Όσοι έχουν χάσει τον πατέρα τους, καταλαβαίνουν καλά τον Αντετοκούνμπο

Δημοσιεύτηκε στις 25 Σεπ 2021 - 11:14 Η κουβέντα του Γιάννη Αντετοκούνμπο για τον πατέρα του δεν ήταν προϊόν συναισθηματικής φόρτισης απλά… Ήταν ό,τι σκεφτόμαστε όσοι χάσαμε νωρίς τον πατέρα μας.

Συντάκτης: Νίκος Μπουρλάκης Χρόνος ανάγνωσης: 2 λεπτά

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο θα δεχόταν να χάσει τα πλούτη, τους τίτλους και τη δόξα του αρκεί να συνέβαινε κάτι: Που είναι τόσο πολύτιμο…

Να ξαναδεί τον Τσαρλς Αντετοκούνμπο, τον πατέρα του, μπροστά του, ζωντανό. Να τον έχει μαζί του σε όλες του τις καθημερινές συνήθειες, αυτές που φαίνονται ασήμαντες αλλά δεν είναι! Να συζητούν για το μπάσκετ, για το ποδόσφαιρο, για τη ζωή…

Να τον έχει κοντά του να τον δει να παίζει με τα εγγονάκια του! Αλήθεια πόσο μεγάλη χαρά για έναν παππού και αντίστοιχα πόση ευτυχία για το παιδί να βλέπει τον πατέρα του να γίνεται… μωρό μπροστά στο εγγονάκι του.

Να είναι μαζί ο Τσαρλς Αντετοκούνμπο με όλη την οικογένεια. Να απολαμβάνουν αυτό το υπέροχο παραμύθι που δημιούργησαν! Να ηρεμούν και να χαίρονται μπροστά στην πρόοδο των παιδιών τους.

Ο Τσαρλς δεν έζησε πολύ… Έφυγε το 2017, σε ηλικία 53 ετών. Στο διάστημα που όλα είχαν «στρώσει», που η κατάσταση είχε ηρεμήσει, που θα μπορούσε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να χαρεί ακόμα περισσότερα.

Κατάφερε πολλά στη σύντομη ζωή του ο Τσαρλς Αντετοκούνμπο: Να μεγαλώσει υπέροχα παιδιά από των οποίων το στόμα, αν και είχαν κάθε δικαίωμα να το κάνουν έτσι όπως τους φέρθηκαν αρκετοί πριν γίνουν διάσημοι, δεν άκουσες ποτέ κακή κουβέντα.

Να κρατήσει ενωμένη μια οικογένεια που δεν είχε πατρίδα, για πολύ καιρό… Που κινδύνευαν ανά πάσα ώρα και στιγμή. Που όπως έχει πει και ο Γιάννης, πολλές φορές έμεινε νηστικός για να φάνε τα παιδιά.

Έφτιαξε μια υπέροχη οικογένεια αλλά τη στιγμή που θα μπορούσε να χαρεί πολλά περισσότερα πράγματα, έφυγε από τη ζωή! Ήταν νέος… Δεν πρόλαβε να χαρεί τη ζωή και κυρίως όσα δημιούργησε για τα παιδιά του. Διότι δεν παρέδωσε μόνο επιτυχημένα παιδιά στην κοινωνία και τον αθλητισμό. Κυρίως μας χάρισε καλούς ανθρώπους.

Όσοι ζήσαμε αυτή τη δυσάρεστη εμπειρία, να χάσουμε τον πατέρα μας τόσο νέο σε ηλικία, έχουμε το ίδιο παράπονο. Και συνέχεια λέμε ένα μεγάλο «ΓΙΑΤΙ»;

Και η σκέψη είναι πάντα μια: «Μα δεν άξιζε αυτός ο άνθρωπος να παίξει με τα εγγονάκια του»; Αυτό μόνο…

Και είναι τόσο σημαντικό, πιστέψτε με!