Η γυναίκα που θα γινόταν η καλύτερη τενίστρια όλων των εποχών. Την μαχαίρωσαν μπροστά σε 6.000 θεατές

Ήταν μόλις 19 χρονών και είχε ήδη κατακτήσει οκτώ Grand Slam. Το τένις δεν είχε ξαναδεί τέτοια κυριαρχία από έφηβη. Η Μόνικα Σέλες δεν νικούσε απλώς τις αντιπάλους της — τις συνέτριβε. Και όλοι ήξεραν πως, αν δεν συνέβαινε κάτι εξωπραγματικό, θα γινόταν η μεγαλύτερη όλων των εποχών.

Στις 30 Απριλίου 1993, στο γήπεδο του Αμβούργου, έγινε αυτό ακριβώς το εξωπραγματικό. Ένας άντρας με μαχαίρι πέρασε στην άκρη του court, πίσω από την καρέκλα της Σέλες, και την κάρφωσε με δύναμη στην πλάτη. Εκείνη πετάχτηκε όρθια ουρλιάζοντας, πριν σωριαστεί ξανά κάτω, μπροστά στα μάτια 6.000 θεατών και χιλιάδων τηλεθεατών.

Ο δράστης δεν ήταν άγνωστος. Ονομαζόταν Günter Parche και ήταν φανατικός θαυμαστής της Στέφι Γκραφ, της βασικής αντιπάλου της Σέλες. Πίστευε ότι αν τραυμάτιζε την Μόνικα, η Γκραφ θα ξαναγινόταν νούμερο 1 στον κόσμο. Δεν είχε κάποιο οικονομικό κίνητρο. Ήθελε απλώς να «βοηθήσει» το είδωλό του.

Το μαχαίρι είχε βάθος περίπου 2 εκατοστών, και ευτυχώς δεν έφτασε σε ζωτικά όργανα. Όμως η ζημιά δεν ήταν μόνο σωματική. Ήταν ψυχολογική, αθλητική, υπαρξιακή. Η Μόνικα αποσύρθηκε για πάνω από δύο χρόνια. Η εμπιστοσύνη της στον κόσμο, στο άθλημα, στο κοινό, διαλύθηκε. Δεν θα ξανάμπαινε ποτέ στο γήπεδο με τον ίδιο τρόπο.

Ο Parche δεν καταδικάστηκε σε φυλάκιση. Το γερμανικό δικαστήριο τον θεώρησε ψυχικά διαταραγμένο και τον άφησε ελεύθερο με επιτήρηση. Η απόφαση προκάλεσε διεθνή κατακραυγή. Η ίδια η Σέλες δήλωσε ότι δεν ένιωσε ποτέ δικαιοσύνη. Ένιωσε απλώς προδομένη. Όχι μόνο από τον δράστη, αλλά και από ένα σύστημα που δεν την προστάτεψε.

Επέστρεψε το 1995 και προσπάθησε να ξαναβρεί τον εαυτό της. Κέρδισε το Australian Open το 1996, αλλά ποτέ δεν ήταν η ίδια. Η ταχύτητα, η ψυχή και το ψυχικό θάρρος που είχε προτού την μαχαιρώσουν, δεν επέστρεψαν ποτέ ολοκληρωμένα. Ήταν ακόμη σπουδαία. Αλλά όχι πια ασυναγώνιστη.

Πολλοί ιστορικοί του αθλήματος πιστεύουν ότι αν δεν υπήρχε το μαχαίρωμα, η Σέλες θα είχε ξεπεράσει σε τίτλους και τη Γκραφ και τη Ναβρατίλοβα. Ήταν η μόνη που μπορούσε να κάνει το «ακατόρθωτο» να μοιάζει με ρουτίνα. Και της το στέρησε ένας οπαδός με εμμονή και ένα όπλο.

Η ιστορία της Σέλες δεν είναι απλώς αθλητική. Είναι ανθρώπινη. Μια ιστορία για τη βία, την ψυχολογική κατάρρευση, και το τι σημαίνει να προσπαθείς να σηκωθείς ξανά, όταν ο κόσμος γύρω σου κατέρρευσε σε λίγα δευτερόλεπτα.