Αυτό είναι το μεγαλύτερο μειονέκτημα που έχει ο Παναθηναϊκός και δύσκολα διορθώνεται τώρα

Με ηγέτες Λεσόρ και Γκραντ ο Παναθηναϊκός πήρε την πρώτη του νίκη στη Euroleague, όμως το ζητούμενο είναι πόσο μακριά μπορεί να φτάσει στη σεζόν.

Και όταν λέμε μακριά, εννοούμε κυρίως τη Euroleague, καθώς το επίπεδο της Basket League είναι τόσο χαμηλό που εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, θα φτάσουν στους τελικούς όπου και εκεί (λογικά) θα αντιμετωπίσουν τον Ολυμπιακό. Μέχρι τότε όμως μεσολαβούν πολλοί μήνες, οπότε θα δούμε τότε πώς θα έχουν διαμορφωθεί τα δεδομένα.

Στην Euroleague όμως, που κάθε ματς μετράει, ο Παναθηναϊκός στοχεύει αρχικά στην πρόκρισή του στην 8άδα και κατόπιν την πρόκρισή του στο Final-4. Βεβαίως για να έχει ρεαλιστικές πιθανότητες για να πετύχει τους παραπάνω στόχους, ειδικά μια ομάδα με τόσο μεγάλες αλλαγές στο ρόστερ της, πρέπει να διαθέτει και κάποιες βασικές αρχές.

Ναι ο Παναθηναϊκός διαθέτει πλέον έμπειρο και καταξιωμένο προπονητή. Ναι έριξε αρκετά περισσότερα λεφτά και πήρε καλύτερους παίκτες από αυτούς που διέθετε τις τελευταίες σεζόν οι οποίες ήταν αποτυχημένες.

Λογικά το «τριφύλλι» θα παίξει καλύτερο μπάσκετ, θα πάρει περισσότερες νίκες και γενικότερα θα έχει ένα αρκετά βελτιωμένο πρόσωπο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια;. Πληροί όμως αυτές τις προϋποθέσεις που αναφέρουμε πιο πάνω ώστε να πετύχει υψηλούς στόχους στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, αλλά και εν τέλει στο πρωτάθλημα;

Η απάντηση είναι πως με τα πρώτα δείγμα τα που έχουμε από τη νέα σεζόν, όχι απόλυτα. Το μεγάλο μειονέκτημα που εμφανίζει ο Παναθηναϊκός ως τώρα είναι η έλλειψη αθλητικότητας γενικά στο ρόστερ του και ειδικότερα στις θέσεις «1» έως «3» είναι εμφανής.

Αυτό είναι το μεγαλύτερο μειονέκτημα που έχει ο Παναθηναϊκός και δύσκολα διορθώνεται τώρα

Αυτό έχει μεγάλο αντίκτυπο στην περιφερειακή άμυνα. Φάνηκε ακόμη και στο ματς με τη Μπάγερν που δεν είναι δα και από τις πιο καλές. Οι πράσινοι δέχθηκαν πολλά καλάθια στην καρδιά της ρακέτας ακριβώς επειδή δημιουργούνταν κενά από τις αργές περιστροφές και αλληλοκαλύψεις στην περιφέρεια

Ουσιαστικά μόνο ο Τζέριαν Γκραντ έχει τα «πόδια» για να κυνηγήσει και να πιέσει τα αντίπαλα γκαρντ της διοργάνωσης.

Ο Κώστας Σλούκας εκτός από το είναι 34 ετών και ήδη θα χάσει αρκετά ματς, είναι επιφορτισμένος με ένα σωρό δουλειές. Σκοράρισμα, οργάνωση παιχνιδιού, κατέβασμα μπάλας, ασίστ. Συνεπώς όλες οι άμυνες προσαρμόζονται πάνω του.

Από εκεί και πέρα ο Γκριγκόνις δείχνει μεν ανεβασμένος σε σχέση με την περσινή κακή χρονιά, όμως το ατού του Λιθουανού είναι κυρίως το σουτ και όχι η άμυνα.

Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον Λούκς Βιλντόζα που το φόρτε του είναι η οργάνωση και όχι να είναι αμυντικός «εξολοθρευτής».

Ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης από την άλλη είναι ένας παίκτης με ικανότητα και διάθεση στην άμυνα, όμως εκείνος υστερεί επιθετικά και οργανωτικά, οπότε δύσκολα ο Αταμάν θα του εμπιστευθεί ικανό χρόνο συμμετοχής.

Όσον αφορά τον Κάιλ Γκάι, όπως και για τον Βιλντόζα υπάρχει προβληματισμός. Σε πρώτη φάση ας μπορέσει ο Αμερικανός να προσφέρει στο σκοράρισμα ή το σουτ για το οποίο αποκτήθηκε κι… έχει ο καιρός για άμυνα.

Στη θέση «3» προς το παρόν υπάρχουν ο Ιωάννης Παπαπέτρου και ο Λευτέρης Μαντζουκας. Αμφότεροι έχουν διάθεση να παίξουν άμυνα και ειδικά ο πρώτος είναι «σκληρός», όμως στερούν αθλητικότητας και ταχύτητας.

Γι αυτό ο Παναθηναϊκός ψάχνει στη θέση αυτή έναν καλό παίκτη ο οποίος λογικά εκτός από καλός σκόρερ και σουτερ, καλό θα είναι να είναι κι αθλητικός.

Γενικότερα πάντως η αθλητικότητα λείπει σε μεγάλο ποσοστό από το πράσινο ρόστερ και με το υπάρχον υλικό είναι δύσκολο να καλυφθεί η ανάγκη.

Ακόμη και στη γραμμή των ψηλών, πλην του Λεσόρ δεν υπάρχει άλλος παίκτης με αυτά τα χαρακτηριστικά. Υπό προϋποθέσεις υπάρχει, θα πει κάποιος, ο Κώστας Αντετοκούνμπο, όμως ως τώρα ο Αταμάν δεν δείχνει να εμπιστεύεται ιδιαίτερα τον αδελφό του Γιάννη.

Μέχρι πέρσι υπήρχε ο Γιώργος Παπαγιάννης που μπορεί να μην ήταν ακριβώς αυτό που λέμε αθλητικός και γρήγορος, ήταν όμως ικανός στα παιχνίδι πάνω από τη στεφάνη. Είτε ρίχνοντας τάπες, είτε αλλοιώνοντας προσπάθειες και πάσες αντιπάλων πρόσφερε σε κάτι που δεν υπάρχει ως τώρα από τους υπόλοιπους. Και ειδικά από τον αντικαταστάτη του τον Αλεξάντερ Μπαλτσερόφσκι.

Νωρίς είναι ακόμη φυσικά, να δούμε πώς ακριβώς θα λειτουργήσει ο Παναθηναϊκός στη συνέχεια και όταν βρει καλύτερη χημεία και στην περίπτωση που προσθέσει/αλλάξει κάποιον ή κάποιους παίκτες στο δυναμικό του.