Παναθηναϊκός: Ο Δώνης μεγαλώνει γερά παιδιά

Ο Παναθηναϊκός έχει έναν προπονητή που εργάζεται στην πιο ιδιαίτερη στιγμή της ιστορίας του «τριφυλλιού», επιχειρώντας να αφήσει ξεχωριστή παρακαταθήκη.

Ανταπόκριση από το Όστερμπεϊκ

Το αναγκαστικό παιδομάζωμα της περυσινής χρονιάς διαδέχτηκε ένα πιο συντεταγμένο φέτος. Παραμονές μίας αγωνιστικής περιόδου, όπου η γκρίνια στο στρατόπεδο του Παναθηναϊκού χτυπάει κόκκινο!

Δεν είναι μικρό πράγμα το 60% του ρόστερ να μην είναι απλά γηγενείς -στην κατηγορία αυτή το ποσοστό είναι μεγαλύτερο-, αλλά παίκτες από την Ακαδημία των «πράσινων». Δεν είναι μικρό πράγμα αυτό που τολμά ο Δώνης.

Νιώθει τον Παναθηναϊκό «σπίτι» του και για αυτό δεν βλέπει, ή δεν λογαριάζει, πως παίζει το όνομά του κορώνα – γράμματα. Ήδη επί των ημερών του ο Γιάννης Μπουζούκης από διωγμένος έγινε σημείο αναφοράς. Ο Τάσος Χατζηγιοβάνης από ένας εξαφανισμένος, ελπιδοφόρος, ρεπατζής βασικών, έχει το περιθώριο επιλογής να μείνει στον σύλλογο ή να πάρει μεταγραφή στο εξωτερικό. Ο Φάνης Μαυρομμάτης υπέγραψε έως το 2022, μετά την παρθενική του επαγγελματική χρονιά καριέρας.

Παναθηναϊκός: Στόχος η δόμηση κορμού

Ο Γιώργος Δώνης προσπαθεί να δομήσει έναν κορμό, ώστε να λυθούν τα χέρια του. Να θέσει τη βάση ενός ελληνικού Παναθηναϊκού με ποδοσφαιριστές από τα σπλάχνα του, οι οποίοι θα εμπλουτιστούν από ποιοτικούς ξένους. Στα οικονομικά δεδομένα του συλλόγου. Όποιος το θεωρεί εύκολο, οι πόρτες είναι ανοικτές και σίγουρα τα σκυλιά δεμένα ώστε να παλέψει να το πετύχει.

Πιθανότατα, σε μία περίοδο που το σωματείο είναι μακριά από τους τίτλους, το «τρένο» να δημιουργεί τη δική του κληρονομιά. Την παρακαταθήκη του για το μέλλον. Θα έχει μπορέσει, μέσα σε αντίξοες συνθήκες, να συνθέσει το λίπασμα αναγέννησης του Παναθηναϊκού σε αγωνιστικό επίπεδο. Κάθε φωνή στην προπόνηση, κάθε προτροπή έχει αυτήν την κατεύθυνση.

Υλικό, ή πιο σωστά πρώτη ύλη, υπάρχει. Σίγουρα και φέτος θα ξεπεταχτούν παιδιά από πίσω. Αν θα είναι ο Αθανασακόπουλος, ο οποίος πήρε το βάπτισμα του πυρός πριν λίγους μήνες, θα φανεί. Το προσδοκώμενο το έχουν αρκετοί. Ο Βαγιαννίδης, για παράδειγμα, διαθέτει στοιχεία μπακ κλάσης. Στο χέρι του είναι να μπορέσει να τα καλλιεργήσει. Την ευκαιρία θα την πάρει.

Νταμπίζας και Δώνης επιμένουν για το 3ετές πλάνο, μην έχοντας να νοιαστούν για ευρωπαϊκές υποχρεώσεις. Όσο και αν πονάει αυτό, αποτελεί την πραγματικότητα. Το πλήρωμα του χρόνου, όμως, να επιστρέψει ο Παναθηναϊκός εκεί που αξίζει πλησιάζει. Η ώρα της κρίσης της όλης προσπάθειας που εξελίσσεται. Είναι περίεργη η στιγμή, και με καμία διάθεση αβάντας, ο Δώνης αποτελεί ευλογία αυτόν τον καιρό. Μακάρι το όραμά του να αντέξει στη φθορά του χρόνου.

Ένα πρώτο δείγμα στην Αμβέρσα

Άρχισαν με την Μπέιρσχοτ 9 ποδοσφαιριστές από το «φυτώριο» του Παναθηναϊκού. Με Βέργο και Καμπετσή, 11 Ελληνόπουλα. Είναι η γραμμή κάλυψης των βασικών παικτών. Αυτοί που μέσα στη χρονιά θα χρειαστεί να προσφέρουν όπου χρειαστεί.

Τη δεδομένη στιγμή να είναι αυτός ο ρόλος τους αποτελεί βάρος και ευθύνη. Από την άλλη, ευκαιρία ζωής και καριέρας. Τους πιο… παλιούς νέους (Εμμανουηλίδης, Μαυρομμάτης πχ) είναι εύκολο να τους ξεχωρίσει. Ειδικά ο «Έμμα» στο καλό 10λεπτο του Παναθηναϊκού, πήγε να ζαλίσει 1-2 φορές την άμυνα της Μπέιρσχοτ. Δεν τα κατάφερε. Επιβάλλεται φέτος να βρει ρόλο στην ομάδα και να γίνει γρανάζι της.

Η επόμενη γενιά της νέας, Σερπέζης, Αθανασακόπουλος, Αλεξανδρόπουλος, Ζαγαρίτης, είναι η ώρα που πρέπει να κάνει το step up. Το έχουν καταλάβει οι μικροί για αυτό χαίρεσαι να τους βλέπεις. Νεανικά σώματα με αντρικό τσαγανό. Πρώτοι στην μπάλα, κάποιες φορές με τσαμπουκαλίδικο τρόπο που φέρνει κάρτες (Σερπέζης στο Ρότερνταμ με τη Φέγενορντ, Αλεξανδρόπουλος στο 1ο ημίχρονο με την Μπέιρσχοτ).

Δεν υπάρχει περιθώριο συνολικής κριτικής

Το 4-3-3 του ημιχρόνου δεν μπορεί να κριθεί ούτε τακτικά, ούτε να γίνει σχολιασμός αν υπήρχε στην ομάδα ομοιομορφία αγωνιστικά. Δεν υπήρχε. Δεν κερδίζεται αυτό ούτε με 17 ημέρες προπονήσεων, ούτε με μισό φιλικό. Είναι μάχη με τον χρόνο, τις αντίξοες συνθήκες που προκύπτουν, την υπομονή που πρέπει να δείξει με τα παιδιά αυτά ο Παναθηναϊκός ως οργανισμός. Το θετικό είναι πως η συγκεκριμένη μαγιά δεν έχει περιθώριο να χαλάσει. Υπάρχουν θεμέλια και επάνω πρέπει να χτιστεί ο Παναθηναϊκός της επόμενης 10ετίας.

Να μεγαλώσει γερά παιδιά το «τριφύλλι» κρίνεται ως ο απόλυτος στόχος. Αποτελεί τούτο και στοίχημα των Νταμπίζα και Δώνη, πέραν των υπόλοιπων. Αν στο τέλος της ημέρας ένας έστω εκ των Βέργου ή Καμπετσή (πιο έτοιμοι παίκτες σίγουρα και με διαφορετικές παραστάσεις) βγει, τότε το εγχείρημα με τη νέα γενιά θα βρίσκεται σε ακόμη καλύτερη φάση δομικά.