O Νίκος Γκάλης δεν είναι μόνο ο ήρωας των παιδικών μου χρόνων καθώς η γενιά μου μ’ εκείνον μεγάλωσε. Είναι κάτι πολύ σημαντικότερο… Είναι εκείνος που έκανε το μπάσκετ εθνικό μας σπορ. Που γέμισε τα γήπεδα με παιδιά. Που κάναμε ουρές (όπως αυτές που γίνονταν τώρα με τον Γιάννη) για να τον δούμε- απλά- όταν κατέβαινε στην Αθήνα, την δεκαετία του ’80. Δεν είναι όμως, αυτό το θέμα μου.
Τα μαντάτα μας τα διαβάσατε, προφανώς. Δεν μπορώ να ξέρω τι ακριβώς σκέφτονταν όσοι έκαναν αυτή την πράξη στο γκράφιτι που απεικόνιζε τον Γκάλη. Αλλωστε δεν μπορείς να την ερμηνεύσεις με τίποτα. Οσο κι αν το σκεφτείς. Αλήθεια, για ποιο λόγο θα πήγαινες να καταστρέψεις και να ασεβήσεις (κυρίως) επάνω στην απεικόνιση ενός αθλητή;
Αθλητής είναι… Χαρά μοίραζε. Καλάθια έβαζε ο Νίκος Γκάλης… Τα παιδιά και τους μεγάλους χαρούμενα έκανε. Και μάλιστα οδήγησε και κόσμο στα γήπεδα είτε ενεργά, είτε ως θεατές.
Δεν ήταν στην ομάδα σου;
Και τι έγινε; Ηταν λόγος αυτός προκειμένου να καταστρέψεις και κυρίως να αναφέρεις, ειρωνικά, το όνομα της πρώτης συζύγου του που έχει σκοτωθεί σε τροχαίο;
Δεν είναι αλητεία; Του αισχίστου είδους.
Ο Νίκος Γκάλης και η βρωμιά
Ομως, ειλικρινά, τι διαφορετικό είδαμε σ’ αυτή την πράξη απ’ αυτά που αντιμετωπίζουμε καθημερινά; Μια κοινωνία μίσους. Μια κοινωνία που σε ένα μεγάλο ποσοστό της αδυνατεί να χαρεί. Λες και το αποφεύγει…
Με γήπεδα να… δονούνται από βρισιές για νεκρούς! Με προσωπικότητες να διασύρονται και με χαρακτήρες να «δολοφονούνται» μέσα από τα social media. Με τις… μητέρες, τις γυναίκες και τις οικογένειες να έχουν την τιμητική τους στα περισσότερα γήπεδα στην Ελλάδα.
Μίσος, άρνηση, ισοπέδωση, απαξίωση… Σεβασμός μηδέν. Να μην το έχεις σε… τίποτα να βρίσεις, να ειρωνευτείς, να προσβάλλεις νεκρούς!
Να μην δέχεσαι τίποτα και να θεωρείς ότι αποκτάς ύπαρξη, οντότητα με τέτοια πράγματα. Σε μια κοινωνία που το ένα της ποσοστό έχει μάθει να μισεί και το άλλο να ανέχεται. Να είναι παθητικός δέκτης…
Κάντε follow στο Sportime
Κάντε like στην σελίδα του Sportime στο Facebook
Aκολουθήστε το Sportime στο Instagram