Η απόφαση της Κυβέρνησης να αφήσει κλειστό το λιανεμπόριο αποτελεί τη χαριστική βολή στην οικονομία της χώρας. Το αναφέραμε, το αναλύσαμε. Δεν χρειάζεται να έχει και βαθιές γνώσεις οικονομικής θεωρίας για να το αντιληφθεί.
Η ύφεση έχει ξεπεράσει το 12%, η ανεργία τον ερχόμενο Μάρτιο θα σπάσει όλα τα κοντέρ, τη στιγμή που το κράτος χάνει 3,5-4 δις ευρώ κατά μέσο όρο σε έσοδα κάθε μήνα που έχουμε lockdown.
Και μάλιστα ο παραπάνω αριθμός είναι κατά μέσο όρο και σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία που δίνονται επίσημα από το Υπουργείο Οικονομικών. Βέβαια, άλλο ένας μήνας lockdown τον Οκτώβρη για παράδειγμα, κι άλλο τον Δεκέμβρη που οι τζίροι είναι πολλαπλάσιοι. Συν τοις άλλοις, το «χειρόφρενο» στην ελληνική οικονομία φέρνει επιδόματα στους ανθρώπους που δεν εργάζονται, επιστρεπτέα προκαταβολή στις επιχειρήσεις και μικρότερα ενοίκια. Αυτά σε ένα γενικό πλαίσιο, ούτως ώστε να καταλάβουμε τι γίνεται.
Μέσα σε όλα, λοιπόν, η Κυβέρνηση ανακοινώνει σαν άλλο «παυσίπονο» την υπηρεσία του click away. Με τον Άδωνι Γεωργιάδη όμως να τονίσει τόσο στην πρώτη ενημέρωση, όσο κι από τη Βουλή πως αν δεν τηρήσουμε τα υγειονομικά πρωτόκολλα, τότε το μέτρο θα αποσυρθεί. «Αν γεμίσει η Ερμού, τέλος το click away…», δήλωσε απειλητικά. Ας το αφήσουμε από τώρα κ. Υπουργέ, για να μην το κουράζουμε κι εμείς, κι εσείς.
Πόσα μαγαζιά έχει η Ερμού; Πόσο απόσταση έχει το ένα με το απέναντι; 15 μέτρα (και ούτε); 9 άτομα έξω, δύο μέτρα απόσταση το καθένα, σύνολο 4-5 στην καλύτερη για κάθε κατάστημα. Οι υπόλοιποι που θα εξυπηρετηθούν θα περιμένουν στην Πλατεία Συντάγματος που έχει άπλα; Πιο τίμιο θα ήταν να μην είχε εξαγγελθεί καν το click away. Όλα κλειστά, σε αυτόν τον παρανομαστή θα καταλήξουμε εξάλλου. Εκτός και θέλουμε να καταλήξουμε εκεί, διότι το click away, δεν εξυπηρετεί ούτε τον κόσμο, ούτε τα μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας, ούτε τις επιχειρήσεις.
Εξυπηρετεί ένα και μόνο πράγμα. Να αποδοθούν ευθύνες και πάλι στον κόσμο. Να εμφανιστούν εικόνας συνωστισμού και να φταίμε πάλι εμείς. Από τις 6/11 βρισκόμαστε σε lockdown. Τα κρούσματα δεν πέφτουν, η οικονομία ρημάζει, η ψυχική υγεία του κόσμου είναι στα «κόκκινα». Όλα αυτά δεν ήταν ικανά για να αποσυμφορήσουν το σύστημα υγείας.
Ο κόσμος κάνει, αναγκαστικά, αυτό που επιτάσσει ο νόμος. Κλείνεται μέσα, δουλεύει από απόσταση, δεν πάει το παιδί του σχολείο, φοράει μάσκα, δεν συνωστίζεται και πάλι… φταίει. Πότε θα αναλάβουν τις ευθύνες τους οι πραγματικά υπεύθυνοι; Σε ποια περίπτωση δηλαδή θα φταίνε οι αρμόδιοι; Απλή είναι η απάντηση. Σε αυτή που ζούμε τώρα. Που παίρνονται αυστηρά και εξοντωτικά μέτρα και δεν αλλάζει τίποτε…
