Εγγονός αγωνιστή του ’21, έφτιαξε μόνος του στρατό για τη Βόρειο Ήπειρο. Τραυματίστηκε στο στήθος, αλλά συνέχισε να πολεμά.
Ήταν εγγονός αγωνιστή του ’21. Πολέμησε με 200 άντρες, τραυματίστηκε στο στήθος και έφτιαξε μόνος του τον στρατό της Αυτονόμου Βορείου Ηπείρου.
Ήταν εγγονός του Κίτσου Δούλη, αγωνιστή του ’21, και γεννήθηκε στα χώματα που δεν ξέχασαν ποτέ το ποιοι είναι. Ο Δημήτριος Δούλης κατατάχθηκε στον στρατό πριν ακόμα ενηλικιωθεί και πολέμησε σχεδόν σε κάθε πόλεμο που είδε η Ελλάδα στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα. Ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή. Όχι για δόξα. Για την Ήπειρο.
Στον Β’ Βαλκανικό, ηγήθηκε 200 αντρών σε ένα σημείο όπου ολόκληρο το σύνταγμα είχε αποδεκατιστεί. Έπεσε μαχόμενος σε θέση που άλλοι δεν κατάφεραν να καταλάβουν όλη μέρα. Την πήρε με λόγχες, τραυματίστηκε στο στήθος, αλλά αρνήθηκε να εγκαταλείψει τη μάχη. Δεν αποχώρησε μέχρι να έρθουν ενισχύσεις. Την επόμενη μέρα υπογράφηκε ανακωχή.
Λίγους μήνες μετά, τον Μάρτιο του 1914, η Ελλάδα γύρισε την πλάτη στη Βόρεια Ήπειρο. Ο Δούλης δεν γύρισε την πλάτη στους ανθρώπους του. Αντί να υπακούσει τη διαταγή αποστράτευσης, ορκίστηκε να πολεμήσει «για τους σφαγιαζόμενους αδελφούς μου». Έφτιαξε στρατό μόνος του. Οργάνωσε, εκπαίδευσε, εξόπλισε και ηγήθηκε του Στρατού της Αυτονόμου Βορείου Ηπείρου.
Έφτασε να γίνει Υπουργός Στρατιωτικών της προσωρινής κυβέρνησης και κατανίκησε τις δυνάμεις των Τουρκαλβανών που στήριζαν Οθωμανοί και Ολλανδοί αξιωματικοί. Τους ανάγκασε να μπουν σε διαπραγματεύσεις. Κι έτσι ήρθε το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας: η Βόρεια Ήπειρος κέρδισε αυτονομία. Κι εκείνος την παρέδωσε σώα στον Ελληνικό Στρατό, όπως την είχε ονειρευτεί.
Έπειτα επέστρεψε στον Ελληνικό Στρατό και εκλέχθηκε βουλευτής Αργυροκάστρου. Μα δεν μιλούσε συχνά για τα κατορθώματά του. Ο γιος του πέθανε νέος στην Αλεξάνδρεια, λίγο μετά τη Μικρασιατική Εκστρατεία. Ο Δούλης πέθανε το 1928 στην Καλλιθέα. Μόνο τότε η Βουλή των Ελλήνων στάθηκε για να τον τιμήσει, με λόγια από όλες τις πλευρές. Ετάφη στο Α΄ Νεκροταφείο.
Χρόνια αργότερα, η Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών έδωσε το όνομά του σε ολόκληρη τάξη αποφοίτων. Για έναν στρατιώτη που δεν γύρισε την πλάτη στην πατρίδα του ούτε όταν τον διέταξαν να το κάνει.