Τι το θες Γιώργο μου; Να το γκρεμίσεις; Να το γκρεμίσω; Να το απογειώσω θέλω!

Ο Γιώργος Δώνης μπήκε σ’ έναν Παναθηναϊκό… Βιετνάμ. Σαν το μπουζουξίδικο που έσπασε και μετά γκρέμισε ο Μάκης στη γνωστή ταινία. Αυτός ο Ηλίας, όμως, δεν έριξε το μαγαζί. «Σήκωσε» έναν όροφο ακόμη στο οικοδόμημα.

Ηλίας Χατζηθεοδωρίδης. «Που πας μ’ αυτούς; Β’ Εθνική με τη μία. Πάρτε τους το σήμα. Δεν είναι Παναθηναϊκός αυτό». Συμπτυγμένη η καλοκαιρινή λογική. Που επέβαλλαν οι ινστρούκτορες διάλυσης και καταστροφής του Παναθηναϊκού εδώ και μία δεκαετία τουλάχιστον.

Ήρθε για να καλύπτει τον Ινσούα. Να έχει το «τριφύλλι» ένα δεύτερο αριστερό μπακ. Νταμπίζας και Δώνης αποκόμισαν άριστες συστάσεις. Στην Μπρέντφορντ έμαθε το 3-4-3 κι αυτός ήταν ένας από τους λόγους για το «να έρθει». Όταν θα χρειαζόταν να παίζει αντί του Αργεντινού, είχε στο παιχνίδι του την κάλυψη της πλευράς. Με την πρώτη ματιά έβγαζε στοιχεία εξτρέμ. Κι έφτασε λίγους μήνες μετά να μπαίνει, να «καθαρίζει» ματς με γκολάρα, έχοντας προσφέρει και στο αριστερό άκρο της επίθεσης. Ένας που να μπορεί να τα κάνει όλα… Το Moneyball του Μπίλι Μπιν στο Όκλαντ, επί το ποδοσφαιρικότερο. Αυτό γράψαμε το καλοκαίρι στο Sportime.

Ο Ηλίας το έριξε λοιπόν. Όχι όπως το Βιετνάμ ο οδηγός του οδοστρωτήρα που το κατεδάφισε το μπουζουξίδικο. Έβαλε το λιθαράκι του ίσα-ίσα στο οικοδόμημα Δώνη, ο οποίος συνεχίζει να εκπλήσσει. Δεν είναι, πλέον, θέμα τακτικών, συστημάτων ή επιλογής παικτών. Ο Γιώργος Δώνης, γνωρίζοντας τι σημαίνει Παναθηναϊκός, περνά τη νοοτροπία ακόμη και στους δημοσιογράφους στις συνεντεύξεις Τύπου. Κουβέντα κι ερωτήσεις μόνο για μπάλα και ούτε λόγος για οτιδήποτε μπορεί να δηλητηριάσει το κλίμα.

Απέναντι στον Πανιώνιο ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να έχει βρει γκολ νωρίς με το δοκάρι του Καμπετσή, να έχει κάνει το 1-0 με τη φοβερή προσπάθεια του Μακέντα, θα μπορούσε να έχει φάει γκολ σε μία από τις καλές ευκαιρίες του Πανιώνιου, όμως δεν είναι τίποτα απ’ όλα αυτά νέο. Αυτό που ένιωσαν όσοι βρέθηκαν στο ΟΑΚΑ είναι το εξής: Η σιγουριά πως το γκολ και η νίκη κάποια στιγμή θα έρθουν. Αυτό δεν συνέβαινε εδώ και πολλά χρόνια, στην παρακμή του «τριφυλλιού».

Ο προπονητής αυτός και ο τεχνικός διευθυντής, που επελέγησαν, δεν ήρθαν για να ρίξουν την πλάκα στην τελευταία κατοικία του Παναθηναϊκού. Ήρθαν για να μαζέψουν αμαρτίες προηγούμενων ετών, επάνω σε καθεστώς διοικητικής αλλαγής, και να φέρουν ξανά όραμα κι ελπίδα. Κι αυτά ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων, γιατί μπαίνουμε σε διάστημα με απαιτητικά ματς που ίσως προκύψει και η πρώτη ήττα.

Αν αφήσουν τον Παναθηναϊκό στην ησυχία του, όσοι έβαλαν… χέρι ποικιλοτρόπως στην εταιρεία και την έκαναν Βιετνάμ κανονικό εδώ και χρόνια, τότε θα ξημερώσει κάποια στιγμή μία ημέρα που όλα όσα προηγήθηκαν θα θυμίζουν έναν εφιάλτη και τίποτα περισσότερο.

Σταματάει ο Παναθηναϊκός; Δεν σταματάει!