Εθνική ομάδα: Όταν βλέπεις τον Κώστα Παρίση να αγωνιά!

Ο Κώστας Παρίσης έκανε την τελευταία του αποστολή με την Εθνική ομάδα αλλά έδειξε το δρόμο προς όλους με τη συμπεριφορά του.

Η Εθνική ομάδα έστω και με σύνθεση (μεγάλης) ανάγκης στους τελευταίους δύο αγώνες πέτυχε το στόχο της πρόκρισης στο Eurobasket. Και παραμένει στο προσκήνιο. Και βέβαια πέρασε «άβρεχτη» μια ακόμα παράξενη διαδικασία «παραθύρων» μετά την πρόκριση στο Παγκόσμιο. Δε χρειάζεται να αρχίσουμε πάλι να υπενθυμίζουμε πράγματα αλλά θα το κάνουμε γιατί στην Ελλάδα κάποιες καταστάσεις τις θεωρούμε δεδομένες.

Στα «παράθυρα» για το Παγκόσμιο… τσακίστηκαν αρκετές ομάδες. Ανάμεσά τους και η πρόσφατη πρωταθλήτρια Ευρώπης, Σλοβενία. Στα τωρινά η 5^η του Ευρωμπάσκετ Λετονία αποχαιρέτησε. Η Σερβία χρειάστηκε να επιστρατεύσει παίκτες Euroleague για να προκριθεί τον Φεβρουάριο. Η Λιθουανία πήγε να πάθει το… κάζο του αιώνα από τους Δανούς (που έπαιζαν χωρίς τον Λούντμπεργκ) και σώθηκαν από τάπα του Καλνιέτις (!) στα τελευταία δευτερόλεπτα.

Η Εθνική ομάδα, από το Νοέμβριο είχε καθαρίσει την πρόκριση. Παρότι δεν ενισχύθηκε από τους παίκτες της πρώτης γραμμής. Παρότι αντί να έχει ενίσχυση…έχασε κιόλας παίκτες.

Στα τελευταία «παράθυρα» με απολογισμό μια νίκη και μια ήττα, παρουσιάστηκε με επτά παίκτες να κάνουν ντεμπούτο. Και τους περισσότερους από τους υπόλοιπους να έχουν μετρημένες στα δάχτυλα συμμετοχές. Ο Μουράτος π.χ που ήταν starter στη θέση «1» είχε… μια συμμετοχή πριν τους αγώνες της Ρίγα.

Κάποια θετικά στοιχεία τα είδαμε. Για παράδειγμα η «καταιγίδα» του Παπαδάκη που με τα δικά του τρίποντα άρχισε η ανατροπή… Ή ακόμα ο τρόπος με τον οποίο κινείται ο Χουγκάζ στο γήπεδο, με ηρεμία, συγκέντρωση και ψυχραιμία… τριαντάχρονου ενώ είναι 19…. Επίσης η ζωντάνια που έβγαλαν ο Καράμπελας με τον Μωραϊτη…Η τρομερή δημιουργική ικανότητα του Μουράτου…

Βλέπεις, επίσης το κορμί του Τσαλμπούρη και αναρωτιέσαι αν στην Ελλάδα έχουμε πολλά τέτοια. Όμως η Εθνική ομάδα είχε κάτι διαφορετικό να μας πει.

Που εκφράστηκε με τον Βαγγέλη Μαργαρίτη, τον άνθρωπο που έγινε διεθνής στα 35 του και κάθε φορά που έμπαινε μέσα έβγαζε ενέργεια έφηβου. Αυτός είναι το παράδειγμα…

Αλλά κυρίως με τον θρυλικό γιατρό της ομάδας, τον Κώστα Παρίση. Κοντά στα 80 πλέον… Και με παραστάσεις απίστευτες, άλλωστε οι παλαιότεροι τον θυμούνται στον πάγκο της Εθνικής στο θαύμα του ’87!

Όταν βλέπεις τον Κώστα Παρίση να αγωνιά στον πάγκο για έναν αγώνα όπου το αποτέλεσμα δεν είχε απολύτως καμία σημασία, τότε καταλαβαίνεις πολλά. Και το ξέσπασμά του μετά από τη μεγάλη αντεπίθεση. Λες και δεν το είχε ξαναζήσει

Καταλαβαίνεις πως έγινε μεγάλη αυτή η ομάδα. Γιατί την αγάπησαν όσοι την υπηρέτησαν, σαν ένα κομμάτι του εαυτού τους.

Κι αυτή είναι η βαριά κληρονομιά που πρέπει να συνεχιστεί. Η αγάπη και η αφοσίωση.

Αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους λοιπόν… Απ’ εκείνους που έτρεξαν τα πάντα γι’ αυτή την ομάδα μέχρι τον Θανάση Σκουρτόπουλο ο οποίος ταπεινά συνεχίζει τη δουλειά του. Κι ας τον χλευάζουν είτε άνθρωποι που το έχουν εύκολο είτε οι επαγγελματίες του είδους που κουβαλάνε προσωπική ατζέντα.

Και φυσικά στους παίκτες αλλά και στη νέα διοίκηση της ΕΟΚ που θα αναλάβει να προσέξει ως κόρη οφθαλμού αυτή την ανεκτίμητη ομάδα.