MVP ο Αλμπάνης το απόγευμα της Κυριακής. Με τον Μανόλο Χιμένεθ να τον αποθεώνει μετά το ματς, χαρακτηρίζοντας τον «πολύ σημαντικό». Μάλιστα.
Αυτός που ήταν «αόρατος» επί Ουζουνίδη. Απόλυτα ξενερωμένος, χωρίς την παραμικρή διάθεση και όρεξη να κάνει το οτιδήποτε. Εμφανές στην καθημερινότητα της ΑΕΚ.
Δεν θα μιλήσω για… μαγικό ραβδί Χιμένεθ. Δεν υπάρχουν τέτοια. Περισσότερο η αλήθεια είναι πως πρέπει να προβληματιστεί ο Ελληνας τεχνικός, αφού ο Αλμπάνης δεν ήταν ο μόνος που έχει αφήσει στον πάγκο την τελευταία διετία και ξαφνικά, έστω και από 1,5 παιχνίδι (κερδισμένο πέναλτι στο Περιστέρι στο Κύπελλο, ασίστ κόντρα στον ΟΦΗ) βλέπει η ομάδα του – μετά την δική του απομάκρυνση – να παίρνει πράγματα.
Χαρακτηριστικό άλλωστε είναι το παράδειγμα των δύο πιτσιρικάδων του Παναθηναϊκού. Από το… μαλλί (τότε πλατίνα…) είχε πάρει με κακό μάτι πέρυσι τον Χατζηγιοβάνη, ούτε καν «έβλεπε» τον Μπουζούκη, θεωρώντας τον πολύ soft για τα δεδομένα της Super League.
Και φέτος, αυτοί οι δύο – καλώς ή κακώς, αναγκαστικά ή όχι – είναι οι καταλύτες του παιχνιδιού των «πράσινων», τα αγωνιστικά τους βαρόμετρα. Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο λοιπόν, αυτό ακριβώς, «χτυπάει» άσχημα στο CV (βιογραφικό ντε…) του Ουζουνίδη. Γιατί πλέον, σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, παύει να είναι σύμπτωση.