Παναθηναϊκός: Τα λάθη πόνεσαν στο χειρότερο σημείο

Η έκτη συνεχόμενη ήττα που υπέστη ο Παναθηναϊκός επιβεβαιώνει ότι η ομάδα διέρχεται μια πολύ δύσκολη περίοδο με αμφίβολες συνέπειες.

Ο Παναθηναϊκός είχε την ευκαιρία να «σπάσει» το αρνητικό σερί, απέναντι στην Φενέρμπαχτσε, αλλά στο τέλος τα απανωτά λάθη τελικά του στοίχισαν. Μέχρι να γίνει η φάση με τον Πάρις Λι στα 25’’ πριν το τέλος (και με τους «πράσινους» στο +3) η ελληνική ομάδα μετρούσε ήδη 17 δηλαδή έναν καθόλου μικρό αριθμό. Όσο για τη συγκεκριμένη φάση είναι ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ μετά από time–out και σε ομάδα επιπέδου Euroleague να γίνονται τέτοια λάθη.

Ο Λι πάει και κλείνεται, αλλά το χειρότερο είναι ότι κανείς παίκτης δε βρίσκεται κοντά για «σκαλοπάτι» ενώ ο Αμερικάνος «χάνει» το οπτικό πεδίο. Οι αποστάσεις είναι για κλάματα και ο Πονίτκα με το που επανέφερε τη μπάλα έριξε ένα σπριντ προς τη ρακέτα των Τούρκων! Αλήθεια, δεν πέρασε από το μυαλό τους ότι με το σκορ στο -3 και με 25’’ να απομένουν, οι παίκτες της Φενέρ θα πίεζαν;

Αυτό είναι το λάθος του Παναθηναϊκού. Ακολουθεί ένα καταφανέστατο διαιτητικό λάθος με φάουλ του Μπούκερ επάνω στον Πονίτκα που δε δίνεται (στο instant replay δεν υπάρχει δικαίωμα διαιτητών να αλλάξουν απόφαση και να δώσουν φάουλ αντί για πλάγιο παρά μόνο να αλλάξουν κατοχή) και μια υποψία (νωρίτερα, αλλά δεν υπάρχει replay κοντινό) ότι ο Γκούντουριτς πατάει εκτός πριν σκοράρει το τρίποντο της ισοφάρισης που έστειλε τον αγώνα στην παράταση.

Ο Παναθηναϊκός θα είχε δικαίωμα για δύο βολές με τον Πονίτκα και ταυτόχρονα θα έμεναν και 5’’ στην Φενέρμπαχτσε. Είναι κραυγαλέο λάθος των διαιτητών και κατά κάποιο τρόπο συνιστά αλλοίωση αποτελέσματος

Η ουσία είναι ότι ο Παναθηναϊκός είχε μια μεγάλη ευκαιρία την οποία έχασε, παρά τα 26 επιθετικά ριμπάουντ (μόνο ο Πονίτκα πήρε 10) και παρότι στο μεγαλύτερο διάστημα είχε τον έλεγχο του αγώνα. Κι αυτό συνέβη επειδή παρά την αστοχία του, είχε αποτελεσματικότητα στην άμυνα για τουλάχιστον 30 λεπτά (πήρε 27 πόντους από τα λάθη του αντιπάλου) και φυσικά σάρωνε τα ριμπάουντ. Είναι πολλοί οι 21 πόντοι από επιθετικά ριμπάουντ αλλά θα μπορούσαν να είναι περισσότεροι.

Το «κλισέ» λέει ότι τα ριμπάουντ είναι θέμα διάθεσης κι απ’ αυτή είχαν περίσσια οι παίκτες του Παναθηναϊκού. Και ο Γκουντάιτις ήταν πολύ μαχητικός και ο Πονίτκα (οι δυο τους πήραν τα 15 από τα 26 επιθετικά ριμπάουντ) και ο Μπέικον στο μεγαλύτερη διάστημα έπαιξε συγκροτημένα χωρίς να «χάνει» στο ελάχιστο κάτι από το αναμφισβήτητο ταλέντο του.

Η τελευταία περίοδος όμως κατέγραψε κάποιες ανορθογραφίες (πέρα από τις διαιτητικές) όπως για παράδειγμα τους 27 πόντους της Φενέρμπαχτσε (είχε 18-18-15 στις προηγούμενες περιόδους) με 5/7 τρίποντα αλλά κυρίως τις ΜΗΔΕΝ ΑΣΙΣΤ του Παναθηναϊκού μαζί με τα 1/8 τρίποντα. Παράλληλα είναι «τρελό» όταν στο καθοριστικό τελευταίο δεκάλεπτο μια ομάδα μαζεύει 10 επιθετικά ριμπάουντ και χάνει τον αγώνα!

Η ουσία είναι ότι ο Παναθηναϊκός πρέπει να συνεχίσει ν’ αναζητά τις νίκες που θα αλλάξουν τη ψυχολογία του, να διεκδικεί ό,τι καλύτερο μπορεί, να βγάζει διάθεση κι ενέργεια. Δεν είμαι βέβαιος ότι ο Ράντονιτς εμπνέει εμπιστοσύνη, αλλά κάποιες αποφάσεις θα πρέπει να ληφθούν μήπως και διαφοροποιηθεί κάτι. Προς το παρόν υπήρξε μια πρόοδος στο θέμα της διάθεσης και της μαχητικότητας (που είναι θετικό) αλλά τίποτα παραπάνω.