Το τραγούδι των Beatles που στο τέλος το ακούνε μόνο τα σκυλιά και οι γάτες, όχι οι άνθρωποι

Όταν το «A Day in the Life» των Beatles έφτανε στο τέλος του, πολλοί νόμιζαν ότι όλα είχαν ειπωθεί. Το πιάνο έκλεινε το κομμάτι με μια μακρά, επιβλητική συγχορδία. Και όμως, μετά από αυτή τη σιωπή, υπήρχε κάτι ακόμα. Ένας ήχος που δεν προοριζόταν για ανθρώπινα αυτιά.

Στο πολύ τέλος του τραγουδιού, μόλις πριν την απόλυτη παύση, υπάρχει ένας ήχος στις 15.000 Hertz. Είναι τόσο ψηλά, που οι περισσότεροι ενήλικες δεν μπορούν καν να τον αντιληφθούν. Αν όμως υπάρχει ένας σκύλος ή μια γάτα στο δωμάτιο, το καταλαβαίνεις αμέσως. Σηκώνουν το κεφάλι, τα αυτιά, και κοιτάζουν περίεργα.

Ο ήχος δεν είναι τυχαίος. Προστέθηκε κατόπιν επιθυμίας του John Lennon, που ζήτησε «κάτι για τα σκυλιά». Ήθελε να κλείσει το κομμάτι με ένα αστείο που μόνο τα ζώα θα καταλάβαιναν. Ένα ανεπαίσθητο, υπερηχητικό παιχνίδι, στο τέλος ενός από τα πιο μυστήρια τραγούδια που έγραψαν ποτέ.

Η συχνότητα των 15 kHz ξεπερνά το ακουστικό φάσμα των περισσότερων ανθρώπων, ειδικά καθώς μεγαλώνουμε. Τα παιδιά ίσως τον ακούσουν. Οι ενήλικες, σχεδόν ποτέ. Οι γάτες όμως; Οι σκύλοι; Το ακούν καθαρά.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, αμέσως μετά, στο τέλος του δίσκου, οι Beatles τοποθέτησαν και ένα κρυφό μήνυμα που παίζει ανάποδα, έτσι ώστε να παίζει αδιάκοπα στο αυλάκι ασφαλείας του βινυλίου, για όσους έχουν πικάπ χωρίς αυτόματο stop. Ήταν η εποχή που τίποτα δεν ήταν τυχαίο. Ούτε καν το σιωπηλό τέλος.