courts του Roland Garros. Και έφτασε ως τον τελικό. Την άγγιξε την κορυφή. Ένα σετ απείχε. Αλλά δεν το έκανε, δεν το διάβηκε.

Παλιότερα, σε μια άλλη τους κόντρα με τον Νόβακ Τζόκοβιτς, ο Ελληνας τενίστας είχε εύστοχα χαρακτηρίσει την κόντρα στους ως μονομαχία με τον τοίχο. Πώς στο καλό είναι δυνατόν να τον κερδίσεις, να τον αναγκάσεις σε λάθος;

Παραμονές της νέας μονομαχίας τους, τον παρομοίασε με βουνό. Απολύτως εύστοχα. Απολύτως ενδεικτικά αυτού που είχε ήδη ανέβει. Και στο Roland Garros και στην καριέρα του. Μα και αυτό που ορθώνονταν μπροστά του για να πατήσει στην κορυφή. Δεν το κατάφερε. Δεν πέτυχε την τελευταία δρασκελιά που τον χώριζε. Το βουνό κέρδισε.

Κινδύνευσε περισσότερο από ποτέ. Το ένιωσε. Φαίνονταν. Εβαλε ό,τι είχε και δεν είχε. Επιστράτευσε τα πάντα για να μην επιτρέψει στον νέο «αναρριχητή» να φτάσει νωρίς, νωρίτερα στην κορφή. Το κατάφερε. Ο Τζόκοβιτς κέρδισε, επιστρέφοντας από το 0-2 στα σετ.

Μα μέχρι την ύστατη μπαλιά ο Στέφανος Τσιτσιπάς ήταν εκεί. Παλεύοντας, διεκδικώντας, κυνηγώντας αυτό που τελικά αποδείχτηκε πως του έλειψε για να συνδυάσει την παρθενική του συμμετοχή σε τελικό Grand Slam με κατάκτηση και του τροπαίου.

Θα γίνει. Νομοτελειακά. Βιολογικά. Θέμα χρόνου ήταν. Θέμα, αν θέλετε, φυσικής και εξέλιξης. Αυτό, το αποψινό, ήταν και το τελευταίο κομμάτι της προετοιμασίας του δικού μας για την άνοδο του στο Εβερεστ του τένις. Θα ανέβει. Θα φτάσει. Δεν είναι κρυφό. Δεν είναι αδικαιολόγητο να το περιμένεις. Το δικαιούται. Το δούλεψε. Το κέρδισε.

Τα θεριά της εποχής, τα «βουνά» του τένις, έμελλε στην εποχή του, στο ξεκίνημα της, να είναι τρία. Ο χρόνος είναι σίγουρα ο μόνος που δεν νικιέται. Και αυτός, πάντα, είναι με το μέρος του νέου. Δικός του είναι. Δεν είναι όμως ο μόνος του σύμμαχος. Δεν είναι η διαχρονική διαδικασία αλλαγής σκυτάλης. Όχι. Είπαμε, είναι ισότιμος τους, τα (βουνά) κοιτάει στα μάτια, τα κερδίζει.

Απόψε, δεν το έκανε. Η τελευταία φορά ήταν που το βουνό, το Εβερεστ τον κέρδισε. Από εδώ και πέρα, η κορυφή, όλες οι κορυφές, δικές του (θα) είναι…

Αγοράστε το Sportimekids και τον Super οδηγό για το Euro 2020 online. Με την αγορά 3 προϊόντων και πάνω – δωρεάν έξοδα αποστολής.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Λύγισε στο 5ο σετ ο ΜΕΓΑΣ Στέφανος, στον σωστό δρόμο για να γίνει μύθος

Survivor spoiler αποχώρηση 13/6: ΟΡΙΣΤΙΚΟ! Αυτός ο παίκτης αποχωρεί απόψε!