Τον άρπαξαν παιδί από την Αφρική και τον πήγαν δώρο στον Τσάρο. Έγινε στρατηγός, κυβερνήτης και πρόγονος του Πούσκιν

Ήταν μόλις 7 χρονών όταν τον άρπαξαν από τη γη του. Οι πηγές λένε πως ήταν γιος βασιλιά ή πρίγκιπα στην κεντρική Αφρική — κάποιοι μιλούν για το Καμερούν, άλλοι για το Τσαντ. Οι έμποροι σκλάβων τον πέρασαν από την Κωνσταντινούπολη. Από εκεί βρέθηκε στα χέρια Ρώσου πρέσβη. Και τελικά, κατέληξε ως “δώρο” στον ίδιο τον Τσάρο Πέτρο τον Μέγα.

Ο Πέτρος, αντί να τον μεταχειριστεί ως υπηρέτη, τον βάφτισε και τον μεγάλωσε σαν να ήταν παιδί του. Του έδωσε το όνομα Αβραάμ Πετρόβιτς Γκάνιμπαλ. Το “Γκάνιμπαλ” δεν ήταν τυχαίο. Παρέπεμπε στον Αννίβα τον Καρχηδόνιο – έναν Αφρικανό στρατηγό που είχε κάνει την Ιταλία να τρέμει. Ίσως ήταν προφητικό.

Ο Αβραάμ εκπαιδεύτηκε στα καλύτερα στρατιωτικά σχολεία της Ευρώπης. Σπούδασε μηχανική, μαθηματικά και πυροβολικό. Στη Γαλλία πολέμησε στο πλευρό των βασιλικών στρατευμάτων και επέστρεψε στη Ρωσία με τιμές. Όμως όταν πέθανε ο Πέτρος, βρέθηκε στο περιθώριο. Τον εξόρισαν. Τον κυνήγησαν. Αλλά δεν λύγισε.

Όταν ξανάρθε στην εξουσία, ανέλαβε στρατηγός του πυροβολικού και διοικητής φρουρίων. Έγινε κυβερνήτης της Ρεβάλ, της σημερινής Ταλίν στην Εσθονία. Σχεδίαζε οχυρώσεις, δίδασκε στους αξιωματικούς, έγραφε απομνημονεύματα. Κανείς δεν τον έβλεπε πια ως “εξωτικό δώρο”. Τον έβλεπαν ως στρατιωτικό εγκέφαλο με απόλυτο έλεγχο.

Απέκτησε πολλά παιδιά και εγγόνια. Ανάμεσά τους γεννήθηκε και ο Αλεξάντρ Πούσκιν. Ο παππούς του Πούσκιν είχε για πατέρα αυτόν τον μαύρο στρατηγό. Ο ίδιος ο ποιητής ήταν περήφανος. Έγραψε γι’ αυτόν. Τον έβαλε ακόμα και σε ημι-βιογραφικό έργο. Γιατί ήξερε ότι κουβαλούσε στις φλέβες του κάτι σπάνιο: την ανάμνηση ενός ανθρώπου που ξεκίνησε σκλάβος και έγινε θρύλος.