Ένας μεγάλος Άρης, υποχρέωσε σε ήττα τον Παναθηναϊκός μέσα στο ΟΑΚΑ και σε αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο η διαχείριση που έκαναν οι προπονητές των δύο ομάδων, Εργκίν Αταμάν και Γιάννης Καστρίτης.
Ο τεχνικός των πράσινων (που παρεμπιπτόντως διαμαρτυρήθηκε για κούραση) «μίκρυνε» μόνος του το ρόστερ των 20+εκατομμυρίων που έχει στα χέρια του. Αντιθέτως ο τεχνικός των κιτρινόμαυρων έχοντας ένα ρόστερ μόλις 700-800 χιλιάδων πήγε «βαθιά» θέλοντας να πάρει ό,τι περισσότερο μπορεί ακόμη και από παίκτες περιορισμένων δυνατότητων.
Όσον αφορά τις απουσίες των δύο ομάδων η πραγματικά σημαντική απουσία που είχε να διαχειριστεί ο Αταμάν ήταν αυτή του Λεσόρ. Από εκεί και πέρα ο Παπαπέτρου λόγω του πολύμηνου τραυματισμού δεν έχει γίνει επί της ουσίας ενεργό μέλος του ροτέισον, ενώ ο Χουάντσο, όποτε ο Τούρκος τεχνικός αποφασίσει να του δώσει σημαντικό χρόνο συμμετοχής, λίγες φορές έχει γίνει επιδραστικός στο παιχνίδι της ομάδας του.
Αντιθέτως ο Γκάλινατ για τον Άρη αποτελεί τη μία από τις δύο «κολώνες» σκοραρίσματος της ομάδας του, ενώ ο Καστρίτης είχε να διαχειριστεί και τον ανέτοιμο (λόγω του ότι προερχόταν από τραυματισμό αρκετών ημερών) Μποχωρίδη. Ακόμη και αυτόν όμως ο προπονητής του Αυτοκράτορα δεν δίστασε να τον χρησιμοποιήσει για 14 λεπτά και να δώσει ανάσες στους υπόλοιπους γκαρντ του και κυρίως τον Τολιόπουλο.
Το σημαντικότερο που έκανε ο Καστρίτης όμως ήταν ότι έβγαλε μεγάλο μέρος του αγώνα με παίκτες που έχουν δεύτερο, ακόμη και τρίτο ρόλο στην ομάδα του. Όπως ο Περσίδης, ο Καλόγηρος, Σλαφτσάκης, ο Κατσίβελης.
Η διαχείριση που έκαναν Αταμάν και Καστρίτης έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη νίκη του Άρη επί του Παναθηναϊκού
Ακόμη στο σχεδόν στο μισό 4ο δεκάλεπτο ο Θεός του πολέμου αγωνίστηκε χωρίς τους Τολιόπουλο, Χάρελ και Μπλούμπεργκς! Κι αυτό καθώς η ανατροπή από το 57-51 επετεύχθη κυρίως με τους παραπάνω παίκτες που συνέθεσαν μια εξαιρετικά αποτελεσματική αμυντική 5άδα. Εν συνεχεία μπήκαν στη μάχη και οι τρεις παραπάνω βασικοί, φρέσκοι πλέον και συνέβαλαν τα μέγιστα ώστε ο Άρης να τρέξει αυτό το απίστευτο 5-20 για να προσπεράσει με 62-71!
Από την άλλη ο Αταμάν επέμενε να παίζει με… 6,5 παίκτες παρότι η ομάδα του έχει σαφές έλλειμμα ενέργειας. Πχ Ο Μπαλτσερόφσκι που είναι μια χαρά παίκτης έστω για τη Basket League, έκατσε στον πάγκο στο 2ο δεκάλεπτο και για να ξαναμπεί στο ματς έπρεπε να φτάσουμε στο 37΄ όταν ο Κώστας Αντετοκούνμπο φορτώθηκε με φάουλ. Πώς να έχει ψυχολογία ένας παίκτης με τέτοια μεταχείριση όταν βλέπει ότι μπαίνει όταν δεν υπάρχει άλλη λύση.
Επίσης ο Αταμάν συνέχισε να εφαρμόζει αυτή την… περίεργη λογική όπου στο ένα παιχνίδι κάποιος παίζει 30+ λεπτά και στο επόμενο ούτε 10! Αυτό το κάνει συχνά με τον Βιλντόζα ο οποίος κόντρα στον Άρη έμεινε στο παρκέ για μόλις7,5 λεπτά την ώρα που Γκραντ, Σλούκας και Ναν ήταν «ψόφιοι» από κούραση.
Δεν μπορούσε δηλαδή σε ένα παιχνίδι απέναντι σε έναν αντίπαλο που έχει «τελικό» πρόκρισης στο EuroCup λιγότερο από δύο ημέρες μετά να «ανοίξεις» λίγο το ροτέισον σου; Πχ ο Μαντζούκας δεν μπορούσε να δώσει λύσεις για πάνω από 7 λεπτά που χρησιμοποιήθηκε. Ή ακόμη ακόμη ο ταλαντούχος Σαμοντούροφ και ο Μωραΐτης. Είπαμε ο Άρης γύρισε το ματς με τα… δευτερότριτα και αρκεί να πούμε ότι ο Ανδρέας Καλόγηρος έγραψε μόλις την 1η συμμετοχή του στο πρωτάθλημα έχοντας 3 κλεψίματα σε 9:20 λεπτά!
Προφανώς και ο Αταμάν είναι ένας καλός κι έμπειρος προπονητής, ο οποίος έχει αποδείξει την αξία του σε κορυφαίο ευρωπαϊκό επίπεδο. Τουλάχιστον την έχει δείξει με ομάδες της χώρας του. Αποδεικνύεται όμως οτι αν δεν «βάλει στο κόλπο» όσο περισσότερους παίκτες μπορεί ώστε να τους κρατήσει «ζεστούς» ψυχολογικά, η «φορτωμένη» από παιχνίδια σεζόν, μπορεί να μην εξελιχθεί όπως περιμένει και μπορεί να πετύχει ο Παναθηναϊκός.
Από την άλλη ο Καστρίτης, έχοντας περιορισμένες επιλογές (και λόγω των πολλών τραυματισμών) δείχνει να βρίσκει μια ισορροπία στο ρόστερ του σε ένα πολύ κομβικό σημείο της περιόδου όπου κρίνονται πολλά σε πρωτάθλημα, Κύπελλο κι Ευρώπη…
