Κρεγκ Σέιγκερ: Εκείνος ο τύπος με το πλατύ χαμόγελο και τα παρδάλα σακάκια

Το χαμόγελο του Κρεγκ Σέιγκερ ήταν αφοπλιστικό. Φρόντιζε να είναι πλατύ. Το έπραξε ακόμη και όταν αντίκρισε τον θάνατο. Με απίστευτο θράσος και  θέληση.

Την πρώτη φορά έζησε για να το διηγηθεί.

Τη δεύτερη εκείνο το χαμόγελο δεν ήταν αρκετό. Η οξεία μυελογενής λευχαιμία μοιάζει ανίκητη. Ακόμη και γι’ αυτόν που δεν είχε λυγίσει μπροστά από κανέναν παίκτη.

Ο Σέιγκερ άφησε στη ντουλάπα του όλα εκείνα τα φανταχτερά σακάκια του. Το σήμα κατατεθέν του σε όλη την πορεία του στα γήπεδα του ΝΒΑ.

Και έφυγε…

Σαν σήμερα πριν από δύο χρόνια.

Τότε το NBA είχε βυθιστεί στη θλίψη. Αντίδραση φυσιολογική όταν… φεύγει ένας άνθρωπος.

Ο Κρεγκ Σέιγκερ έχει μείνει στην ιστορία. Όχι μόνο για τις (πολυαναμενόμενες) εμφανίσεις του.

Αλλά επειδή είχε τη δυνατότητα να συνομιλήσει σχεδόν με όλους τους παίκτες του NBA.

Ήταν ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στους εκφωνητές των αγώνων και τους αθλητές.

Οι περισσότεροι αστέρες τον ήξεραν με το μικρό του όνομα. Και αρκετοί προπονητές.

Ήταν ένας από τους αγαπημένους… στόχους του προπονητή των Σαν Αντόνιο Σπερς, Γκρεγκ Πόποβιτς.

Φρόντιζε να τον μειώνει για τα ρούχα του. Και τις ερωτήσεις του. Πάντα με χιουμοριστική διάθεση.

Πάντα. Εκτός από μία φορά.

Τότε που ο Σέιγκερ επέστρεφε νικητής. Και η πρώτη συνέντευξή του, κατά διαβολική σύμπτωση, ήταν με τον «Ποπ».

«Ο Ποπ μου έλεγε να γυρίσω και μου υποσχόταν πως θα είναι καλός μαζί μου. Και εγώ του έλεγα πως αυτό είναι απίστευτο και πως μου έκανε μεγάλη τιμή. Αλλά όταν άρχισα να το σκέφτομαι καλύτερα, σκέφτηκα ότι αν επιστρέψω δεν θα ήταν σωστό. Ήθελα να είναι… Σέρβος απέναντί μου», ήταν τα λόγια του Σέιγκερ στο Sports Illustrated, περιγράφοντας μία από τις ιστορίες που έζησε, ενώ έδινε την πρώτη μάχη με τη λευχαιμία.

Η αλήθεια είναι πως ο Πόποβιτς κράτησε το λόγο του. Ήταν εξαιρετικά καλός μαζί του.

Όταν ο Σέιγκερ πέθανε, ο προπονητής των Σπερς και της Team USA ταξίδεψε μέχρι την Ατλάντα, όπου έγινε η κηδεία και ενώ την ίδια ημέρα η ομάδα του Τέξας είχε αναμέτρηση.

Εκείνη την ημέρα ο «Ποπ» επέλεξε να φορέσει μία πολύχρωμη γραβάτα. Φόρο τιμής στον εκλιπόντα. Την οποία δώρισε στον γιο του Σέιγκερ, τον Κρεγκ Σέιγκερ τον δεύτερο.

Η λατρεία για τα ρούχα που φορούσε, καθιερώθηκε στο ΝΒΑ. Η 30^η Νοεμβρίου είναι η ημέρα του.

Οι περισσότεροι τόλμησαν να φορέσουν κάτι που δεν θα έπρατταν σε άλλη περίσταση.

Και το διασκέδασαν με την ψυχή τους. Όπως το διασκέδαζε ο ίδιος ο Σέιγκερ όταν ζούσε.

Ρωτήστε γι’ αυτό τον Κέβιν Γκαρνέτ.

«Να πάρεις τα ρούχα στο, να πας στο σπίτι σου, να τα βγάλεις και να τα κάψεις. Δεν θέλουμε να σε δούμε ξανά έτσι. Ξέρω ότι δεν φοράς το ίδιο δύο φορές και γνωρίζω ότι όλα τα κομμάτια είναι μοναδικά. Δεν με ενδιαφέρει αν είναι Βερσάτσε ή κάτι άλλο. Θα το πάρει και θα το κάψεις», ήταν τα λόγια του «Big Ticket».

Δεν έμεινε εκεί. Συνέχισε.

«Δεν μπορώ να κρατήσω τίποτα;», αναρωτήθηκε ο Σέιγκερ. «Όχι, τίποτα», αποκρίθηκε ο Γκαρνέτ και πρόσθεσε: «Όταν τελειώσεις με το κάψιμο θα πρέπει να είσαι ολόγυμνος. Και αυτό… Και αυτό (σ.σ.: δείχνοντας διάφορα αξεσουάρ). Να κάψεις και τα παπούτσια, έτσι; Μην κάνεις ερωτήσεις, απλά κάψε τα όλα. Ακόμη και τις κόκκινες κάλτσες που δεν φαίνονται στην τηλεόραση».

Στη μεγάλη καριέρα του, η οποία είχε διάρκεια 34 ετών, είχε καλύψει, σχεδόν, τα πάντα. Εκτός από κάτι εξαιρετικά σημαντικά.

Τους τελικούς του ΝΒΑ.

Πριν από αυτούς, αξίζει μία αναφορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ναι, είχε καλύψει και αυτή τη διοργάνωση. Η οποία έχει ιδιαίτερη σημασία.

Βλέπετε, εκεί ήταν οι μοναδικές φορές που αποχωρίστηκε τα αγαπημένα ρούχα του. Βλέπετε, οι Αγώνες έχουν το δικό του ενδυματολογικό κώδικα. Αυτό διόλου τον ενόχλησε. Ήταν ανάμεσα στους κορυφαίους.

Όπως έπραξε και το 2016. Στους τελικούς του ΝΒΑ. Στο 6^ο παιχνίδι της σειράς. Το ESPN έχει τα δικαιώματα για τη μετάδοση των τελικών και σε αυτούς εργάζονται οι δικοί του δημοσιογράφοι. Ο Σέιγκερ έγινε η εξαίρεση (ως μέλος του ΤΝΤ) και εργάστηκε για πρώτη και τελευταία φορά σε αυτούς.

Στις 11 Ιουλίου του 2016 έγινε αποδέκτης του βραβείου «Τζίμι Βαλβάνο» στην ετήσια εκδήλωση που διοργανώνει το ESPN.

Το όνομα στο βραβείο που έλαβε δόθηκε από τον (επίσης) εκλιπόντα προπονητή, Τζίμι Βαλβάνο, ο οποίος, σε μία τραγική ειρωνεία, είχε χάσει τη ζωή του από καρκίνο, το 1993.  Όπως θα γινόταν λίγους μήνες αργότερα και με τον Σέιγκερ.

https://www.youtube.com/watch?v=Mn7V7iQRR00

Η ομιλία του Βαλβάνο, όταν βραβεύτηκε στα ESPY’S το 1993, έχει μείνει στην ιστορία για την ατάκα του: «Μην τα παρατήσεις ποτέ… Μην τα παρατήσεις ποτέ»!

Στην ομιλία του ο Σέιγκερ ήταν αφοπλιστικά. Μολονότι γνώρισε πως δεν έπρεπε να είναι. Ορκίστηκε πως: «Δεν πρόκειται να τα παρατήσω. Θα συνεχίσω να ρουφάω τη ζωή, όπως η ζωή μου… ρουφάει το μεδούλι».

Την ίδια στιγμή γνώριζε πως η διάγνωση των ιατρών του έκανε λόγο για μη αναστρέψιμη κατάσταση…

«Ο χρόνος είναι κάτι που δεν αγοράζεται. Δεν μπορείς να τον στοιχηματίσεις με τον Θεό, και δεν είναι ένα ατελείωτο αγαθό. Ο χρόνος είναι πως ζεις τη ζωή σου».

Μπεν Μπεντίλ: Στο ένα χέρι κρατάει τη Βίβλο, στο άλλο μία μπάλα μπάσκετ

Αυτοί είναι οι πρώτοι κανονισμοί στην ιστορία του ποδοσφαίρου (pics)