Ιατρικά λάθη στο ΕΣΥ: Σιωπηρό έγκλημα η υποστελέχωση των νοσοκομείων – 6 στους 10 νοσηλευτές έχουν χορηγήσει λάθος φάρμακο!

Τα ολοένα και αυξανόμενα περιστατικά ιατρικών λαθών σε νοσοκομεία, φανερώνουν μια ακόμη ολέθρια συνέπεια της υποστελέχωσης του ΕΣΥ.

Ο θάνατος ασθενούς από λανθασμένη μετάγγιση αίματος στο Τζάνειο, ο χαμός της 28χρονης εγκύου στην Άρτα που προήλθε από αναφυλακτικό σοκ λόγω λάθους αντιβιοτικού, αλλά και το αλλεργικό επεισόδιο που υπέστη μια 22χρονη στο «Αττικόν», είναι περιστατικά που θα έπρεπε ήδη να σημαίνουν συναγερμό για την τραγική κατάσταση των υπηρεσιών υγείας.

Οι αιτίες αυτού του φαινομένου δεν είναι δύσκολο να εντοπιστούν. Οι τεράστιες ελλείψεις νοσηλευτών και γιατρών, τα εξαντλητικά ωράρια, οι «υπερφορτωμένες» εφημερίες, ο μεγάλος μέσος όρος ηλικίας των υγειονομικών, η έλλειψη εσωτερικής εποπτείας και η προχειρότητα στα πρωτόκολλα ασφαλείας, είναι οι λόγοι που η υγεία των ασθενών μπαίνει σε αναπάντεχους κινδύνους.

Μια σοκαριστική μελέτη που δημοσιεύτηκε στο διεθνές περιοδικό AIMS Public Health, από ερευνητές των Πανεπιστημίων Θεσσαλίας, Πατρών και Ιωαννίνων, αποκαλύπτει ότι το 64,4% των νοσηλευτών έχει χορηγήσει λάθος φάρμακο τουλάχιστον μια φορά μέσα στον τελευταίο χρόνο! Από αυτούς, το 62,1% δεν κατέγραψε ποτέ το περιστατικό, ενώ σχεδόν οι μισοί παραδέχονται ότι απέκρυψαν το γεγονός «από φόβο ή ενοχές».

Τα πιο συχνά λάθη περιλαμβάνουν:

Λανθασμένο φάρμακο: 33,7%

Λανθασμένη δόση: 16%

Λανθασμένη ώρα χορήγησης: 15,4%

Ο ένας στους τρεις νοσηλευτές εκτιμά ότι τα πιο πολλά λάθη συμβαίνουν στις απογευματινές βάρδιες, όταν παρατηρούνται και τα μεγαλύτερα ποσοστά υποστελέχωσης. Ο αναπληρωτής καθηγητής του ΕΚΠΑ, Πέτρος Γαλάνης, σημειώνει ότι στην Ελλάδα αντιστοιχούν μόλις 4,2 νοσηλευτές ανά 1.000 κατοίκους, έναντι μέσου όρου 8,5 στην Ε.Ε. Παράλληλα, σχεδόν οι μισοί νοσηλευτές (48%) είναι άνω των 44 ετών, γεγονός που αυξάνει την σωματική και ψυχολογική κόπωση.

Είναι πλέον αρκετά σύνηθες το φαινόμενο, ένας και μόνο νοσηλευτής να έχει στον τομέα ευθύνης του ως και 20 ασθενείς, κάτι που πολλαπλασιάζει τις πιθανότητες λάθους. «Ο χρόνος για εξατομικευμένη φροντίδα σχεδόν εκμηδενίζεται», σχολιάζει σχετικά ο κ. Αβραμίδης. Στις απογευματινές και τις νυχτερινές βάρδιες είναι συχνό το φαινόμενο να αναλαμβάνουν καθήκοντα βοηθοί νοσηλευτών, με ελλιπή έως ανύπαρκτη εποπτεία.

Όπως φανερώνει η έρευνα, η ψυχολογική καταπόνηση του προσωπικού των νοσοκομείων παρουσιάζει ανησυχητική επιδείνωση:

66% των νοσηλευτών εμφανίζει επαγγελματική εξουθένωση

65% δηλώνει ότι υφίσταται ψυχολογική χειραγώγηση από ανωτέρους (gaslighting)

50% σκέφτεται να εγκαταλείψει το επάγγελμα

Αυτή είναι η πραγματική τραγική εικόνα του Συστήματος Υγείας, και όχι το εξωραϊσμένο αφήγημα που αναπαράγει ο Άδωνις Γεωργιάδης. Όσα… βραχιολάκια και να προμοτάρει ο υπουργός Υγείας, δεν αλλάζει το γεγονός ότι οι υπηρεσίες υγείας προσφέρονται από ανθρώπους με περιορισμένα όρια δυνάμεων και όχι από «ρομπότ» που καλούνται να εργαστούν σε απάνθρωπες συνθήκες.

Οι ποινικές διώξεις στους υγειονομικούς που έκαναν μοιραία λάθη, εστιάζουν στο «δέντρο» και κρύβουν σκόπιμα το «δάσος», που δεν είναι άλλο από την ερημοποίηση του ΕΣΥ με απόλυτη ευθύνη της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που τα τελευταία χρόνια υπάρχει ντόμινο παραιτήσεων από γιατρούς και νοσηλευτές. Ο κοινός φόβος που καταθέτουν, είναι ότι παραιτούνται ανησυχώντας μην προκαλέσουν άθελά τους κακό σε κάποιον ασθενή, λόγω ψυχοσωματικής εξάντλησης. Οι ατελείωτες υπερωρίες, τα κομμένα ρεπό και οι άδειες, οι «φρακαρισμένες» πτέρυγες, είναι όλα εκείνα που οδηγούν το προσωπικό σε απόλυτη κατάρρευση

Όπως καταθέτουν οι ειδικοί, αυτά που άμεσα πρέπει να γίνουν είναι:

Δημιουργία ενιαίου εθνικού μηχανισμού αναφοράς ιατρικών λαθών υπό την ευθύνη του ΟΔΙΠΥ

Καθιέρωση ψηφιακών εργαλείων ελέγχου φαρμακευτικών πράξεων για μείωση ανθρώπινου λάθους

«Όταν οι πληροφορίες διασταυρώνονται ψηφιακά, μειώνεται σημαντικά η πιθανότητα λανθασμένης χορήγησης φαρμάκου», υπογραμμίζει o καθηγητής Πολιτικής Υγείας, Κυριάκος Σουλιώτης. «Το ζητούμενο είναι ένα σύστημα με δεύτερες και τρίτες δικλίδες ασφαλείας – όχι η επίρριψη ευθυνών στο προσωπικό που εργάζεται στα όρια της αντοχής του», καταλήγει.