Πρωταθλητές στη χώρα που αποθεώνονται πρόεδροι

Ενημερώθηκε στις 09 Ιούν 2021 - 20:25 Καλά που υπάρχουν η Μαρία Σάκκαρη, ο Στέφανος Τσιτσιπάς, η Κατερίνα Στεφανίδη, ο Μίλτος Τεντόγλου, ο Λευτέρης Πετρούνιας και άλλοι πρωταθλητές προκειμένου να μας αποδεικνύουν πόσο εκτός τόπου και χρόνου είμαστε. Θα μπορούσα να βρω κι άλλους πρωταθλητές. Θα μπορούσα να βάλω πχ και τον Γιάννη Αντετοκούνμπο που επίσης διαφημίζει τη χώρα μας αλλά δεν...

Συντάκτης: Νίκος Μπουρλάκης Χρόνος ανάγνωσης: 2 λεπτά

Καλά που υπάρχουν η Μαρία Σάκκαρη, ο Στέφανος Τσιτσιπάς, η Κατερίνα Στεφανίδη, ο Μίλτος Τεντόγλου, ο Λευτέρης Πετρούνιας και άλλοι πρωταθλητές προκειμένου να μας αποδεικνύουν πόσο εκτός τόπου και χρόνου είμαστε.

Θα μπορούσα να βρω κι άλλους πρωταθλητές. Θα μπορούσα να βάλω πχ και τον Γιάννη Αντετοκούνμπο που επίσης διαφημίζει τη χώρα μας αλλά δεν αλλάζει το νόημα. Ή την Άννα Ντουντουνάκη, τον Κριστιάν Γκολομέεβ, την Άννα Κορακάκη… Η λέξη «Έλληνας πρωταθλητής» είναι τόσο άσχετη με την έννοια «ελληνικός αθλητισμός» που κανονικά θα έπρεπε να μας πιάνει θλίψη.

Γιατί; Μα ακριβώς επειδή οι πρωταθλητές αυτοί εκπροσωπούν μια χώρα που αγνοεί, αδιαφορεί και αποστασιοποιείται από τον αθλητισμό. Διότι η αθλητική παιδεία είναι στο μηδέν. Διότι δεν υπάρχει σχολικός αθλητισμός και τίποτα οργανωμένο. Μόνο στις επιτυχίες σπεύδουν οι ανευθυνοϋπεύθυνοι κυβερνητικοί να φωτογραφηθούν. Λες κι έκαναν κάτι.

Κι επίσης αυτοί οι πρωταθλητές εκπροσωπούν μια χώρα που αποθεώνονται οι πρόεδροι. Δείγμα προφανώς τριτοκοσμικής χώρας όπου ο πρόεδρος απεικονίζεται πρώτη μούρη στα σάιτ και στις εφημερίδες. Με εκφράσεις «δες τι τους έκανες» (στην καλύτερη) κι άλλες γραφικότητες. Δεν είναι απλώς κωμικό αλλά ντροπιαστικό να προβάλλεται στο πρωτοσέλιδο ο πρόεδρος που σηκώνει το τρόπαιο και όχι οι πρωταγωνιστές.

Αν σκεφτούμε μόνο τι έχουν κάνει αυτά τα παιδιά. Με πόσες θυσίες. Με «μηδέν» βοήθεια και στήριξη από το Κράτος. Με απολύτως κανένα πρόγραμμα…

Μιλάμε για καταστάσεις εντελώς απαράδεκτες και «ξένες» προς κάθε αθλητικό ιδεώδες. Ούτε οργάνωση υπάρχει, ούτε πρόγραμμα, ούτε στόχευση. Αν ένας είναι πεισματάρης και βρίσκει την άκρη του ή αν βρει χορηγό ή αν έχει εξωπραγματικό ταλέντο συνδυαστικά με τύχη, έχει καλώς. Σε διαφορετική περίπτωση είναι «καταδικασμένος» να ζει μέσα στην τοξικότητα και στο ανέκδοτο αυτού που ονομάζουμε συνολικά (και χωρίς ντροπή) «ελληνικό αθλητισμό»!