Ολυμπιακός: Οι παράμετροι ενός περίεργου deal

Θυμάμαι εκείνο το καλοκαίρι της… σχολικής εκδρομής της προετοιμασίας της ΑΕΚ, ένα παλικαράκι με εμφάνιση χεβιμεταλά, το μαλλί μέχρι τον πισινό, λιπόσαρκος, αεικίνητος, να τρέχει πάνω κάτω στο γήπεδο, πηγαίνοντας όπου είναι η μπάλα και βάζοντας ταμε όποιον έβρισκε μπροστά του, ανεξαρτήτως αν σωματομετρικά τον «έπαιρνε» ή όχι.

Ψάχνοντας τον τότε, θυμάμαι που είχα μάθει τα καλύτερα για τη φιλομάθεια του (για Ιατρική πήγαινε), τον χαρακτήρα και την στοχοπροσήλωσή του. «Καταδικασμένος» όμως.

Όσοι πέρασαν από εκείνη την ΑΕΚ, της χρονιάς του υποβιβασμού, στιγματίστηκαν, έμειναν – στην καλύτερη – στάσιμοι.

Ο Αλέξανδρος Νικολιάς η αλήθεια είναι πως μπάλα επαγγελματικά έπαιξε. Το είχε έτσι κι αλλιώς. Επιπέδου Ολυμπιακού, δεν ξέρω αν είναι.\

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ολυμπιακός: Τα 45 λεπτά της αποθέωσης

Το ότι τον έκλεισε ο Ολυμπιακός, δεν σημαίνει κάτι. Ούτε για την επιλογή των «ερυθρόλευκων» ούτε για το δικό του potential (στα 26 «περπατάει» πλέον). Δύο πραγματάκια μόνο, διευκρινιστικά για τα «τεχνικά» του deal.

«Τελειωμένη» υπόθεση από τις γιορτές. Είχαν βουίξει άλλωστε τα Γιάννινα (και γι’ άλλους λόγους). Απαραίτητο να γίνει έτσι, με αγορά δηλαδή, γιατί ο Χρηστοβασίλης ο πρεσβύτερος (ο νεότερος είναι αυτός που «έκλεισε» τη συμφωνία) είχε ξεμείνει από ρευστό

Και έπρεπε να πάρει κάτι. Δεν πήρε 300 που γράφτηκε, πήρε όμως σημαντικό μέρος της οφειλής που υπάρχει από τον… Κούτρη! Συν του ότι θα κρατήσει – το πιθανότερο – τον Νικολιά και του χρόνου (και φυσικά η ξεκάθαρη επιλογή στρατοπέδου). Not bad…