Η κουλτούρα της LIFO την ώρα της συγγνώμης στο Sportime, έδωσε τη θέση της στο «τζάμπα μάγκας»

Μικρός είναι ο κόσμος. Ακόμα μικρότερος ο χώρος. Σε ένα μετερίζι, αυτό το δημοσιογραφικό, προσπαθούν πολλές φωνές να σταθούν και να επιβιώσουν. Ευγενής άμιλλα, σε ένα τόσο ανταγωνιστικό περιβάλλον, είναι ουτοπικό να περιμένει κανείς. Μια στοιχειώδη συναδελφικότητα, ναι…

Εμείς οι ίδιοι, πέφτουμε στην παγίδα. Ξεφεύγουμε. Το έχουμε κάνει πολλές φορές, σε άλλα μέσα. Κριτικάρουμε, με τα σωστά και τα λάθη μας. Δικαίως, αδίκως ο χρόνος και η ιστορία θα δείξει. Κριτικάρουμε επειδή ο καθένας έχει το δικαίωμα να το κάνει σε ότι δημόσια λέγεται και προβάλλεται. Δεν έχει δικαίωμα όμως να ψεύδεται, να δημιουργεί λανθασμένες εντυπώσεις και όταν έρχεται η ώρα της αποκατάστασης να κρύβει το πρόβλημα κάτω από τα χαλάκι.

Η Lifo λοιπόν κατέκρινε το πρωτοσέλιδο που είχε το Sportime τη μέρα του Αγέννητου Παιδιού. Δικαίωμά της και μπράβο της. Δεν ήταν η μόνη εξάλλου. Ήταν ωστόσο ένα από τα ελάχιστα μέσα που ισχυρίστηκαν φόρα παρτίδα, χωρίς την παραμικρή περιστροφή, πως το πρωτοσέλιδο ήταν ολοσέλιδη διαφημιστική καταχώρηση. Φυσικά και δεν ήταν. Ήταν μια άποψή μας, μια θέση μας, ένας προβληματισμός. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με την κριτική. Με τις ανακρίβειες όμως, υπάρχει θέμα.

Η αποκατάσταση από τη LIFO ήταν ένα δημοσιογραφικό unfair. Ένα κείμενο που κάνει μπαμ από… χιλιόμετρα, πως είναι «καταναγκαστικό έργο». Δείτε εδώ. Με τίτλο που θυμίζει νόμο του συντάγματος. Δείτε εδώ. Δημοσίευση με το νόμο μπλα μπλα μπλα… Θαμμένη, κρυμμένη. Παρέλειψαν οι αγαπητοί συνάδελφοι να γράψουν τα βασανιστήρια που πέρασαν από τα χέρια μας προκειμένου να κάνουν το… προφανές. Δε βαριέσαι. Ποιοτική και ανεξάρτητη δημοσιογραφία… Κουλτούρα τους και άποψη τους μπορεί να είναι κι αυτή. Η μαγκιά του μέσου είναι στη συγγνώμη…

Κάντε follow στο Sportime

Κάντε like στην σελίδα του Sportime στο Facebook

Ακολουθήστε το Sportime στο Instagram