ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΚΑΡΑΓΚΑΝΗΣ

Αρέσει το σχήμα με τους τρεις πίσω

Για να δούμε... Μήπως βρέθηκε το «αντίδοτο» για τις κλειστές άμυνες που συναντά κατά κόρον ο Ολυμπιακός στην Ελλάδα;

Συντάκτης: Παναγιώτης Γκαραγκάνης Χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά

Όταν μία ομάδα περνάει τη σέντρα και φτάνει λίγα μέτρα έξω από τη μεγάλη περιοχή (χωρίς καν να πατήσει μέσα), και ακούς τους φιλάθλους της να πανηγυρίζουν, τότε δεν μπορείς να βγάλεις συμπεράσματα από ένα τέτοιο φιλικό παιχνίδι.

Ο βαθμός δυσκολίας ήταν χαμηλός, ο χρόνος μοιράστηκε γιατί ακολουθεί στο… καπάκι και δεύτερο φιλικό, οπότε δεν χρειάζεται να μείνουμε περισσότερο στο ματς με την Τεσέντερλο, η οποία τη νέα σεζόν θα παίξει στην τρίτη κατηγορία του Βελγίου για πρώτη φορά στην ιστορία της.

Το θέμα, όμως, είναι άλλο. Και, πλέον, δεν είναι μία απλή υποψία. Το είπε, άλλωστε, ο Πέδρο Μαρτίνς και μετά το τέλος του αγώνα στο Τεσέντερλο. Στο μυαλό του υπάρχει ο σχηματισμός με τρεις παίκτες στην άμυνα ως ένας τρόπος αντιμετώπισης για τις κλειστές άμυνες. Στο πρώτο φιλικό με τη Βάτενς στην Αυστρία, το είδαμε σκάρτα ένα τέταρτο της ώρας σε μορφή 3-5-2. Στο χθεσινό (14/7) ματς προετοιμασίας, το είδαμε από το 61′ και μετά, σε διάταξη 3-4-3.

Ο Ολυμπιακός θα συναντήσει στο νέο Πρωτάθλημα ό,τι ακριβώς έχει μάθει να περιμένει. Ομάδες με τη λογική της Τεσέντερλο, που θα κλείνουν τις γραμμές τους και θα παίζουν το λεγόμενο «ταμπούρι». Ιδιαίτερα την τελευταία διετία, οι προπονητές της ομάδας είχαν ξεμείνει από ιδέες. Αυτό είναι ένα «φρέσκο» πλάνο για τα δεδομένα του Ολυμπιακού και πρέπει να το έχουμε στην άκρη του μυαλού μας.

Τι προσφέρει το 3-4-3 ή το 3-5-2; Μεγαλύτερη ευελιξία πάνω στο χορτάρι. Οι τρεις στόπερ πρέπει να ξέρουν μπάλα και ο Μαρτίνς δεν έβαλε τυχαία μαζί τους Μιράντα και Βούκοβιτς, οι οποίοι έχουν καλή επαφή με το τόπι, ενώ ο Σισέ παρουσιάζει βελτίωση με την μπάλα στα πόδια. Οι ακραίοι φουλ μπακ έχουν μεγαλύτερο χώρο να κινηθούν, το πλάτος του γηπέδου μεγαλώνει, δημιουργούνται υπεραριθμίες, ενώ οι μεσοεπιθετικοί πατούν με μεγαλύτερη συχνότητα την περιοχή. Θέλει ακόμα δουλειά για να εφαρμοστεί με σύνεση, αλλά είναι κάτι που το σκέφτεται ο προπονητής.

Από εκεί και πέρα, η ομάδα σκόραρε τρία ωραία γκολ, είχε πέντε δοκάρια, έφτιαξε φάσεις, ειδικά μετά το 32′, όταν έγιναν οι πρώτες τρεις αλλαγές από τον Μαρτίνς. Ο Φετφατζίδης πέτυχε το πρώτο του γκολ από τη στιγμή που επέστρεψε, ο Γκερέρο βγάζει μία πτυχή του εαυτού του, αυτή του σκόρερ, που δεν αποτυπωνόταν στο βιογραφικό του, ενώ ο Μάνος στέκεται άτυχος, καθώς είχε δύο πολύ καλές εμπνεύσεις (γυριστό εναέριο σουτ και γυριστή κεφαλιά), αλλά δεν έβαλε το γκολ που θα του ανεβάσει την ψυχολογία. Το παλεύει, όμως, ο Έλληνας επιθετικός και είναι θέμα χρόνου να έρθει ένα τέρμα που θα του βγάλει το άγχος από μέσα του.

Η ζωή συνεχίζεται με δεύτερο «κολλητό» φιλικό παιχνίδι, στην έδρα της Έουπεν.

ΥΓ: Δεν περιμέναμε αυτό το ματς για να δούμε την κλάση του Ποντένσε. Ξέρει πολλή μπάλα ο Πορτογάλος και μπορεί να ανεβάσει επίπεδο την ομάδα.

Exit mobile version