Μακέντα: Βούτυρο στο ψωμί των… «π@@@άνα ΠΑΕ»!

Σίγουρα η ουσία μετράει. Οι πράξεις και όχι τα λόγια. Ειδικά όσοι το… φυσάνε το χρήμα έχουν το κακό χούι να τα κοιτάζουν όλα αφ’ υψηλού. Σκοπεύοντας να κάνουν τη δουλειά τους και όχι το φαίνεσθαι.

Έτσι έκαναν λεφτά. Έτσι σκαρφάλωσαν στην κορυφή της πυραμίδας. Δεν αντιλέγει ουδείς ότι πρόκειται για μία τακτική επιτυχημένη. Πάντως ορισμένα πράγματα, καλώς ή κακώς, πρέπει να γίνονται ηχηρά. Με κρότο. Τσαμπουκά. Και άντερα!

Όταν, λοιπόν, ένα καλοκαίρι ολόκληρο υπάρχει τόσο μεγάλη αμφισβήτηση για την κατάσταση που αλλάζει στον Παναθηναϊκό. Αμφισβήτηση που ναι μεν έχει δικαιολογημένα σημεία, αλλά κυρίως βασίζεται στη φθηνή προπαγάνδα τι γίνεται στη Μουσκρόν και τι γράφει ο «χ», ψ» ξένος δημοσιογράφος που τον έχουμε πάρει τηλέφωνο από την Ελλάδα. Όταν ο άνθρωπος που έχει κάνει το deal της Μάντσεστερ Σίτι γράφεται ανοικτά ως μπροστινός του Αλαφούζου, του Ρέστη, του Βαρδινογιάννη και δεν ξέρω εγώ ποιου άλλου. Όταν υπάρχουν Παναθηναϊκοί που έχουν απαξιώσει το ποδόσφαιρο, λες κι αγάπησαν το «τριφύλλι» από το μπάσκετ γυναικών. Όταν επικοινωνιακά το παιχνίδι είναι 100-0 και η διαδικτυακή αλητεία στοχοποιεί δημοσιογράφους, ΜΜΕ κι όποιον άλλο της πάει κόντρα. Όταν το αρχικό μοτό ότι ο Παϊρόζ είναι ψέμα, με το σαφάρι κουδουνιών στην Ελβετία για το αν υπάρχει Pan Asia, κατέληξε σε πλύση εγκεφάλου με τις μπίζνες που ήρθε να κάνει με όχημα τον Παναθηναϊκό. Όταν ενεπλάκησαν πολιτικά πρόσωπα, κοντά στον Τσίπρα, δήμαρχοι, περιφερειάρχες, μύθοι για καζίνο. Όταν ο κόσμος του Παναθηναϊκού έχει χωριστεί στα δύο (τρόπος του λέγειν, αφού ο Ερασιτέχνης και το μπάσκετ φαίνεται να κερδίζει στην Παναθηναϊκή πασαρέλα). Όταν υπάρχει ξεκάθαρη προτίμηση στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, παρά το γεγονός ότι αυτός δηλώνει ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ να πάρει την ΠΑΕ και ότι ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΧΡΕΗ ΑΛΛΩΝ (λογικό). Όταν η Πανάθα που αγάπησε ο κόσμος της και μεγάλωσε γενιές έγινε… π@@@άνα ΠΑΕ! Όταν πέρασε μία προετοιμασία ολόκληρη με τα πιτσιρίκια του Γιώργου Δώνη ν’ ακούν για υποβιβασμούς και για «πεντάρες».

ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ Σ’ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ ΜΑΚΕΝΤΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΤΗΣ 3ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, ΚΑΤΙ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΛΑΘΟΣ…

Δεν εξετάζεται η διπλή καθυστέρηση στο deal, στις 6 Ιουλίου και στις 24 Αυγούστου. Είναι μέσα στο πρόγραμμα. Ας σκεφτεί κανείς ότι το due diligence της Deloitte ήταν αρνητικό κι έλεγε στον Πιεμπονγκσάντ και τους συνεργάτες του «μακριά». Μία τοξική εταιρεία, οικονομικά, δεν αλλάζει χέρια από τη μία στιγμή στην άλλη. Ακόμη και η καθυστέρηση υπογραφής του ιδιωτικού συμφωνητικού αντί της Αύξησης Μετοχικού Κεφαλαίου λογική είναι.

Επικοινωνιακά και ουσιαστικά η μεταγραφή του φορ ήταν η ταυτότητα του deal. Καλώς ή κακώς ήταν. Η βιτρίνα. Ουδείς θα εξετάσει ότι πέρυσι τέτοιο καιρό οι Διαμαντόπουλος, Ουζουνίδης σκορπούσαν ένα σκασμό λεφτά για τον Τσάβες με συμβόλαιο 650.000 ευρώ και άλλα 2,4 εκατ. μοιρασμένα σε δύο ομάδες. Ουδείς θα τονίσει ότι δεν γινόταν να έρθει παίκτες του 1 εκατ. ευρώ, με τον Μουνιέ να παίρνει το 1/3. Ουδείς θα καθίσει καν να σκεφτεί ότι το ταβάνι για φέτος είναι 100.000 ευρώ. Κι έπρεπε να συμφωνήσει ο ποδοσφαιριστής που θα ερχόταν να πάρει τα – πολλά – υπόλοιπα αλλιώς!

Μπορεί ο Μακέντα να μπει στο Φάληρο και να «πατήσει» 2 γκολ. Μακάρι το παιδί, δεν μας φταίει σε κάτι. Δεν υπάρχει ένας Παναθηναϊκός, που να μην θέλει να βγει η μεταγραφή. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν είναι η ουσιαστική προσθήκη αγωνιστικά, ο παίκτης που θα συσπειρώσει τον κόσμο και θα υποδηλώσει ότι η επόμενη ημέρα είναι ΕΔΩ. Θέλει κόπο πολύ να βγάλω από το μυαλό μου τις μεταγραφές Γιάννη Αλαφούζου. Που μοιάζουν πολύ με του Μακέντα, στην πρόσφατη αγωνιστική ανυπαρξία και στο 3ετές συμβόλαιο. Έφερε και Μπεργκ. Οι υπόλοιποι είναι πλειοψηφία, όμως, και το βιώνει ο σύλλογος στα δικαστήρια. Θέλει κόπο, επίσης, να χαρακτηρίζεται με ευκολία μία μεταγραφή αποτυχημένη πριν καν φορέσει ο παίκτης τα πράσινα. Ε, στον Παναθηναϊκό το πέτυχαν κι αυτό…

Έτσι έκλεισε ο Μακέντα