Το 1 δεν ήταν αριθμός σύμφωνα με τους Αρχαίους Έλληνες, οι οποίοι όμως είχαν ένα πόιντ

Αν μπορούσες να ταξιδέψεις πίσω στην αρχαία Ελλάδα και να πεις σε έναν Πυθαγόρειο ότι το 1 είναι αριθμός, θα σε κοίταζε σαν να είπες ότι η γη είναι επίπεδη. «Μα πώς να είναι αριθμός;» θα σου έλεγε. «Οι αριθμοί μετριούνται! Το 1 δεν μετράει τίποτα, είναι απλώς… εκεί!» Και αφού σε κοιτούσε με καχυποψία, θα σε έστελνε να κάνεις κανένα μάθημα γεωμετρίας πριν ξαναμιλήσεις για αριθμούς.

Οι Πυθαγόρειοι, οι πρώτοι μεγάλοι θεωρητικοί των αριθμών, πίστευαν ότι ο αριθμός είναι ένα σύνολο από μονάδες. Το 2 ήταν ο πρώτος πραγματικός αριθμός, γιατί ήταν το πρώτο σημείο όπου εμφανιζόταν μια πολλαπλότητα. Το 1, από την άλλη, ήταν η αρχή των αριθμών, αλλά όχι αριθμός από μόνο του.

Ακόμα και ο Αριστοτέλης ενίσχυσε αυτή την άποψη. Στη δική του φιλοσοφική λογική, το 1 ήταν η βάση, η μονάδα, η αρχή κάθε αριθμητικού υπολογισμού, αλλά όχι αριθμός από μόνο του. Αν κάτι δεν μπορεί να διαιρεθεί σε μικρότερες ποσότητες, τότε δεν είναι αριθμός, απλά μια έννοια που γεννά αριθμούς.

Αυτή η ιδέα κυριάρχησε για αιώνες. Χρειάστηκε να περάσουν αιώνες για να αποδεχτεί η μαθηματική κοινότητα ότι το 1 ανήκει στην οικογένεια των αριθμών. Όμως, για τους Αρχαίους Έλληνες, το 1 δεν ήταν κάτι που μετρούσες. Ήταν αυτό που σου επέτρεπε να μετρήσεις τα υπόλοιπα.