Πριν από μερικές ημέρες, όπως έκανα μια «βόλτα» στα social media έπεσα επάνω σε ένα story του Μάλκολμ Γκρίφιν στο Instagram. Ο Αμερικανός γκαρντ της ΑΕΚ είχε βάλει μια φωτογραφία του από το παρελθόν λέγοντας (μέσες- άκρες) ότι «κάθε φορά που εμφανίζεται σκληρή δουλειά μπροστά του, θυμάται τις δύσκολες εποχές που έπαιζε στο Μαρόκο».
Βεβαίως η φωτογραφία του ήταν από τότε που αγωνιζόταν στο πρωτάθλημα της βορειοαφρικανικής χώρας. Είχε πολύ μεγάλο νόημα η ανάρτηση που εκτός ότι σε υποχρεώνει σε σεβαστείς τον Γκρίφιν σίγουρα αποτελεί… μάθημα ζωής. Θα σας εξηγήσουμε το γιατί.
Ηταν και η σύμπτωση μεγάλη καθώς λίγα 24ωρα πριν δω την φωτογραφία, κατά τύχη είχαμε την κουβέντα του Γκρίφιν με έναν ατζέντη. Συζητούσαμε γενικά, κάποια στιγμή έφτασε η κουβέντα στον Γκρίφιν και αφού συμφωνήσαμε ότι πρόκειται για πολύ καλό παίκτη, μου είπε τα εξής: «Είχε περάσει πολύ δύσκολα στο Μαρόκο… Να φανταστείς προσπαθούσε να βρει τρόπο να φύγει από εκεί και μου έστελνε μηνύματα στο Facebook ζητώντας να τον βοηθήσω».
Τι του έλεγε; «Σε παρακαλώ πάρε με από εδώ»… Αυτό του έλεγε. Είχε κοντέψει να τρελαθεί εντελώς καθώς η ομάδα του δεν είχε πληρώσει το ρεύμα στο σπίτι του και είχε κλείσει ένα 48ωρο στο…σκοτάδι όταν έστειλε αυτά τα μηνύματα μέσω των οποίων ζητούσε βοήθεια.
Ποιο είναι το συμπέρασμα; Αυτό που κρύβεται στα όσα έγραψε ο Γκρίφιν στο story του: Ότι πάλεψε σκληρά ώστε να φύγει μακριά από τα εμπόδια και τις δυσκολίες, να τις αφήσει πίσω του και να φτιάξει το μέλλον του αποφεύγοντας έτσι καταστάσεις Μαρόκου…
Φαίνεται αυτό και στο επόμενο βήμα του. Όταν τον γνωρίσαμε στον Κολοσσό, διακρίναμε έναν σπουδαίο επιθετικό παίκτη (ήταν πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος όταν αποχώρησε για την Ρωσία) ικανότατο εκτελεστή και δημιουργό. Ο Γκρίφιν, πριν τον Κολοσσό και αμέσως μετά την εμπειρία του Μαρόκου, έπαιξε στην Λιεπάγιας Λάουβας της Λετονίας όπου αναδείχθηκε κορυφαίος αμυντικός στην Λίγκα της Βαλτικής, αλλά και κορυφαίος πασέρ όπως και All Star.
Από τον Κολοσσό, στην Αγία Πετρούπολη και στην ΑΕΚ με την καριέρα του να αλλάζει κι εκείνος να εξηγεί τον λόγο: Ότι κάθε φορά που βλέπει τα… δύσκολα, την πίεση, το φόρτο στο πρόγραμμα προπόνησης, θυμάται τις εποχές στο Μαρόκο που ζούσε απλήρωτος σε σπίτι με κομμένο ρεύμα. Κι έτσι παίρνει κίνητρο.
Και είναι ένα σπουδαίο παράδειγμα για το πως όλοι οι άνθρωποι, θα πρέπει κάθε δυσκολία στην ζωή τους να την αντιμετωπίζουν ως κίνητρο και όχι ως άλλοθι. Κι έτσι μένουν πάντα «πεινασμένοι».
Προσωπικά, παίκτες με αυτή την νοοτροπία δεν τους… φοβάμαι καθόλου.