Την έβαλαν μωρό σε μια σκηνή για να χαρεί η μαμά της. Κατέληξε να γίνει η μόνη σταρ που κέρδισε Όσκαρ, Έμμυ, Τόνι και Γκράμι.

Το 1949, η Τζούντι Γκάρλαντ γύριζε την ταινία In the Good Old Summertime. Στην τελευταία σκηνή, κρατά ένα μωρό αγκαλιά και χαμογελάει στην κάμερα. Ήταν η μικρή της κόρη, μόλις τριών ετών. Δεν είχε ρόλο, δεν είχε λόγια. Ήταν εκεί μόνο για να χαρεί η μητέρα της. Κανείς δεν φανταζόταν πως αυτό το παιδί, που απλώς “έπαιξε” μωρό, θα έγραφε το όνομά του στην ιστορία του παγκόσμιου θεάματος.

Τη φώναζαν Λάιζα. Γεννήθηκε ανάμεσα σε φώτα, μακιγιάζ, δράματα και σκάνδαλα. Η μητέρα της, θρύλος του Χόλιγουντ. Ο πατέρας της, σκηνοθέτης βραβευμένος με Όσκαρ. Η ίδια όμως δεν ήθελε να είναι “η κόρη της Γκάρλαντ”. Ήθελε να γίνει κάτι δικό της. Στα 17 της βγαίνει στο Broadway. Στα 19 παίρνει το πρώτο της Τόνι. Η πορεία είχε αρχίσει.

Το 1972, στον “Καμπαρέ”, έγινε η Σάλι Μπόουλς. Ένα ρόλος που της ταίριαξε σαν δεύτερο δέρμα. Έπαιξε, τραγούδησε, έλαμψε. Και πήρε το Όσκαρ. Ήταν μόλις 26. Δεν την αποκαλούσαν πια “η κόρη της Τζούντι”. Την έλεγαν Λάιζα Μινέλι. Ήταν πια αυτή η σταρ.

Πήγε σε σκηνές σε όλο τον κόσμο. Τραγούδησε στο Radio City Music Hall, στη Royal Variety Performance, δίπλα στον Φρανκ Σινάτρα, τον Σάμι Ντέιβις Τζούνιορ και τον Μάικλ Τζάκσον. Στο Wembley, τραγούδησε το “We Are the Champions” για τον Φρέντι Μέρκιουρι. Το κοινό φώναζε το όνομά της. Ήταν μια γυναίκα που γεννήθηκε μέσα σε μια σκηνή – και κατέκτησε κάθε σκηνή στον κόσμο.

Έπεσε πολλές φορές. Εθισμοί, χειρουργεία, ψυχικές κρίσεις, τέσσερις γάμοι, σωματική φθορά. Οι γιατροί της είπαν ότι δεν θα ξαναπερπατήσει ούτε θα ξανατραγουδήσει. Εκείνη πήρε μαθήματα χορού και τραγουδιού και επέστρεψε. Με σκολίωση, δύο ψεύτικα ισχία, έναν δεμένο γοφό και τρεις σπασμένους σπονδύλους. Αλλά επέστρεψε.

Είναι η μοναδική σταρ που έχει κερδίσει Όσκαρ, Τόνι, Έμμυ και Γκράμι. Μία γυναίκα που μπήκε σε μια σκηνή για να χαρεί η μαμά της. Και κατέληξε να γίνει η σκηνή η ίδια.