Ε όχι και η Κατερίνα. Ε όχι και η Κατερίνα. Τουρου τουρου τουρου ρου ρου

Δεν ήταν απλώς μία ατάκα. Ήταν τελετουργία. Ήταν το φινάλε. Η στιγμή που η Κατερίνα Γιουλάκη, στον ρόλο της Κατερίνας Σοφιανού, έλεγε τη φράση της δύο φορές, πάντα με εκείνο το ιδιαίτερο βλέμμα – ανάμεσα σε απορία, απογοήτευση και απόγνωση για τα απίστευτα που μόλις είχαν συμβεί στο διαμέρισμα της οδού Πιπίνου. Και μετά ξεκινούσε η μουσική. Τουρού ρουρού ρουρού ρου ρου. Ήξερες ότι το επεισόδιο τελείωσε. Και ήξερες ότι θα το δεις ξανά. Γιατί το «Ρετιρέ» δεν ήταν απλώς σειρά. Ήταν κανονισμένη τηλεοπτική ζωή.

Η Κατερίνα Σοφιανού ήταν η γυναίκα που δούλευε σε ταξιδιωτικό γραφείο, που ζούσε με τη μάνα της και την ανιψιά της, που έμπλεκε καθημερινά με γείτονες, πελάτες, συγγενείς και φίλους. Ο Χρήστος ο φαρμακοποιός, η αδερφή του η Αμαλία, η Χαρούλα, η Ελένη, ο Ιάσονας, ο Φοίβος, όλοι αυτοί έμπαιναν και έβγαιναν από το διαμέρισμα, δημιουργώντας εκείνο το τηλεοπτικό χάος που όμως ποτέ δεν γινόταν κακόγουστο. Και στη μέση όλων αυτών, η Γιουλάκη. Ήρεμη, έξυπνη, σταθερή. Με την πιο καθαρή άρθρωση που άκουσες ποτέ σε ελληνική σειρά. Με βλέμμα που μπορούσε να σκοτώσει.

Η είδηση του θανάτου της στις 13 Ιουνίου 2025 μάς βρήκε εκεί που ήμασταν πάντα: καθισμένοι σε έναν καναπέ, να σκεφτόμαστε πώς είναι δυνατόν να φεύγουν τέτοιοι άνθρωποι. Δεν ήταν απλώς ηθοποιός. Ήταν η Κατερίνα, όπως τη φώναζαν όλοι, με το μικρό της όνομα. Αυτή που μεγάλωσε μέσα από τις ταινίες της Φίνος Φιλμ και αποθεώθηκε σε μια σειρά που άφησε εποχή, με χιλιάδες προβολές κάθε χρόνο, σε κάθε επανάληψη.

Το «Ρετιρέ» είχε πρεμιέρα το 1990 και ολοκληρώθηκε το 1992. Δύο σεζόν, ογδόντα τέσσερα επεισόδια, ατελείωτες ατάκες, απίθανες σκηνές, καθημερινοί καβγάδες που δεν τελείωναν ποτέ, κουδούνια που χτυπούσαν χωρίς διακοπή. Ήταν η πρώτη φορά που η μικροαστική Αθήνα της πολυκατοικίας έγινε τηλεοπτικό σύμπαν. Και ήταν η τελευταία φορά που το φινάλε κάθε επεισοδίου είχε αυτή τη μυσταγωγία: μια φράση ειπωμένη δύο φορές. Από την Κατερίνα. Πριν πέσει το τουρού ρουρού.

Σήμερα, το τουρού ρουρού δεν ακούστηκε. Γιατί η Γιουλάκη δεν είπε τίποτα. Έφυγε σιωπηλά. Στα 87 της χρόνια. Και μαζί της πήρε κι εκείνη την ανάσα που παίρναμε στο τέλος κάθε επεισοδίου, όταν κλείναμε την τηλεόραση και λέγαμε «έλα μωρέ, άλλο ένα να δω».

Μα τι κρίμα. Ε όχι και η Κατερίνα. Ε όχι και η Κατερίνα.