Εστίαση: Γρηγόρης και Everest «έσπασαν» την απεργία

Η εστίαση βλέπει καθημερινά την πελατεία της να χάνεται και τον τζίρο της να μειώνεται. Έχει δεχθεί ισχυρό πλήγμα είναι η αλήθεια από τα μέτρα της πολιτείας για την καταπολέμηση της πανδημίας. Δύο μεγάλες αλυσίδες, Γρηγόρης και Everest, δεν ακολούθησαν.

Είχαμε ένα μεγάλο unfair ήταν πως από τα αιτήματα των απεργών έλειπε η παύση του διαχωρισμού εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων. Ακόμα πιο μεγάλο το unfair ήταν όσων δεν ακολούθησαν. Ναι μεν, η απεργία δεν ήταν από αυτές που λέμε «επίσημες», ωστόσο όφειλε να είναι καθολική. Οι δικαιολογίες για των εργοδοτών για τα μεροκάματα των υπαλλήλων μοιάζουν φτηνές.

Μου έκανε αλγεινή εντύπωση που μικρά μαγαζιά, συνοικιακά, έδωσαν το παρών βάζοντας «λουκέτο» για μία μέρα και μεγάλες αλυσίδες όχι. Γρηγόρης και Everest είχαν ανοιχτά τα μαγαζιά τους, κανονικά. Αυτά τα μικρά μαγαζιά που ανήκουν στην εστίαση δεν ήταν από αυτά που υπέφεραν από το lockdown.

Συγκριτικά με ένα εστιατόριο, ένα αναψυκτήριο, ένα κατάστημα καφέ με μικρογεύματα μπορούσε να λειτουργήσει σε περίοδο lockdown. Και μάλιστα συμπεριλήφθηκαν μέσα στα μέτρα για τα μαγαζιά της εστίασης. Γρηγόρης και Everest (ενδεχομένως κι άλλοι, αυτούς καταγράψαμε σίγουρα) αρνήθηκαν να δώσουν το παρών σε μια τέτοια κίνηση, πιθανώς συμβολική πιθανώς και αρχή μιας αλλαγής.

Γενικώς, οι απεργίες δεν είναι το φόρτε μου. Δεν τις επιδοκιμάζω σαν μέτρο… αντίστασης. Διότι η πραγματική ζημιά στους εργοδότες, τις επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους είναι και όχι στο κράτος. Το να σέβεσαι την απεργία του άλλου όμως είναι και δείγμα πολιτισμού. Για μια μέρα δεν θα είχε χαθεί ο κόσμος.