Τι ωραία που μιλάμε και γράφουμε ξανά για ποδόσφαιρο. Για τακτικές προπονητών, αναδεικνύοντας τους κανονικούς πρωταγωνιστές. Δίχως γκρίνια, με χαμόγελο και μακριά από λογιστικούς, δικαστικούς όρους…
Ο Γιώργος Δώνης με τον Νίκο Νταμπίζα έχουν πετύχει κάτι σπουδαίο. Ισορροπία ψυχής, σώματος, συνόλου. Αυτό που το καλοκαίρι φάνταζε αδύνατο και μόνο όσοι το έζησαν από κοντά το πίστεψαν, αποτελεί πλέον πραγματικότητα. Ο Παναθηναϊκός είναι πρωτοπόρος με 9 αγωνιστικούς βαθμούς! Το 3 πλάι στ’ όνομά του στη βαθμολογία, δεν λέει τίποτα. Αποτελεί, απλώς, ένα στοιχείο που μένει να θυμίζει τι πρέπει ν’ αποφύγει ο σύλλογος στο μέλλον.
Το ματς στη Λάρισα ήταν ακόμη ένα δυνατό τεστ για το αν το πυροτέχνημα σκάει ή ακόμη ανεβαίνει. Διότι, δυστυχώς, ακόμη οι «πράσινοι» ως τέτοιο αντιμετωπίζονται. Άσχημα αποτελέσματα θα έρθουν, το ζήτημα είναι, όμως, να υπάρχει ο μηχανισμός τότε, ώστε ν’ απορροφηθούν ομαλά. Ο Δώνης σ’ αυτό έχει αρχίζει ήδη να δουλεύει. Είναι υποχρεωμένος να κοιτάζει την επόμενη πίστα.
Τώρα που όλο και περισσότεροι θ’ ασχολούνται με τον Παναθηναϊκό, θα τον φοβούνται ως αντίπαλοι, θα προσκολληθούν γύρω του ως… φίλοι τα πράγματα θα είναι αλλιώς. Ό,τι ακολουθεί δεν είναι ούτε Χίλζε, ούτε Κύπρος, ούτε Λάρισα αυθημερόν όπως τον Αύγουστο. Τώρα έχουν ψυλλιαστεί οι απέναντι και το έργο θα είναι διαφορετικό. Οι «πράσινοι» αρχίζουν να πουλάνε πάλι, ας το πούμε λαϊκά, και δεν είναι αντιτουριστικοί όπως τον Ιούλιο.
Τώρα δεν ζητά κανείς το σήμα, ως τιμωρία. Τώρα μπορούν τα πιτσιρίκια του Γιώργου Δώνη να προσφέρουν όμορφες στιγμές… ελεύθερα! Ακολουθούν παιχνίδια εντός δυνατοτήτων των «πράσινων» με Λεβαδειακό και ΠΑΣ Γιάννινα. Ακόμη 6 βαθμοί δηλαδή. Πέρα από τους διθυράμβους, απολύτως δικαιολογημένοι για ό,τι έχει συμβεί και με την ελπίδα να… διαιωνιστεί στη σεζόν, επιβάλλεται η έμπρακτη στήριξη.
Με τη διοικητική αλλαγή να είναι προ των πυλών και τα κουσούρια του αγωνιστικού παρελθόντος να είναι μία κακή ανάμνηση, το ΟΑΚΑ των… 1.000 φιλάθλων (εικασία Ιουλίου) πρέπει να σφύζει από νιάτα, αγάπη, ζωντάνια, ελπίδα, όραμα. Τάλε κουάλε με ό,τι έχουν προσφέρει οι «μπέμπηδες» στον κόσμο του Παναθηναϊκού εδώ και 3 αγωνιστικές. Ώρα ν’ αρχίσει ξανά το ΟΑΚΑ να φιλοξενεί οικογένειες, παιδιά, κόσμο που δεν πήγαινε τόσα χρόνια στη Λεωφόρο. Και 20.000 λίγοι θα είναι…
Δεν έχει σημασία ο αντίπαλος, αλλά το συναίσθημα που δημιουργεί η ομάδα του Δώνη. Τα παρακάλια του Χατζηγιοβάνη στον προπονητή για το πέναλτι, ο πανηγυρισμός με τον Μπουζούκη στον πάγκο, οι αγκαλιές, ακόμη και το παιδιάστικο λάθος του Μαυρομμάτη στο πέναλτι της ΑΕΛ. Ομορφιές του ποδοσφαίρου, όπου όλα γίνονται. Πόσο εύκολα βουλώνουν ορισμένα στόματα; Τι καλά!