Ο Μπερτομέου άργησε να φύγει κι έγινε καθεστώς

Πολλοί αισιοδοξούν ότι το τέλος εποχής Μπερτομέου στην Euroleague σηματοδοτεί νέα εποχή στο ευρωπαϊκό μπάσκετ με περισσότερη συνεννόηση.

Τα 21 (προς 22) χρόνια της παραμονής του Τζόρντι Μπερτομέου στην ηγεσία της Euroleague δημιούργησαν μια καθεστωτική νοοτροπία στον Ισπανό παράγοντα. Που είχε τον τρόπο του πάντως, να προσεγγίζει ομάδες, να αλλάζει στρατόπεδα και να κάνει συμμαχίες. Αυτό βέβαια κράτησε (ίσως και υπερβολικά) πολύ αλλά σίγουρα δε θα κρατούσε για πάντα.

Ουσιαστικά είχαμε να κάνουμε με έναν καλό μάνατζερ δημοσίων σχέσεων που πάντα ήξερε να προσεταιρίζεται τους ισχυρούς και να δημιουργεί μπλοκ. Φρόντιζε να έχει ικανοποιημένους αυτούς που έκρινε και πάντα έβγαινε στον αφρό. Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια που αυξήθηκαν οι απαιτήσεις κι άλλαξε το επίπεδο, ο Μπερτομέου δε μπορούσε να ακολουθήσει. Ούτε και ήταν αρκετή η ικανότητά του στη διπλωματία.

Όπως κάθε τι που γίνεται καθεστώς, έτσι και η περίπτωση του Ισπανού δε ξέφυγε από τον κανόνα. Υπερεκτίμησε τις δυνάμεις του. Φερόταν άδικα κι αυταρχικά ακόμα και στις ομάδες/μετόχους. Κι απέκτησε τη νοοτροπία «εγώ είμαι το ευρωπαϊκό μπάσκετ» λειτουργώντας περισσότερο προς ίδιον όφελος.

Καμία οικονομική ανάπτυξη δεν υπήρξε και όταν ήρθε ο COVID τα πράγματα έγιναν χειρότερα. Ακόμα και τότε εκείνος προσπάθησε να προσεγγίσει τους παίκτες, ανοίγοντας ακόμα ένα ρήγμα στις σχέσεις του με τους μετόχους.

Η Euroleague αντί να ανοίγει… έκλεινε! Αντί να διαμορφώσει πεδίο συνεννόησης με την FIBA φρόντιζε (εκείνος) με κάθε τρόπο να το υποδαυλίζει. Και ο Ζαγκλής και ο Κομνηνός είναι άνθρωποι της συνεργασίας και του διαλόγου. Ο Μπερτομέου έκοψε κάθε διάλογο θέλοντας έτσι να τονίσει προς πάσα κατεύθυνση ότι είναι ο… αυτοκράτορας του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Χρήματα αναλόγως της αξίας της διοργάνωσης αλλά και των brand τους, δεν είδαν οι ομάδες. Ο καταμερισμός των εσόδων δεν ήταν ικανοποιητικός για όλες τις ομάδες. Υπήρξαν φωνές σχετικά με την οικονομική διαφάνεια. Με εντονότερη αυτή του Παναθηναϊκού από το 2002 κιόλας όπως θα θυμούνται οι περισσότεροι. Πριν τον τελικό του φάιναλ φορ στην Μπολόνια. 

Η αντίστροφη μέτρηση άρχισε με την τεράστιας σημασίας σύσκεψη των 7 στην Αθήνα. Μια σύσκεψη που έγινε μυστικά, κατόπιν εσωτερικής συνεννόησης και ουσιαστικά προανήγγειλε την έξοδο του Μπερτομέου.

Η Μακάμπι κινήθηκε όπως έπρεπε: Συγκέντρωσε τα στοιχεία, δε δημοσιοποίησε το ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ και προκάλεσε τη μάζωξη των 7 μετόχων. Εκεί δημιουργήθηκε το μπλοκ σε βάρος του Ισπανού καθώς για πρώτη φορά η πλειοψηφία ήταν απέναντί του.

Ουσιαστικά το θέμα λύθηκε εσωτερικά, χωρίς εντάσεις και χωρίς να δυσφημείται η διοργάνωση αλλά και η εταιρεία όπου οι ομάδες είναι μέτοχοι. Και κάπως έτσι, μετά την οριστική αποχώρηση του Μπερτομέου θα γίνει σαφές αν θα υπάρξουν περαιτέρω συνέπειες για απόδοση ευθυνών στον Ισπανό παράγοντα.