Τρεις μήνες που έκλεισε τα 21 του ο Μάριος Σιαμπάνης, δεν έχει. Παιδί μικρό δηλαδή, ανεξαρτήτως αν ο ίδιος είναι ήδη πατέρας. Ενδεικτικό – και σωστό προφανές – ότι η ανακοίνωση του μεγαλύτερου οπαδικού συνδέσμου της ομάδας του, ο Super 3, δεν τον αποκαλεί ονομαστικά, αλλά ακριβώς έτσι: «μικρός». Λέγοντας πως θα φροντίσουν να μην μείνει μόνος του σε όλη αυτή την ιστορία που ξέσπασε μετά το ντέρμπι της Κυριακής.
Και πολύ καλά έκαναν προφανώς. Παίκτη της αγαπημένης τους ομάδας υπερασπίζονται στο πρόσωπο του Μάριου Σιαμπάνη. Επαγγελματία ποδοσφαιριστή. Και αυτή είναι η ιδιότητα που αυτοδικαίως περνάει αυτό εδώ το σημείωμα στο επόμενο επίπεδο. Χωρίς καμία εισαγγελική διάθεση, χωρίς καμία πρόθεση να πάρει κανείς – κάτι που ποινικοποιείται άμα τη εμφανίσει σε τούτη τη χώρα… – πλευρά, χωρίς να διαλέξει ανάλογα τα χρώματα και τα συμφέροντα, χωρίς τίποτα απολύτως, αγνοώντας ακόμη και – στο ακρότερο των ακραίων σενάριο – ενδεχόμενο δόλο ή σκοπιμότητα του ίδιου του τερματοφύλακα των «κίτρινων», δεν θα έπρεπε της ίδιας υπεράσπισης να έχει τύχει, από την πρώτη μάλιστα στιγμή και χωρίς δεύτερη σκέψη, ο Σιαμπάνης από το επαγγελματικό του σωματείο;
Ο ΠΣΑΠ από την Κυριακή που «έσκασε» η υπόθεση μέχρι και σήμερα, άφαντος. Γιατί; Ποδοσφαιριστής δεν είναι και ο Σιαμπάνης; Ποδοσφαιριστής που φέρεται να έχει βρεθεί στο μέσο υπόθεσης δωροδοκίας. Ποδοσφαιριστής που εκ των πραγμάτων εφόσον καταγγέλλεται μια τέτοια πράξη, θα βρεθεί στη δίνη του κυκλώνα, με το όνομα του να (δια)σύρεται δεξιά και αριστερά, βόρεια και νότια, ανάλογα τα καλά και συμφέροντα του καθενός. Όταν το θέμα ήταν ο Κούγιας όλοι είχαν να πουν από κάτι. Τώρα; Σιγή ιχθύος…
Ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών βρίσκεται κάπου ανάμεσα σε αυτά τα συμφέροντα; Φυσικά και όχι. Το μόνο του, (οφείλει να) είναι η προάσπιση, η υπεράσπιση των δικαιωμάτων, της τιμής και της υπόληψης των μελών του. Και ο Μάριος Σιαμπάνης είναι μέλος. Σε άλλες περιπτώσεις, όχι πολύ παλιές, ο ΠΣΑΠ επέδειξε άμεσα αντανακλαστικά για να προασπίσει μέλη του. Στη συγκεκριμένη, έστω και για τους τύπους, έστω και μια μόνο ανακοίνωση στήριξης, δεν (θα έπρεπε να) είναι κάτι το εξίσου αυτονόητο;