Άκουγε θορύβους απ’ τη σοφίτα. Νόμιζε είναι φαντάσματα. Ήταν ο πρώην της, εκείνος που είχε να δει 12 χρόνια.

Ήταν καλοκαίρι του 2012 όταν η Τρέισι, μητέρα δύο ενηλίκων παιδιών στη Νότια Καρολίνα, άρχισε να ακούει περίεργους θορύβους από τη σοφίτα της. Όχι θορύβους θηλαστικού, αλλά κινήσεις ανθρώπου. Πετάγονταν πρόκες από το ταβάνι της κρεβατοκάμαρας. Και κάθε φορά που κοιτούσε πάνω, δεν έβλεπε τίποτα.

Σκέφτηκε τα πάντα. Ποντίκια, ελαττωματικοί σωλήνες, ακόμα και φαντάσματα. Το τελευταίο δεν ήταν τόσο αστείο όσο ακούγεται, όταν ζεις μόνη σε ένα σπίτι όπου το ταβάνι ακούγεται σαν να κινείται. Δεν είχε καμία υποψία πως θα ήταν κάτι άλλο. Πόσο μάλλον… κάποιος άλλος.

Τη λύση έδωσαν τα παιδιά της. Ενηλίκοι πια, μαζί με τον ανιψιό της, αποφάσισαν να ανέβουν στη σοφίτα. Δεν χρειάστηκε πολύ. Στο πίσω μέρος, ανάμεσα στα ξύλα και τις μόνωσεις, κοιμόταν ένας άντρας. Ξυπνώντας, το έβαλε στα πόδια. Πριν καν προλάβουν να καταλάβουν ποιος ήταν, είχε ήδη χαθεί απ’ το σπίτι.

Μόνο που η Τρέισι τον ήξερε. Ήταν ο πρώην σύντροφός της, κάποιος που είχε να δει 12 ολόκληρα χρόνια. Είχε αποφυλακιστεί πρόσφατα. Και χωρίς να πει λέξη, χωρίς να χτυπήσει την πόρτα, είχε σκαρφαλώσει στη σοφίτα της και είχε φτιάξει εκεί το καταφύγιό του.

Είχε χρησιμοποιήσει μπουφάν για στρώμα. Και είχε κάνει κάτι ακόμα πιο σκοτεινό. Είχε τροποποιήσει τους αεραγωγούς του ταβανιού, ώστε να βλέπει την κρεβατοκάμαρά της. Να την παρακολουθεί, κάθε μέρα. Να τη βλέπει να κοιμάται, να αλλάζει, να ζει. Χωρίς αυτή να ξέρει τίποτα.

Η αστυνομία δεν τον βρήκε ποτέ. Είχε φύγει χωρίς ίχνη, αφήνοντας πίσω του ένα σοκ που δεν ξεχνιέται. Η Τρέισι άλλαξε τις κλειδαριές, κάλυψε τα ανοίγματα, αλλά δεν ξανακοιμήθηκε ήσυχα. Γιατί δεν ήταν μόνο το σπίτι που παραβιάστηκε. Ήταν το μυαλό της.

Η ιστορία αυτή έγινε είδηση σε όλο τον κόσμο. Όχι γιατί ήταν απλώς ανατριχιαστική. Αλλά γιατί ήταν πραγματική. Γιατί μπορεί να συμβεί. Και γιατί το πιο τρομακτικό δεν είναι πάντα το μεταφυσικό. Είναι αυτό που υπάρχει ήδη εκεί πάνω, αθόρυβα, και μας κοιτάζει πίσω από τον τοίχο.